Wesley Domingos Liefhebbers van old school actiegames kunnen maar beter opletten wanneer Hiroshi Iuchi zijn nek uitsteekt, want de beste man heeft in zijn carrière vrijwel exclusief gewerkt aan beat ‘em ups en shoot ‘em ups. Zo heeft hij namens Treasure bijgedragen aan het immer populaire Gunstar Heroes, terwijl hij later de ontwikkeling van klassiekers als Ikaruga en Gradius V op zich nam. Tegenwoordig geniet Iuchi de status van freelancer en zien we hier en daar zijn naam opduiken in de credits voor verschillende bijdragen, totdat hij vorig jaar besloot de productie weer op te voeren: Kokuga was geboren.
Kokuga is een relatief trage shoot ‘em up, omdat men ervoor heeft gekozen automatisch scrollende levels voor een groot deel links te laten liggen. Het gevolg is dat je in Kokuga je eigen tempo bepaalt en zelf beslist wanneer en hoe door een level te manoeuvreren. Deze keuze is overigens geboren uit noodzaak, omdat de turret van je tank onafhankelijk bestuurd wordt ten opzichte van het voertuig. Eigenlijk is Kokuga dus gemaakt als een twin-stick shooter, ware het niet dat de Nintendo 3DS slechts één analoge stick bevat (de add-on met de tweede stick werkt niet met de game). Het alternatief is draaien met de schouderknoppen, wat minder intuïtief is en met name in de lastigere stukken van de game zijn de schouderknoppen niet in staat om jouw eigen reactievermogen bij te houden. Een ander heikel punt is dat het scherm iets te klein is, zodat je regelmatig in gevecht bent met een vijand die je net niet goed in beeld hebt. Vooral in boss fights waarin je op zoek bent naar specifieke zwakke plekken pakt dit nadelig uit, maar verder zit het de gameplay gelukkig weinig in de weg.
De vierde kaart
Hoewel het spel je netjes verwelkomt met een introductie, speelt het verhaal nauwelijks een rol. Je leert dat de buurlanden A en I (pun intended?) met elkaar in oorlog zijn en jij zult je land dienen als lid van Kokuga, de zogenaamde mobiele tankgroepering. Alhoewel, groepering? Tenzij je het avontuur aangaat met vrienden (volledig speelbaar met vier spelers in zowel Local als Download Play), moet je die oorlog gewoon in je eentje winnen. Daarbij helpt het niet dat jij slechts één simpele kogel per keer af kunt vuren, terwijl vijanden jou en je schild bestoken met een breed arsenaal aan verschillende wapens. Dan maakt het plots niet meer uit dat Kokuga langzamer is dan soortgelijke games, want met talloze vijandelijke targets op je scherm vliegen de missies zo voorbij.
Qua uitrusting ben je dus in het nadeel, maar gelukkig zijn er power-ups die daar tijdelijk verandering in brengen. Er zijn twee verschillende soorten power-ups: Attack Cards en Support Cards, welke verschijnen in de vorm van kaarten op de touchscreen. De eerste is verantwoordelijk voor aanvallende upgrades (voorbeelden zijn de Rapid Fire, 3-way Shot en Laser), terwijl het laatste type de strijd voor korte tijd indirect beïnvloedt door bijvoorbeeld je aanvalskracht te verdubbelen of je onoverwinnelijkheid te verschaffen. In tegenstelling tot de Support Cards gaat het gebruik van aanvalskaarten gepaard met een scorevermenigvuldiger.
Je hebt in totaal twintig kaarten tot je beschikking aan het begin van elk level en de samenstelling van je set is altijd gelijk, waarbij je moet weten dat sommige kaarten meermaals vertegenwoordigd zijn. Wat wél verschilt is de volgorde waarin de kaarten verschijnen. Bovendien kun je nooit kiezen uit meer dan vier power-ups, wat het tactisch element enorm verhoogt. Zo kan het de ene keer fijn zijn om je kaarten zo lang mogelijk op zak te houden, zoals in het geval dat je begint met een lekkere set en je weet dat je wel even zonder hulp kunt. Op andere momenten is het extreem handig om door je deck heen te racen, op zoek naar die ene essentiële upgrade die je helpt moeilijke stukken te overleven. Een goed voorbeeld daarvan is de Repair Card, een power-up die je een tweede kans schenkt voor het geval je de dood vindt. Niets lekkerder dan een gigantische eindbaas te confronteren met die kaart achter de hand.
Vrije oorlogsvoering
Kokuga kent vijftien missies (met een gemiddelde lengte van ongeveer tien minuten per succesvolle poging) die op een aparte manier geordend zijn, namelijk in piramidevorm. Aan het begin van een sessie kun je vrij kiezen met welk level te beginnen (op de drie final stages in de hoeken na), waarna je vervolgens alleen aangrenzende missies kunt selecteren. Na het succesvol voltooien van een missie wordt de moeilijkheidsgraad van dat level automatisch opgeschroefd, al is het tevens mogelijk om handmatig je niveau te kiezen. Kokuga biedt op Normal een leuke uitdaging voor de minder ervaren gamers in het genre, terwijl menig veteraan op Ultimate getest wordt tot het uiterste mede dankzij de aanzienlijk verhoogde hoeveelheid kogels op je scherm. Op die manier tracht de game je aan te sporen tot het spelen van vele willekeurige routes, terwijl je ondertussen je vaardigheden verbetert en steeds betere scores post.
De levels zelf zijn eveneens op een leuke manier opgebouwd. De omgevingen bestaan uit allerlei afgesloten gebieden met aan het eind telkens een gatekeeper. Door deze te vernietigen opent zich een nieuw gebied, maar doe dit vooral niet te snel. Wanneer je namelijk eerst iedere vijand uit de weg ruimt alvorens je de gatekeeper kapotmaakt, wordt je schild (lees: hp) aangevuld. Geen overbodige luxe in een game als deze. Over overbodige luxe gesproken: dat moet Iuchi gedacht hebben over het gebruik van verschillende kleuren bij het ontwerpen van de levels, want voor gevarieerde spelwerelden hoef je bij Kokuga niet te zijn. Je navigeert namelijk over een doorzichtig grid dat zich vrijwel standaard boven een bergachtig gebied lijkt te bevinden. Bovendien worden onbegaanbare gebieden steevast aangeduid met diepzwart en een gekleurde omranding die afhankelijk is van de gekozen moeilijkheidsgraad (bijvoorbeeld oranje op Hard); nogal eentonig dus. Gelukkig heb je in tijden van oorlog niet veel kans om te genieten van de omgeving, wat betekent dat je je des te meer kunt laten leiden door de dikke soundtrack die de rit moeiteloos weet te intensiveren.