Rob Op het moment dat jij dit leest, zit ik in een ‘vergadering’ op kantoor. Ik schrijf vergadering bewust tussen haakjes, omdat deze dag natuurlijk maar om één ding draait: het vertrek van Jelle.
Laat ik één ding voorop stellen: ik houd van InsideGamer en voer al jarenlang met veel plezier en passie werkzaamheden voor de website uit. Dat doe ik omdat ik het zelf enorm leuk vind om te doen, maar omdat ik ook veel voldoening haal uit het bedenken en creëren van leuke content voor jullie, de community. Als het even kan blijf ik me ook de komende jaren inzetten voor de leukste gamewebsite van Nederland.
Maar zonder Jelle wordt dat hoe je het ook wendt of keert toch anders. Uiteraard zal de overgebleven redactie met evenveel passie blijven werken aan de website, maar je kunt zelf invullen dat wanneer de laatste founding father vertrekt, er toch een stukje van de ziel van IG verloren gaat. Jelle was namelijk niet alleen de belichaming van InsideGamer, hij was ook nog eens de bindende factor binnen de redactie.
Zoals je in de vorige editie van VrijMiRob kon lezen was Jelle echt een vaderfiguur voor de redactie. Als er één ding hoog in het vaandel stond bij de Dikke van Es, dan was het dat de redactie een hechte en vooral gezellige groep moest zijn. Dat bewerkstelligde hij door altijd een informele omgang met de redactie te onderhouden. Nooit kreeg je het idee dat hij een baas – in de letterlijke zin van het woord – was en dat schepte een prettige werkomgeving.
Op de vele perstrips die ik met hem heb mogen maken heb ik Jelle echt beter leren kennen en daar ben ik erg blij om. Zo herinner ik me goed de avonturen die we beleefden in Japan, waarin Jelle me op een gegeven moment subtiel een obscuur zaakje in een nog obscuurder steegje induwde. Met daarbij de mededeling dat ‘dit winkeltje wel iets voor mij was’. Uiteraard had ik kunnen vermoeden dat het een manga-winkel betrof met de meest ranzige en vergezochte hentai, vol tentakelporno en minderjarige mangameisjes.
Ook herinner ik me de epische roadtrips nog goed waarbij we in een busje met zo’n acht à negen man de Duitse autobahn overscheurden op weg naar de Leipzig Games Conference. Jelle was vaste stuurman en nam de taak van chauffeur steevast op zich. Want hij voelde zich verantwoordelijk voor zijn redactie, en dat is nooit veranderd.
Ik kan nog wel tien pagina’s vullen met mooie herinneringen aan de samenwerking met Jelle. Zoals de talloze Uitgespeeld-afleveringen die we opnamen. Voor het eerst, dankzij Jelle, naar de E3. Ons tripje naar Barcelona voor Namco Bandai. Onze bijdrages aan het tv-programma op Veronica. De hilarische middag op de veluwe waar we voor 1 april een leuk item schoten. De goede gesprekken. De klappen voor mijn hoofd als ik liep te trollen. De etentjes. De biertjes. De discussies.
Ik verval in emotioneel gewauwel, dus ik brei er een eind aan. Hoe de toekomst er ook uit ziet, met het vertrek van Jelle kunnen we een punt zetten achter een tijdperk. Een tijdperk waar ik met veel plezier aan terug denk. Ik zal het contact, hopelijk, met Jelle de komende tijden blijven onderhouden en hem steunen in welke richting hij ook opgaat. En tegelijkertijd zal ik InsideGamer, zijn kindje, niet verwaarlozen. Want ondanks dat de godfather van IG er straks niet meer is, weet ik zeker dat dat het laatste zou zijn wat Jelle wil. Jelle, het ga je goed!