Jelle van Es De eerste BioShock: Infinite DLC is Clash in the Clouds. Een uitbreiding die we eigenlijk niet hadden zien aankomen. Het is in eerste instantie ook vreemd om een Horde-achtige modus uit te brengen voor een game die bekend staat om zijn uitstekende verhaal en waarbij het vechtsysteem juist als minpunt wordt gezien.
Goed uit de verf
En alhoewel je een overkoepelend verhaal mist, komt Clash in the Clouds goed uit de verf. Het komt voornamelijk door de duidelijke opzet van de DLC. In elk van de vier verschillende arena’s word je geconfronteerd met vijftien waves. In elke wave is het de bedoeling dat je alle vijanden afmaakt, om zo door te gaan naar de volgende. Omdat de arena’s niet al te groot zijn en de levensbalken van vijanden die je ziet duidelijk in beeld komen, is de combat een stuk overzichtelijker dan dat het in het origineel was. Bovendien hoef je je nauwelijks zorgen te maken over de hoeveelheid kogels die je hebt. Aan het begin van elke wave zijn je wapens namelijk tot aan de nok toe gevuld en heb je over het algemeen genoeg middelen om de vijanden te bestrijden.
Na elke golf kom je terug in de hoofdkamer, om daar dan de wapens te selecteren die je mee wilt nemen naar de volgende wave. Daarbij weet je van te voren met welke vijanden je te maken krijgt en is het dan ook slim om de juiste wapens daarvoor uit te zoeken en mee naar het slagveld te nemen. Een shotgun tegenover snipers is uiteraard het domste wat je kunt doen. Tenzij je te maken krijgt met een challenge, die je uitdaagt om juist iedereen met een shotgun af te maken.
Blue Ribbons
Deze challenges zijn in Clash in the Clouds vertaalt naar Blue Ribbons. Deze verdien je door bijvoorbeeld iedereen met een shotgun af te maken, of juist geen enkele headshot uit te delen. Elke ronde heeft zijn eigen unieke Blue Ribbon, waarbij je zo nu en dan tot het uiterste wordt gedreven om hem te halen. Maar mocht het je lukken, dan is de voldoening groot, net als de geldbonus.
Want voor elke actie die je in de game uithaalt, met het veroveren van de Blue Ribbon als de grootste bonus, verdien je geld. Voor elke kill verdien je een zakcentje, waarbij een headshot meer oplevert dan een gewone kill. En als je dan iemand naar het hiernamaals hebt geknald, dan moet je natuurlijk even zijn lichaam looten voor een extra geldbonus. Daarmee kun je tussen de rondes door jouw wapens upgraden of je Vigors verbeteren. En deze upgrades zijn permanent. Zo kan het zijn dat je de eerste keer dat je de game speelt de grootste moeit hebt om vijanden af te maken, maar na het verbeteren van je sluipschuttersgeweer de één na de andere afknalt. Het zorgt ervoor dat de DLC een enorme replay value heeft.
En alsof dat nog niet genoeg is, word je ook nog eens uitgedaagd om met elk potje dat je speelt de hoogste score neer te zetten om zo jouw vaardigheden met de rest van de wereld te meten. Zodoende heb ik de eerste arena nu zonder overdrijven zo’n twintig maal betreden, terwijl ik hem al lang heb gehaald, maar de game daagt me gewoon uit om het elk potje gewoon net wat beter te presteren. Zodoende vlieg ik nu over de Skylines, maak ik de ene na de andere headshot en zorgen mijn Vigors ervoor dat mijn vijanden door de levels heen gesmeten worden. En met het extra geld dat je daarmee nog eens verdient, is het mogelijk om in een museum een hoop concept art en characters als standbeelden vrij te spelen.