LarsCornelis “Thanks, Jelle”. Wat heb ik veel mailtjes met die woorden afgesloten, telkens wanneer Jelle weer eens iets had geregeld. Een recensie-exemplaar, een perstripje, maar ook zeker een plek op de website om het zoveelste hersenspinsel kwijt te kunnen. Laat ik deze column aangrijpen om de peetvader van de redactie voor de laatste keer te bedanken.
Want wat heb jij veel voor mij betekend. Op 7 februari 2011 liep ik voor het eerst het Sanoma-kantoor binnen als kersverse stagiair op de gameredactie. Ik zat toen vooral met lui van Gamer.nl (Sanoma’s andere gamewebsite) op kantoor, want ome Jelle zat op dat moment in Titty City voor Duke Nukem Forever. Toch pikte Jelle me eenmaal terug in Nederland al snel in en betrok me bij van alles en nog wat. Niet alleen bij nieuws en recensies, maar Jelle sleurde me ook mee naar de studio en dumpte mij voor de camera om mee te doen in Uitgespeeld. Ook zette hij me al in een vroeg stadium op het vliegtuig naar Londen voor mijn eerste buitenlandse tripje. Ik kwam terug met een video die Jelle in ieder geval in een stuip deed liggen. Gelukkig, ik had zijn vertrouwen niet beschaamd. Jelle was dan ook weer zo vriendelijk mij niet op de afgesproken datum er weer uit te knikkeren, zodat ik mijn afstudeeropdracht in alle rust kon afmaken en nog die zomer met een diploma op zak de UvA uitwandelde.
Sterker nog, al tijdens mijn stageperiode werd duidelijk dat Jelle wel wat zag in een langer verblijf van mij bij InsideGamer. Ik werd onderdeel van een geweldig team van gelijkgezinden. Want of je nu kijkt naar Kevins kritische columns of de iedere week weer door Thijs verzorgde WTF-update: wij zijn allen liefhebbers van games en proberen onze hobby dagelijks via InsideGamer weer op een creatieve manier met de wereld te delen. Jelle gebruikt het als persoonlijk motto, maar eigenlijk geldt het voor heel InsideGamer: plezier in gamen boven alles.
Jelle zei dan ook zelden nee tegen een idee waarin dat motto naar voren kwam. Geregeld heb ik dan ook content van mijn eigen website mogen plaatsen op InsideGamer. En als game- én voetballiefhebber heb ik me de afgelopen jaren dan ook met volle overgave namens InsideGamer op diverse voetbalgames gestort. Er is een wisselwerking tussen Jelle en mij ontstaan die ik altijd als geweldig heb ervaren. Jelle gaf mij het vertrouwen om zelfs de meest vage ideeën te delen en op mijn beurt spamde ik zijn mailbox vol. Sorry ouwe baas, voor alle tijd die ik je heb gekost. Ik hoop dat alle content die ik in de afgelopen jaren heb geproduceerd het waard was.
Ik hoop ook van harte dat mijn collega’s Jelle niet net zo plat hebben gemaild als ik, want dan vraag ik me echt af waar hij de tijd vandaan haalde zelf nog te werken. Of tijd te besteden aan zijn gezin, want zelfs in het weekend mailde Jelle in no-time terug. Tijdens redactievergaderingen bleek ook altijd wel dat Jelle goed voor ‘zijn’ freelancers zorgt. Of we nu pietlutten over of een game op plek 35 of 36 hoort in een of andere top 50 of aan het bespreken waren wat we nou precies met videocontent wilden doen; op een gegeven moment werd er altijd een gezonde lading bier binnengereden, vergezeld van een riant gevulde schaal bitterballen die altijd op de een of andere manier na twee rondjes precies voor mijn neus tot stilstand kwam. Zo hadden we niet alleen plezier in gamen, maar ook in het vergaderen.
Samenvattend: Jelle, je hebt de afgelopen kleine drie jaar heel erg veel voor mij betekend. Als baas, collega, mens en vriend. Ik hoop dat ik in de toekomst nog zo nu en dan een mailtje met de volgende woorden mag afsluiten, maar bij deze voor de laatste keer hier op InsideGamer: “Thanks, Jelle”.