Rob De game die ik de afgelopen dagen het meest gespeeld heb is niet Minecraft, niet Black Ops 2 en ook niet Borderlands 2. Candy Crush Saga is het spelletje dat me al weken in zijn greep houdt. Elke speelsessie met de vrolijk ogende Bejeweled-kloon voelt als een spuit heroïne die ik gedwongen in mijn linker bil ram (Ervaring Rob? – red). Ik weet dat het fout is, maar ik kan niet meer zonder.
Candy Crush Saga is een game voor de iDevices en Android, en is tevens op Facebook te spelen. Als je echt van de game wilt genieten koppel je hem dan ook aan je Facebook-account zodat je jouw vrienden kunt helpen, en vice versa. Het spel lijkt in veel opzichten op Bejeweled, maar heeft wel een aantal grote verschillen. In principe is er één modus die je doorloopt waarin je telkens een stap verder komt door stages uit te spelen. Deze stages zijn er in verschillende vormen; er zijn levels waarbij je zogenaamde ‘gelatine-blokjes’ weg moet spelen, er zijn stages waarbij je een bepaalde score moet halen binnen een bepaalde tijd, en in weer een andere variant moet je vruchten naar de onderkant van het scherm zien te spelen.
De gameplay is simpel en herkenbaar. Het speelveld is opgebouwd uit verschillende kleuren snoepjes. Door er drie of meer op een rij te zetten speel je deze weg. Daarnaast zijn er speciale combinaties te maken. Zo leveren vier snoepjes op een rij een gestreept snoepje op, die een hele rij of kolom weg kan spelen. Maak een L-vorm voor een verpakt snoepje, die tweemaal een blok van negen snoepjes wegspeelt. Door deze speciale snoepjes te combineren krijg je nog betere effecten, waardoor je flinke bonuspunten krijgt.
Die speciale effecten heb je ook wel nodig, want naarmate je verder komt worden de stages ook steeds een stuk pittiger. Candy Crush Saga introduceert regelmatig nieuwe elementen die het je als speler moeilijk maken. Zo krijg je te maken met dropveters die bepaalde snoepjes ‘vastzetten’, chocoladeblokjes die zich als een virus over je speelveld verspreiden, en bommen die na een bepaald aantal zetten afgaan. En aangezien je maar vijf levens hebt, kom je al snel vast te zitten.
Daar komen je vrienden van Facebook in de picture. Zij kunnen je namelijk levens en bonussen schenken. Hierdoor kun je soms meteen verder spelen wanneer je levens op zijn. Ook kent de ‘overworld map’ een aantal punten waar je niet voorbij kunt, tenzij drie van jouw vrienden je daar een soort toegangspas voor geven. Je hebt dus echt de hulp van je vrienden nodig, maar tegelijkertijd is er ook gezonde competitiviteit doordat de scores van je vrienden bij elke stage bijgehouden worden.
Een deel van de verslaving komt voort uit het feit dat je op de overworld kunt zien hoever jouw vrienden gevorderd zijn. Vooral als je telkens dicht in de buurt zit van één van je vrienden, ontstaat een onverklaarbare drang om diegene voortdurend voor te blijven. Dat is overigens makkelijker gezegd dan gedaan, want vanaf level dertig moet je niet raar opkijken als je bij sommige stages een paar dagen blijft falen.
Pay to play
Zoals het een echte ‘social game’ betaamt kent Candy Crush Saga een aantal mogelijkheden om bonussen te kopen voor echt geld. Denk daarbij aan bonussen in-game, maar ook extra levens (voor als je geen Facebook-vrienden hebt die het spelen). Vooralsnog heb ik zelf nog nooit het idee gehad dit nodig te hebben. Gewoon je vrienden kapot spammen met requests doet wonderen!
De combinatie van competitiviteit, progressie, simpele maar doeltreffende gameplay en het helpen van anderen zorgen voor een belachelijk verslavende cocktail. Een cocktail die je sterk afgeraden wordt door het engeltje op je schouder (“Je speelt toch #*$! geen Facebook-game?!”) en je sterk aangeraden wordt door het duiveltje op je andere schouder (“Kom op man, nog één leveltje!”). Mocht je er dus nog niet aan zijn begonnen: houden zo! Heb je je echter al wel begeven in de krochten van Candy Crush Saga, weet dan dat gedeelde smart, halve smart is. En stuur me effe een leven, want ik zit vast…
Naast Facebook is de game ook op Startgames te spelen