- - De beste coöpgame van 2012 is bij dezen bekend: Borderlands 2. Het is geen revolutionair vervolg dat totaal iets anders doet; het is eigenlijk een bijzonder voorspelbaar tweede deel dat op elk punt aangepakt is. Des te groter is de verrassing wanneer je de game speelt en merkt dat het zelfs enorm veel beter is. Niet alleen zijn alle aspecten van de game simpelweg een stuk beter dan in het vorige deel, ze vormen samen een mooier geheel en dat zorgt voor een fantastische speelervaring waar je volledig in op gaat.
Dit heeft onder andere te maken met het bizarre oog voor detail. Deze coöperatieve first-person dungeon crawler draait om het vinden van wapens, zoals het Borderlands betaamt. Maar waar wapens bij andere games uit dit genre simpelweg een statuseffect meekrijgen (zoals een zwaard dat sneller is en vuurschade toebrengt), krijgen de wapens in Borderlands 2 ook unieke zichtbare eigenschappen mee. Zo zit bij het ene machinegeweer het magazijn aan de onderkant met tape vastgemaakt, terwijl een high tech variant hiervan een bizar doorlaadsysteem heeft waarbij het hele wapen opengeklapt dient te worden. Alle animaties – van doorladen tot magazijn verwisselen – zien er perfect uit. Daarnaast heeft elk wapenmerk weer een eigen uitstraling, wat bijdraagt aan de enorme hoeveelheid mogelijke combinaties van eigenschappen en fysieke kenmerken van je potentiële loot. Alles bij elkaar genomen zorgt het ervoor dat het vinden van nieuwe wapens een waar pleziermomentje is, iedere keer weer.
En dat is belangrijk, want je wilt schietgerij hebben dat perfect bij jouw personage aansluit dus je zult vele uren op zoek zijn naar beter gereedschap. Maar niet alleen de wapens hebben hun eigen merkwaardigheden, ook de schild- en granaat mods verschillen op meerdere manieren van elkaar. Zo zijn er schildmods die schade doen wanneer een vijand op je in ramt met een mêlee-aanval; erg handig voor degenen die het liefst dicht op de actie zitten. Of neem granaten die als een soort molotovcocktail fungeren, zodat je een vuurzee op je tegenstanders kunt loslaten. De enorme hoeveelheid mogelijke wapencombinaties, plus de andere willekeurig gegenereerde uitrusting, geven je meer dan genoeg manieren om je personage precies te maken zoals jij dat wilt.
Maar dat ligt niet alleen aan de uitrusting. Jouw speelstijl wordt vooral bepaald door de manier waarop jij je personage levelt. Ieder van de vier characters heeft één belangrijke actieve vaardigheid die je kunt aanpassen middels drie skill trees, net zoals in het eerste deel. Het verschil zit hem echter in de te maken combinaties. In het eerste deel zat je min of meer vast aan één tree omdat er nooit sprake was van overlapping; elke tree diende één functie. Als je er voor koos om een sluipschutter te zijn, dan kwam het er toch op neer dat je al je punten in één reeks van vaardigheden moest steken. Nu bevat elke skill tree meer uiteenlopende vaardigheden. Ze zijn over het algemeen nog steeds gericht op een specifieke tactiek, maar niet te nadrukkelijk. Hierdoor zijn meer bijzondere combinaties mogelijk.
Met Maya (de Siren) en haar phaselock-vaardigheid richt jij je bijvoorbeeld op het genezen van je teamgenoten, of je gaat juist voor elementschade zodat je medestanders nog meer schade toedienen. Combineer vervolgens haar phaselock – die tegenstanders voor een korte periode volledig lamlegt – met het personage Zer0, en hij kan op zijn beurt de betreffende vijand in zijn rug steken voor extra schade. Zo zet je naar eigen inzicht een strategie opdie je moet leiden naar het eindpunt.
Het verhaal en Handsome Jack
Dat eindpunt is een megalomane klootzak genaamd Handsome Jack. Er is vijf jaar verstreken sinds deel één en er is behoorlijk wat veranderd op de planeet Pandora. Handsome Jack heeft wapenfabrikant Hyperion overgenomen en hij heeft zijn hand weten te leggen op de inhoud van de Vault uit het vorige deel. In deze kluis zat niet alleen een monsterlijke eindbaas, het bevatte ook Eridium; een zeldzame maar vooral krachtige stof die mensen van bijzondere krachten kan voorzien. Nu Handsome Jack al deze macht in handen heeft, gedraagt hij zich als een dictatoriale eikel. Hij heeft een tweede en veel grotere Vault gevonden die over vierhonderd jaar open zal gaan. Nu staan dictatoriale eikels niet bepaald bekend om hun geduld, dus is hij van plan om deze kluis met behulp van de gevonden Eridium te openen. Hij gaat over lijken om zijn plan te verwezenlijken en daar maakt hij geen vrienden mee.
Iedereen die je tegenkomt op Pandora heeft een hekel aan deze narcistische hufter, en werkelijk iedereen wil hem dood zien. Dat is dan ook de spil van het verhaal: Handsome Jack moet dood. Het klinkt als een simpele opdracht, toch zal het menig speler meer dan twintig uur kosten om dit doel te behalen. Maar na de eerste paar uurtjes begint Jack al daadwerkelijk op je zenuwen te werken met irriterende audioberichten, al wordt het nooit zodanig vervelend dat het je zal weerhouden om verder te spelen. Jack behoudt zijn charisma en is soms zelfs erg humoristisch in al zijn idiote knulligheid. En dat is het sleutelwoord voor Borderlands 2: humoristisch.
Alles met een knipoog
Elk facet van de game is doordrongen met humor, waardoor vrijwel niets gaat vervelen. Kleine sidequests verworden tot bizarre comedysketches, willekeurige aanvaringen met vijanden doen je schaterlachen; Borderlands 2 neemt zichzelf niet serieus en dat is heerlijk. Er is bijvoorbeeld een nieuw type vijand, de ‘buzzard’ genaamd. Dit is een helikopterachtig voertuig dat bestuurd wordt door een bandit. Wanneer hij vlak boven je zweeft, hoor je hem vrolijk ‘The Ride of the Valkyries’ neuriën… terwijl hij druk bezig is om jou kapot te knallen.
ClapTrap, het eenogige robotje, draagt ook zijn humoristische steentje bij. Hij geeft een missie die volledig de spot drijft met typische verzamelquests, die ook in de game zelf zitten, waardoor ontwikkelaar Gearbox zichzelf op de hak neemt. Borderlands 2 zit vol met dit soort geintjes en weet je hier continu mee te verrassen.
De humor maakt de game een waar genot om te spelen, zelfs wanneer het tegenzit. En het zal hoogstwaarschijnlijk een keer tegenzitten. Sommige eindbazen laten eindeloos veel vijanden op je los waardoor ze bijna onaantastbaar zijn. In deze gevallen is het geen kwestie van hersenloos knallen, je zult toch echt met je coöperatieve partners moeten samenwerken en een strategie moeten bedenken om voorbij deze punten te komen. Indien je alleen speelt, kunnen deze punten vrij uitdagend zijn. En dat is ook meteen een minpunt.
Slordigheden
Want sommige builds zijn niet geschikt om in je eentje te spelen. Zo ondervonden wij dat een tank (iemand die alle vijanden bezighoudt en alle schade opvangt) het soms zwaar te verduren heeft. Hanteer je deze tactiek in coöp, dan kun je meerdere vijanden tegelijk afleiden en doorwalsen omdat een teamgenoot je zo nu en dan bijstaat. Speel je alleen, dan zul je toch vaker dekking moeten zoeken en meer afwachtend moeten spelen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling van een tank. Voor zover wij ervaren hebben heeft alleen deze tactiek hier last van, maar het verlaagt het tempo van de game enorm. En dan zijn er nog momenten die voor de solo-spelers niet haalbaar zijn wanneer ze enkel de verhaallijn volgen, omdat hun level simpelweg te laag is. Op dat soort momenten moet je een paar sidequests voltooien om je level op te krikken. Het valt te verwachten in een dungeon crawler, maar het werkt voor de solo-speler toch een beetje storend.
Verder zijn er nog kleine minpunten zoals het onnodig blijven hangen in omgevingen. Je rent, springt en draait hectisch om je as tijdens de gevechten. Dan komt er een moment dat je hard geraakt wordt en moet vluchten. Je rent af op een muurtje dat als dekking fungeert, je wilt er overheen springen en blijft plots hangen omdat er iets uit steekt. Het gebeurt niet aan de lopende band, maar toch betekent het soms het verschil tussen leven en dood. En een probleem uit het vorige deel is nog steeds niet verholpen: samenspelen met teamgenoten van een hoger of lager level. Je kunt twee, misschien drie levels van elkaar verschillen. Is de afwijking groter, dan wordt het erg lastig voor de zwakkere spelers.
Maar deze minpunten weerhouden de game niet van een fantastische ervaring. De wapens en speelmogelijkheden zijn veel diverser waardoor de game nooit inkakt. En dan hebben we de uiteenlopende gebieden die prachtig zijn vormgegeven nog niet eens genoemd. Daarbij komt ook nog eens een breed spectrum van verschillende vijanden die ieder een eigen manier van aanpak behoeven zodat je niet aan één stuk door hetzelfde wapen kunt gebruiken. De game is zeer afwisselend en blijft tot het laatste moment uiterst vermakelijk.
Deze game is gespeeld op de Xbox 360.