ThijsBarnhard Het is algemeen bekend dat Kinect maar sporadisch goed werkt. Dat kan erg vervelende gevolgen hebben want wat moet je doen als je een hele game met Kinect moet besturen? Een game zoals Steel Battalion: Heavy Armor is bijvoorbeeld zo goed als onspeelbaar door de beperkingen van Kinect met alle frustrerende gevolgen van dien. Hoe anders is dat in Kinect Party van Double Fine. Als Kinect in deze game zijn werk niet goed doet heeft dat juist geweldige resultaten.
Happy Action Theater
Kinect Party is de opvolger van Double Fine’s Happy Action Theater en net zoals zijn voorganger is dit geen game in de traditionele zin van het woord. De kleine spelletjes waaruit deze downloadable game bestaat zijn eerder digitale stukken speelgoed waarmee je, met behulp van Kinect, mee speelt. Ieder ‘’spel’’ is een soms geslaagd, soms knullig staaltje augmented reality.
Zo wordt in een droomspel je allerlei kleding aangemeten. Een drakenpak, een koptelefoon en een raar masker worden op de televisie over jou lichaam heen geplakt. Het is bij vlagen indrukwekkend hoe goed Kinect in combinatie met de game is in het herkennen van mensen. In sommige spellen word je simpelweg uit de omgeving geknipt zodat de achtergrond van je huiskamer niet eens te zien is.
Waar in andere Kinect-games de verlichting in de ruimte nog van groot belang is bij het spelen van games, maakt het bij Kinect Party eigenlijk maar weinig uit. Wanneer door Kinect aangemeten kledingstukken bijvoorbeeld niet op de juiste plek zitten of huisdieren die door het beeld lopen ineens worden aangezien voor personen, is dat in Kinect Party juist alleen maar extra hilarisch. Er is toch geen doel of missie die je moet halen dus kan er ook niet zoveel mis gaan.
Achtergrondmuziek
Niet alleen is het achterliggende idee achter Kinect Party heel erg goed, het is ook een goed bedachte party game, die je eigenlijk als achtergrondmuziek aan kan zetten op bijvoorbeeld een feestje. Het is geen enkel probleem wanneer mensen zomaar het beeld in komen lopen om te pootjebaden in lava of om mee te spelen in een gestoorde dubstep videoclip. Het is daarnaast ook een geniale zet dat ieder spelletje met de controller of door de Kinect aan te spreken door te zetten is. Het voelt een beetje alsof je door tv-kanalen aan het zappen bent want op deze manier stop je pas met zappen totdat je iets ziet dat je aanspreekt. De paar minigames die niet goed bevallen sla je hiermee ook met groot gemak over.
Het merendeel van de spellen is echter erg leuk en bovendien compleet onzinnig. Zo word je tussen het zappen door bijvoorbeeld als bowlkegels neergezet om vervolgens door een rollende kip omver gegooid te worden. Het neemt niet meer dan tien seconden in beslag, maar de meligheid spat er vanaf.
Kinect Party alleen spelen is daarom ook sterk af te raden. Dit is een game die zo toegankelijk is dat kleine kinderen en dronken volwassen de basisprincipes zelfs kunnen begrijpen. Een minigame waarin alle spelers met kleren en al in een bad worden gezet is voor iedereen grappig, ongeacht de leeftijd.
Niet alles in Kinect Party is echter even goed uitgewerkt. Zo zijn de foto’s, die tijdens het spelen op willekeurige momenten worden gemaakt, alleen op te slaan of te delen als je ze op Facebook zet. Een iets te agressieve manier om maar wat mensen te bereiken. Het past ook niet echt bij de verder luchtige en melige sfeer die in de rest van de game hangt.