Chris Glerum Mensen vragen me regelmatig wat filosofie nu eigenlijk is (en wij wat dit te maken heeft met Pokémon Black en White 2 – red). Ze denken dat ik als filosofiestudent antwoorden paraat heb, maar het tegendeel is waar. Eigenlijk draait filosofie veel meer om het stellen van vragen, in een poging om een nieuw antwoord te vinden. Precies dit is waar de makers van Pokémon al sinds het prille begin van de serie in uitblinken.
De Pokémon-filosofie
Er zit duidelijk een filosofie achter de Pokémon-serie. Vanaf de eerste generatie Pokémon zijn de role-playing games stapsgewijs verbeterd door niet aan het fundament te sleutelen, maar via de juiste aanpassingen tot een fris en nieuw resultaat te komen. Natuurlijk, in elk deel is het de bedoeling om als jonge Pokémon-trainer een sterrenstatus te vergaren. Je trekt de wijde wereld in, verslaat alle trainers in gevechten, verzamelt acht badges, wordt Pokémon-kampioen en bezorgt jezelf een lamme arm door naar elk wild wezentje een Pokéball te gooien. Maar binnen deze vaste kaders zijn telkens de juiste vernieuwingen doorgevoerd om de serie steeds verder te perfectioneren.
Elke nieuwe generatie Pokémon-games betekende een wezenlijke evolutie van de serie en niet slechts een karrenvracht aan nieuwe zakmonstertjes. Zo werd de onbalans in Pokémon-soorten uit Red/Blue hersteld door de introductie van de Steel- en Dark-types in Gold/Silver, nam de variatie in omgevingen en voorwerpen een vlucht in Ruby/Sapphire, kon ruilen en vechten in Diamond/Pearl eindelijk online en ging in Black/White het level-up-systeem op de schop, waardoor het trainen van een volledig team voor het eerst in de serie een must was. Stap voor stap, game voor game; telkens stelden de makers zichzelf de juiste vraag om een modern antwoord op de Pokémon-formule te geven. En precies daar wringt de schoen bij Pokémon Black/White 2. Deze nieuwe telgen in de serie hangen in tussen een volwaardig hoofddeel en opvulgames als Yellow, Crystal, Emerald of Platinum. Pokémon Black/White 2 zijn meer dan een toetje, maar minder dan een hoofdmaaltijd.
Meer dan een toetje
Waarom zijn ze meer dan een toetje? Omdat de regio Unova in Black/White 2 volledig veranderd is. We zijn twee jaar na de gebeurtenissen uit Black/White en zoals zo vaak na een crisis ziet de wereld er heel anders uit. Het verhaal speelt zich nog steeds in Unova af, maar de hoofdrolspelers zijn anders, de gymleiders zijn vervangen, er zijn vanaf de eerste minuut veel meer wilde Pokémon te vinden en er zijn een aantal spelmechanismen verder verbeterd. Er is duidelijk veel tijd en aandacht geschonken aan de missie om Black/White 2 geen seconde als een herhalingsoefening van Black/White aan te laten voelen.
Die missie is geslaagd. Black/White 2 bieden een volwaardig én nieuw avontuur. Het onderhoudende, 35 uur durende hoofdverhaal is zoals altijd gedoseerd aanwezig, maar is ditmaal ook voorzien van enkele tussenfilmpjes die de strijd tegen Team Plasma en de tocht naar de Elite Four net even wat meer sfeer meegeven. De verdeling van Pokémon is zeer zorgvuldig gedaan, waardoor je vanaf het begin allerlei leuke beestjes tegenkomt en dus direct kunt beginnen met het samenstellen van een sterrenensemble. Doordat je in potentie sterke Pokémon als Riolu (Lucario) en Elekid (Electabuzz/Electivire) al vrij vlot kunt vangen, heb je een extra reden om je team al vanaf het begin zo uitgebalanceerd mogelijk samen te stellen.
Shoppen als een filmster
Om het avontuur te verrijken zijn er een aantal nieuwe activiteiten toegevoegd. In de wat saaie Pokéstar Studios kun je zelf een filmster proberen te worden door scripts op de juiste manier te volgen, bij Join Avenue kun je jouw eigen winkelstraat creëren om allerlei handige voorwerpen te vinden en voor de eeuwige roem kun je terecht bij de Pokémon World Tournaments. Geinig is dat daarbij ook oude gymleiders hun opwachting maken, dus geheid dat je een paar bekende gezichten uit Black/White tegenkomt. Om de verzamelwoede nog verder aan te wakkeren, krijg je om de haverklap een medaille opgespeld. Deze hebbedingetjes zijn een soort achievements, die je krijgt voor van alles en nog wat.
De beste toevoeging is gedaan aan de Entralink. Dit gebied was in Black/White volledig gericht op draadloze communicatie met andere spelers, maar in Black/White 2 kun je jezelf er ook alleen vermaken. Er zijn namelijk allerlei Funfest-missies die je zowel met anderen als in je eentje kunt uitvoeren. Denk bijvoorbeeld aan zoveel mogelijk bessen verzamelen binnen drie minuten, of minimaal vijf Audino’s vinden en verslaan binnen vijf minuten. De beloningen zijn vaak heel behoorlijk en daarnaast is het meestal een leuke afwisseling op het hoofdavontuur.
Net als in Black/White is er na het hoofdavontuur nog van alles te doen. Wanneer je na 35 uur de Elite Four verslagen hebt, heb je pas zo’n driekwart van Unova ontdekt. Eén van de eerste dingen die je als kersverse kampioen kunt doen, is alle bruggen van Unova oversteken. Als je tijdens het hoofdavontuur de Lunar Wing hebt gevonden, wacht je bij de laatste brug een leuke verrassing…
Sommige veranderingen zijn zo subtiel dat alleen de verstokte Pokéfan ze zal opmerken. Mijn persoonlijke favoriet is een minuscule aanpassing die aangeeft dat de makers zichzelf constant blijven afvragen wat er verbeterd kan worden. Als je in Black/White 2 even geen wilde Pokémon tegen wilt komen en een repel gebruikt, vraagt het spel je automatisch of je er nog een wilt gebruiken wanneer het verdelgmiddeltje uitgewerkt is. Subtiel, maar oh zo prettig als je even geen zin hebt in teveel gevechten.
Geen hoofdmaaltijd
Maar toch, ondanks al die prettige veranderingen en toevoegingen missen Black/White 2 de impact van een volwaardig hoofddeel. Er zijn diverse kleine vernieuwingen, er zijn goede nieuwe functies, er zijn slimme verfijningen, er valt genoeg te genieten. Maar er is geen wagonlading nieuwe Pokémon, er is geen gloednieuwe regio, er is geen grote stap gezet die je doet glimmen van geluk. Black/White 2 bevallen uitstekend, maar ze overdonderen niet. Ze verrassen niet. Ze herdefiniëren niet. Er is veel bijgeschaafd, maar Black/White 2 zijn geen evolutie van de serie. Ondanks de frisse wind die door Unova is gewaaid, blijft veel van wat je ziet toch een zweem van herkenning hebben. Een hele prettige zweem, maar desalniettemin eentje van herkenning.