Crew 2013 is volgens Nintendo het jaar van Luigi. Onder andere vanwege zijn rol in New Super Mario Bros. U, Mario & Luigi: Dream en Nintendo’s officiële Harlem Shake, maar met name vanwege de nieuwe Luigi’s Mansion-game voor de Nintendo 3DS. Het is immers alweer meer dan tien jaar geleden dat Mario’s ietwat sullige broertje op spokenjacht ging op de GameCube. Ontwikkelaar Next Level Games heeft de afgelopen jaren hard gewerkt aan het 3D-vervolg en het resultaat is een mooi en bijzonder geestig avontuur – letterlijk en figuurlijk.
K. Wibus
Luigi’s Mansion 2, dat in de Verenigde Staten de ondertitel “Dark Moon” meekreeg, speelt zich af in de door spoken vergeven Schaduwvallei. Professor K. Wibus (in de Engelse games beter bekend als E. Gadd), doet hier samen met vriendelijke geesten onderzoek naar alle paranormale activiteiten in de omgeving. Wanneer op een nacht de kwaadaardige King Boo, de hoofdvijand uit de eerste Luigi’s Mansion, de duistere maan die boven de vallei in stukken hangt breekt, zijn rapen gaar. Alle spoken draaien door en maken een complete puinhoop van de Schaduwvallei. Nu is het aan Luigi, de bangste spokenvanger ooit, om de stukken van de duistere maan terug te vinden en de rust in de vallei terug te laten keren.
Gewapend met een zaklamp en een stofzuiger, genaamd de Spookzuiger 5000, gaat Luigi op onderzoek uit in vijf verschillende spookhuizen. In tegenstelling de meeste griezelgames is Luigi’s Mansion alles behalve eng. De spoken waar je op jaagt zijn eerder geschift dan gemeen en de ontmoetingen met hen gaan dan ook gepaard met een flinke dosis humor. Zo betrap je na het wegzuigen van een douchegordijn een spook onder de douche, dat eerder van jou schrikt dan andersom. Ook andere details, zoals de doodsbange Luigi die af en toe zenuwachtig met de achtergrondmuziek mee neuriet, dragen bij aan de duistere, doch vriendelijke sfeer.
Veilige missie structuur
Luigi’s Mansion 2 is dus geen Resident Evil. En dat uit zich, naast de sfeer, ook in de veilige missiestructuur van het spel. De vijf spookhuizen bestaan uit verschillende missies die vanaf een afstandje gecoördineerd worden door professor K. Wibus, die je heen en weer teleporteert vanuit zijn spookvrije bunker. Tijdens de missies houd je contact met de gestoorde uitvinder door middel van een aangepaste Nintendo DS. Aan de ene kant fijn voor de structuur van de game, maar aan de aan andere kant loeivervelend, voornamelijk vanwege het feit dat je om de haverklap wordt gestoord om nieuwe intel te ontvangen.
Wat opvalt aan de game is het oog voor detail. De spookhuizen zitten logisch in elkaar en de missies zijn zo ingedeeld dat je niet steeds dezelfde kamers bezoekt. De ruimtes zelf hebben veel verschillende thema’s – van laboratorium tot kweekkas – en er valt altijd wel iets te doen; je kunt meubels doorzoeken, tapijten oprollen, planten water geven, spinnenwebben verbranden, schilderijen van de muur zuigen en ga zo maar door. De omgevingen zijn zo interactief dat je af en toe het gevoel hebt dat je écht in de kamer staat.
Wat naast de gedetailleerde vormgeving zeker nog genoemd moet worden zijn de graphics zelf. Het is de ontwikkelaars namelijk bijzonder goed gelukt om GameCube-achtige graphics uit de 3DS te persen. De belichting, de schaduwen, de ontwerpen, de bewegingen; alles is precies goed. Opvallend daarbij is de bijzonder goede werking van het 3D scherm. Persoonlijk heb ik bij de meeste games soms last van dubbele of of nét niet goed afgestelde 3D beelden. Bij de nieuwe Luigi’s Mansion is dat anders. Het lijkt wel alsof deze game gemaakt is voor 3D. Sterker nog: de voorganger op de GameCube was oorspronkelijk bedoeld om de nooit benutte 3D-mogelijkheden van die console te tonen. Luigi’s Mansion 2 is dus een sequel dat zeker op de 3DS thuis hoort.