LarsCornelis Doki-Doki Universe is een knotsgekke zoektocht naar menselijkheid. De humanoïde robot QT3 blijkt niet menselijk genoeg en wordt door zijn eigenaars gedumpt op een verlaten asteroïde. Tot overmaat van ramp dreigt zijn fabrikant ‘m te herleiden tot schroot, tenzij QT3 toch zijn menselijkheid bewijst. Wat volgt is een idiote reis door het universum vol confronterende momenten.
Met je vliegende ‘voertuig’ (zoals een varken, of een stuk kaas) ben je vrij om zelf het universum met daarin twintig planeten en een hele lading aan kleinere asteroïden te verkennen. De thematische planeten met weinig aan de verbeelding overlatende namen als Afri, Farroh of het koude Brrr, worden bewoond door allerlei personen, geesten, dieren en pratende toiletpotten met allemaal een uniek eigen probleem. Aan jou de taak deze op te lossen en zo meer te leren over menselijke dingen als liefde, jaloezie en dromen.
Erg hoogstaand of uitdagend zijn de puzzels in Doki-Doki Universe doorgaans niet. Soms is alleen praten al genoeg, andere keren moet je iemand blij of juist boos maken met objecten. QT3 mag dan een tekort aan menselijkheid hebben, op magische wijze tovert hij wel de meest willekeurige objecten uit zijn metalen broekzakken. Van een radio of pratende kaars tot poezen, kippen en walvissen of zelfs magere hein compleet met zeis. Heb je een probleem opgelost, dan krijg je vaak weer een nieuw object waarmee je dan iemand anders op een hele andere planeet weer kunt helpen. Gigantisch veel om het lijf hebben deze puzzels niet, maar gelukkig bestaat Doki-Doki Universe uit meer.
Psychologische testjes
Tussendoor test de game namelijk voortdurend jouw menselijkheid en dat is verdraaid confronterend. Vooral doordat het op zo’n onschuldige manier gebeurt. Tussen alle planeten zweven talloze asteroïden bewoond door een monnik, die je aldoor uit enkele afbeeldingen laat kiezen waarvan de betekenis lang niet altijd duidelijk is. Kies je bijvoorbeeld voor de vrouw met ‘bepaalde schoonheid’ (lees: grote jetsers) of degene met een groot hart? En in een trein met een machinist, een kolenschepper, een opgesloten giraffe en een chillende dude, wie ben jij dan? En wat voor alien zou jij het liefste ontmoeten? Aan de hand van allerlei van dit soort testjes weet de game precies wat voor humor jij hebt, of je stressvol of juist relaxt bent en hoe belangrijk dingen als liefde en rijkdom voor je zijn. Bij ondergetekende waren de resultaten verbazingwekkend accuraat.
Het zijn dan ook niet de puzzels, maar juist deze psychologische aspecten waar de aantrekkingskracht van Doki-Doki Universe ligt. Als game is Doki-Doki Universe niet bijzonder sterk; daarvoor zijn de puzzels zoals gezegd te simpel en is bovendien de opzet te traag. Reizen tussen planeten is een beetje omslachtig omdat je relatief veel handelingen moet verrichten (wegvliegen op je stuk kaas, de volgende planeet selecteren, weer landen) en eenmaal op de planeet is het soms even zoeken waar je moet zijn. Dat duurt ook weer onnodig lang doordat QT3 niet kan rennen. Als je Doki-Doki Universe te lang achter elkaar speelt, begint die traagheid geheid op je zenuwen te werken. Misschien ligt dat aan mij: de testresultaten in de game omschreven me als actiegericht en ongeduldig. Zoals gezegd: erg confronterend.
Het doet Doki-Doki Universe dan ook niet de das om. De psychologische testjes zijn te intrigerend om te laten liggen en de balans tussen de puzzels en deze testjes is goed. Een perfecte game dus om telkens kort te spelen, maar wel iedere dag weer op te starten. En doordat de game cross platform is en netjes saves synchroniseert via de cloud, maakt het niet uit of je ‘m dan op je PS3, PS4 of PS Vita speelt. Doki-Doki Universe is als totaalpakketje absoluut okidoki.
Deze game is gespeeld op PS4 en PS Vita