Arthur van Vliet Invizimals is de Pokémon van PlayStation. Althans, dat zou Sony graag willen. De gameserie dreef spelers op de PlayStation Portable tot verzamelwoede, met een scala aan vechtersbeestjes die in de echte wereld verstopt zaten. Met Invizimals: Het Verloren Koninkrijk op de PlayStation 3 laat de reeks die augmented reality los en stuurt het spelers op pad door een waar singleplayeravontuur.
Ratchet plus Clank minus wapens
De hoofdrol in dit avontuur is weggelegd voor de niet zo subtiel genaamde (spreek uit op z’n Engels) Hiro. Deze jonge held werkt in het geheim voor ene Alliance, waar hij via een portaal in het koninkrijk der Invizimals belandt. Al snel komt hij in contact met Ocelotl, een knalgele en oersterke panter die Hiro vertelt dat het koninkrijk aangevallen wordt door een aantal mysterieuze Steal Inivizimals: metalen robots die weinig goeds voorhebben met het magische land. Aan jou natuurlijk de taak om deze ramp te voorkomen.
Het leuke is dat je vervolgens zélf mag spelen als Ocelotl en later als nog zeven andere bekende Invizimals. Met deze beesten ren, spring, sla en puzzel je je een weg langs slechteriken en over uiteenlopende obstakels. Á la Ratchet & Clank, zeg maar, maar dan zonder de wapens. Naast een standaardaanval heeft elke Invizimal zijn eigen krachten. Ocelotl zelf is een behendig klimmer, Minotaur beukt met gemak door barricades, Tigershark zwemt onder water en de panda Xiong Mao is vooral heel erg sterk. Telkens als je een nieuwe Invizimal tegenkomt moet je eerst tegen ‘m vechten via een reeks quick time events. Eenmaal gewonnen heeft Hiro de rest van de game de mogelijkheid om te veranderen in de Invizimal.
Gemak en variatie
Schakelen tussen Invizimals gaat automatisch wanneer een specifieke kracht vereist is (klimmen, zwemmen, beuken, et cetera) en handmatig tijdens gevechten of wanneer je rondloopt en –springt door de spelwereld. In die wereld vind je zogenaamde Z-sparks, die je inzet om nieuwe aanvallen en krachten vrij te spelen. Zo heeft elke Invizimal drie aanvallen en drie powers, die je vaak al gauw ontgrendelt. Te gauw. Er liggen zó veel Z-sparks verspreid dat je binnen een kwartiertje wel alle aanvallen van een Invizimal vrijgespeeld hebt.
Sowieso is Invizimals: Het Verloren Koninkrijk érg makkelijk. De game is natuurlijk bedoeld voor de jongere spelers, maar zelfs zij zullen weinig moeite hebben om de schaarse vijanden die je tegenkomt een kopje kleiner te maken. Doodgaan is een grotere prestatie dan het einde van een level halen. Een paar verschillende moeilijkheidsgraden voor de nodige extra uitdaging waren de singleplayer bijvoorbeeld ten goede gekomen. Wél leuk is de variatie die de vele vechtersbazen met zich meebrengen en de afwisselende omgevingen waar je in terechtkomt. De uitdaging ontbreekt wel, maar de singleplayer biedt in ieder geval genoeg afwisseling om je door te laten spelen.
Strijd om het kinderhart
De jeugd heeft dezer dagen genoeg kwaliteitsgames om uit te kiezen. Skylanders: Swap Force, Pokémon X en Y, Disney Infinity en natuurlijk Invizimals: De Bondgenoten (voor PSVita) verschenen onlangs en strijden om de aandacht van voor Sinterklaas shoppende ouders. Waar die games stuk voor stuk technisch prima in elkaar zitten, oogt Het Verloren Koninkrijk meer als HD-update voor een PlayStation 2-game. Daarnaast is het camerawerk uiterst belabberd, zijn de controls verre van responsief, blijft je personage vaak hangen achter invizible randjes en hapert het beeld op gezette tijden, wat gerust een prestatie genoemd mag worden met het gebrek aan visuele details. De game is een klein technisch drama wat we, gezien de concurrentie, moeilijk door de vingers kunnen zien.
Wat Het Verloren Koninkrijk verder mist aan traditionele Invizimals-verzameldrift, poogt het goed te maken met een Battle Mode en een multiplayer. In deze PlayStation-variant op Pokémon Stadium neem je het in een reeks arenagevechten op tegen andere spelers, via een simpele versus-mode met meerdere controllers, via Cross-Play tegen Vita-spelers of online tegen andere Het Verloren Koninkrijk-bezitters. Je koopt nieuwe Invizimals met de in de singleplayer gevonden kristallen of importeert ze van de Vita en maakt de beesten sterker door zoveel mogelijk gevechten te spelen. Zo groeit je Ocelotl-welpje langzaam uit tot de krachtige strijdmakker die je kent uit de singleplayer, wanneer je genoeg in level stijgt.
Deze multiplayer werkt aardig, maar is juist weer een stuk eentoniger dan de singleplayer. Gevecht na gevecht na gevecht moet je voltooien om je Invizimals een beetje krachtig te krijgen, zonder enige verhalende beloning. Dat is dubbel zonde. Invizimals: Het Verloren Koninkrijk biedt namelijk een aardig soloavontuur en aardige multiplayergevechten op het grote scherm, maar is te simpel, te beperkt en vooral veel te ruw om te overtuigen. Met games van deze kwaliteit zal de Invizimals-serie niet snel een ware uitdager van Pokémon worden.