nomadius De director’s cut van Deus Ex: Human Revolution is onomstotelijk de beste versie van de game. Met de opnieuw ontworpen eindbaasgevechten en integratie van DLC, zoals The Missing Link, vormt het een completer plaatje voor iedereen die de game nog niet gespeeld heeft. Heb je de game en alle DLC al? Dan zie ik niet in waarom hem nog een keer zou aanschaffen.
Want laten we eerlijk wezen, een lichtelijk opgepoetst uiterlijk (ik zie het er nauwelijks aan af) en de incorporatie van DLC die je toch al hebt gespeeld, daar doe je het niet voor. De verbeterde AI daar valt ook amper wat van te merken, dus dan komt dus neer op een enkele grote verbetering: de eindbaasgevechten. Die zijn nu zo vormgegeven dat je niet langer de directe confrontatie aan hoeft te gaan, maar ook gebruik kunt maken van hacken en sluipen. Top, erg fijn, maar dat is de enige echt grote aanpassing. Is dat genoeg voor je? Ga ‘m halen! Zo niet, even goeie vrienden, ik snap het helemaal. Daarom is deze recensie dan ook voor iedereen die de game nog niet in zijn bezit heeft.
Wie kent ‘m niet?
Het is het jaar 2027, en in Detroit doet jonge onderzoekster Megan Reed een geweldige ontdekking. Het DNA dat zij gevonden heeft, is in staat om naadloze versmelting van mens en machine mogelijk te maken. Tot dan toe werd het wel gedaan, maar het menselijk lichaam stoot de machinale aanpassingen af . Om deze afstoting tegen te gaan is een zeer duur medicijn nodig: Neuropozyne. De ontdekking van Megan Reed maakt dit medicijn overbodig. Een enorme macht achter de schermen ziet dit niet zitten, en uiteraard spelen er meerdere complotten. Het resultaat is een bliksemsnelle aanval op het laboratorium van Sarif Industries, waarbij jij, Adam Jensen, als hoofd van de beveiliging dodelijk gewond raakt.
Alsof een verwoest laboratorium en dode collega’s nog niet genoeg zijn, word je wakker in een zo goed als volledig mechanisch lichaam. Hoewel de transormatie van mens naar machine je misschien tegenstaat, is dat lichaam toch wel verdomd handig in je strijd tegen de vijand. Hoe je uiteindelijk de grote steden (Detroit en Hengsha) doorkruist op zoek naar de grote mannen (en vrouwen) achter de vele complotten is aan jou: stealth is altijd een optie, net als dat je overal al schietend naar binnen kunt rennen. Omdat er ook vele, vele computers en deuren gehackt kunnen worden komt dat in de praktijk neer op minimaal drie routes naar een doel.
Het gevoel van vrijheid dat je hierdoor krijgt is gewoon erg prettig. Een slimme verdeling van de skillpoints (“Praxis Points” genoemd) die je krijgt of koopt, kan ervoor zorgen dat je een effectieve balans vindt tussen de verschillende stijlen. Zelf zorg ik altijd dat ik tot de tanden toe bewapend ben, zo efficiënt mogelijk kan hacken en daarnaast ook goed op mensen in kan spelen (door middel van de “Social Enhancer”). Het valt niet te ontkennen dat er genoeg zeer toffe functies van je cyborg-lichaam vrij te spelen zijn, zoals brute aanvallen waarbij je dwars door een muur slaat of tientallen kleine bommetjes uit je armen werpt. Houd er wel rekening mee dat je niet zomaar een kamer vol gewapende mannen in kunt rennen, dan ben je binnen de kortste keren dood. Nee, de kunst is om je toffe moves sporadisch te gebruiken en de rest van de vijanden gewoon stilletjes om te leggen, of ze helemaal te omzeilen.
Heel veel content
Deus Ex: Human Revolution biedt dan ook een heerlijk grote hoeveelheid content. Je hebt de grote steden waarin je rustig kunt verkennen, in gevechten verzeild kunt raken, geheime doorgangen kunt vinden, in kunt breken in appartementen en opslagplaatsen, missies kunt aannemen en wapens, uitrusting en Praxis Points kunt kopen. Los daarvan heb je nog de specifieke missie-gebieden, hoewel die vaak ook wel grenzen aan, of naadloos aansluiten op de grote steden. In deze gebieden ben je weer heel erg gefocust op je strategie om van A naar B te komen, of daarin nu stealth, actie of hacken de hoofdrol speelt. Tel daarbij op de interessante eindbaasgevechten, die nu ruimte bieden aan verschillende strategieën, en je hebt een compleet pakket met heel veel content, heel veel afwisseling en heel veel diepgang.
Mocht je daarnaast nog verder in de wereld van Deus Ex willen duiken, dan doe je er goed aan om de tientallen (als het niet honderden zijn) boeken, e-mails en persoonlijke notities te lezen die door de wereld te vinden zijn. Samen met de prachtige muziek, vaak indrukwekkende ontwerpen en interessante personages brengen ze de wereld echt tot leven. Eén voetnoot hierbij: ik werd zelf wel een beetje uit de ervaring gehaald door de gedateerde tussenfilmpjes die in-game beelden tonen, maar dan in lagere kwaliteit dan de stukken die je daadwerkelijk speelt, ende belabberde lipsynchronisatie hielp ook niet. Dat valt gewoon enorm op, en dat is jammer wanneer al het andere het verhaal en de wereld tot leven brengt.
Op de aangepaste eindbaasgevechten na, had ik vrijwel alles in de bovenstaande alinea’s ook kunnen zeggen over het origineel uit 2011. Het opgepoetste uiterlijk en de verbeterde AI die geclaimd zijn, zijn te verwaarlozen. De integratie van de DLC is uiteraard prettig, maar wat nieuwe spelers nog een nieuwe ervaring mee kan geven, is het gebruik van de Wii-U tablet, de PS Vita of een tablet of telefoon die werkt met Xbox Smartglass. Hoewel ik er zelf weinig om geef om op twee schermen te moeten kijken tijdens het spelen, kun je nu je kaart in je handen houden, daar ook je items bijhouden en allerhande informatie lezen. Veel leuker is echter de mogelijkheid om de mini-game die bij het hacken hoort daarop uit te kunnen voeren. Afgezien daarvan vind ik het nauwelijks een toevoeging.
Deze game is gespeeld op de PlayStation 3