ThijsBarnhard Wie kent ze nog? Die ene obscure titel voor die minstens zo obscure console of dat ene spel die in zijn tijd zo anders was dat hij compleet verkeerd werd begrepen. Wij zijn ze gelukkig niet vergeten en we eren ze in Cultgames. Deze keer aan de beurt: Unirally.
Een SNES-game met racende eenwielers in de hoofdrol. Het is moeilijk voor te stellen dat de ontwikkelaar van zo’n beetje alle Grand Theft Auto-games in 1994 nog vrolijke racegames voor Nintendo ontwikkelde, maar Unirally is toch echt een creatie van DMA Design, vandaag de dag beter bekend als Rockstar North.
Dat je misschien nog nooit gehoord hebt van Unirally, maar wel bekend bent met games zoals Lemmings en GTA die ook uit deze ontwikkelaar voort kwamen is te danken aan Pixar. Deze toen nog niet zo grote animatiestudio herkende in de stuntende en racende eenwielers van Unirally hun eenwieler uit de korte animatiefilm Red’s Dream. Een rechtszaak zorgde er uiteindelijk voor dat Nintendo niet meer exemplaren van de game mocht maken waardoor er uiteindelijk maar 300.000 cartridges van Unirally zijn geproduceerd.
Enorm zonde want Unirally is één van de betere racegames die de SNES heeft mogen kennen. Mario Kart mocht dan wel de bekende personages hebben, maar Unirally had dezelfde CGI-achtige graphics die van Donkey Kong Country eerder ook al een succes maakte. Die graphics zorgen ervoor dat eenwielers vloeiend over de als zuurstokken gekleurde banen racen.
Unirally zag er voor zijn tijd niet alleen bijzonder strak uit, de game is ook bijzonder snel. De hoge snelheid van de racers had ongetwijfeld te maken met de populariteit van Sonic rond diezelfde tijd. Als antwoord op Sega’s mascotte heeft Unirally een streepje voor. Waar je in Sonic met een noodgang van links naar rechts rent totdat je uiteindelijk tegen de eerste beste vijand aanknalt is overzicht houden in Unirally nooit een probleem door een hele simpele toevoeging. De 2D-banen in Unirally zijn namelijk te ‘’lezen’’.
De kleuren van de ondergrond geven namelijk aan wat er op je afkomt. Is de baan blauw met groen gekleurd dan heb je een lang recht stuk voor je, is de baan rood met geel gestreept dan betekent dat er paarse prut op de weg ligt waar je maar beter overheen kunt springen. Met een beetje oefening leer je patronen te herkennen en weet je al wat je moet doen voordat het gevaar überhaupt in beeld is.
De baan lezen is ook belangrijk wanneer je wat extra snelheid wilt maken. Door op schansen bijvoorbeeld een achterwaartse salto te doen ga je bij je landing weer net wat sneller. Het is een simpel systeem, maar met name in de multiplayer is het belangrijk dat je iedere kans om te stunten benut wanneer je op de eerste plaats wilt eindigen.
Unirally heeft daarnaast nog iets dat bij veel games vandaag de dag nog wel eens wil ontbreken: persoonlijkheid. Het klinkt misschien wat vreemd, maar de kleurrijke eenwielers in Unirally barsten ervan. De zadels van de fietsen functioneren bijvoorbeeld een beetje als hoofd. Word je ingehaald dan zie je hoe de eenwielers elkaar nakijken terwijl ze elkaar voorbij racen. Het ultieme voorbeeld van die persoonlijkheid is echter te vinden in de uitermate melig geschreven handleiding. Er wordt hierin compleet overbodige informatie over het hoe en waarom van racende eenwielers verschaft en er wordt zeker een pagina besteed aan het bespreken van pizza.
Die meligheid is wel een beetje aanwezig in de game, maar het gaat nooit ten koste van de gameplay. In de multiplayer is Unirally zeldzaam spannend. Geluk speelt door de afwezigheid van power-ups geen rol waardoor de winnaar de speler is die het beste de baan kan lezen en zijn stunts op de handigste momenten uitvoert. Unirally is geniaal in al zijn simpelheid en het is juist daarom zo spijtig dat deze game nooit het grote publiek heeft weten te bereiken.