Thief – Van een donkere en unieke klasse

Hilversum, woensdag 15 januari 2014. Het is een grijze en grauwe dag met geen sprankje zon in de lucht, maar louter wolken en regen: de toon is direct gezet voor onze speelsessie met Thief, heruitvinding van de befaamde sluipgameserie. Het weer buiten het onverlichte hokje waarin we de game spelen, spiegelt perfect de sfeer in The City, die donker en druilerig is. Hoofdpersoon Garrett deert het echter niet. Regen maskeert zijn voetstappen namelijk en in zijn beroep kun je niet stil genoeg zijn. In stilte spelen we dan ook de eerste indrukwekkende vijf uur van deze game.

Van hebzucht naar onzelfzuchtigheid

In Thief volgen we Garrett, een meesterdief die overal in The City berucht is. Hij is cynisch en hebzuchtig, al steelt hij al een tijd niet meer voor geld, maar voor de spanning. In voorgaande delen werd hij tegen wil en dank een held en ditmaal is het niet veel anders. Wanneer hij op een klus ingaat voor Basso, zijn heler, blijkt dat hij moet samenwerken met zijn voormalige leerlinge Erin. Ze stuiten op een vreemd ritueel, waarop Garrett besluit weg te gaan, maar Erin werkt zich door roekeloosheid in de nesten. Garrett probeert haar tevergeefs te redden en raakt buiten bewustzijn. Hij ontwaakt een jaar later in een lijkenkar die door zwervers The City in wordt getrokken. De stad is anders en hij lijkt een nieuw oog te hebben.

The City is de daadwerkelijke naam van de stad waarin het spel zich afspeelt. In het jaar dat Garrett bewusteloos heeft doorgebracht, is deze plek in verval geraakt en ziek geworden. Een aandoening genaamd The Gloom eist overal slachtoffers en het stadsbestuur zet alleen maar meer soldaten in, in plaats van dokters. Maar één man helpt de zieken. Deze Orion contracteert Garrett voor een klus, waarop onze antiheld verzeild raakt in een strijd die steeds verder escaleert.

Deze opzet van de plot plaatst Garrett met een doel in de game, maar voor de rest is hij erg vrij in zijn doen en laten. Tussen en tijdens de vier missies die wij speelden, stuurden we hem dikwijls ver voorbij de voorgeschreven route, om van alles wat los en vast zat te ontvreemden. Zo brachten we bezoekjes aan een juwelier, verschillende appartementjes en zelfs een kantoor van de stadsbewakers, waar handige informatie over de wacht te vinden was. Garretts focus, een speciale kracht die zijn speciale oog geeft, helpt daarbij door belangrijke voorwerpen en interactieve onderdelen van de omgeving op te lichten. In Thief is het in ieder geval altijd slim om van het (rechte) pad af te dwalen, omdat in elke hoek wel iets waardevols te vinden is.

In schaduwen gehuld …

Wil onze meesterdief dat allemaal succesvol doen, dan moet hij zo veel mogelijk in de schaduwen blijven. Zijn matte zwarte leren outfit is pas zichtbaar als iemand er pal voor staat, waar de snelle Garrett zelden iemand de kans voor geeft. Daar The City een donkere plek is, probeert de bevolking met toortsen, vuurkolven en lampen de straten, pleintjes en binnenplaatsen te verlichten. Door slim gebruik te maken van zijn uitrusting en behendigheid kan Garrett echter nog steeds ongezien blijven. Zo dooft hij met een waterpijl gemakkelijk vuur, snelt hij met de stille manoeuvre swoop van dekking naar dekking, klimt hij met zijn claw overal makkelijk op en kan hij met een wrench luchtschachten openen, waar hij dan weer door kan kruipen. Mensen zijn ook uit te schakelen met zijn vertrouwde ploertendoder, maar dat brengt dan weer risico’s met zich mee.

Wordt Garrett echter gesnapt door de bewakers, al dan niet doordat een oplettende hond of gekooide vogel hen verwittigt van zijn aanwezigheid, kan hij zich nog verweren met wapens. Hij is echter een zwakke vechter, waardoor dergelijke confrontaties beter vermeden worden, vooral omdat bewakers, soldaten en politie zelden alleen zijn. Zodra ze Garrett hebben gezien, roepen ze hun entourage bij elkaar om samen naar hem te zoeken en tot pulp te slaan. Het is tof dat de AI zo reageert op Garrett, omdat deze hierdoor alleen nog maar meer op zijn tenen moet lopen.

Gelukkig heeft de rest van de bevolking van The City niets tegen onze meesterdief. De daklozen zijn al blij als ze zich warm kunnen houden bij een vuurtje en vele armen en zieken zijn te druk met protesteren om Garrett echt waar te nemen. Ze zijn hem echter wel dikwijls van nut. In sommige gesprekken tussen burgers worden bijvoorbeeld personen besproken die bepaalde waardevolle spullen hebben bemachtigd of ergens in huis hebben verstopt. Bewakers hebben het dan weer over dutjes die ze na hun volgende looprondje gaan doen. Geduldig gesprekken afluisteren betaalt zich op zo’n manier altijd uit. Andersom moet Garrett zich altijd stil houden, ondanks zijn liefhebberij voor donkere cynische uitspraken. Eén te luide stap op de koude stenen of een onvoorzichtige trede in stukjes glas en hij wordt gesnapt.

Eenvoudig uitdagend

Het spannende aan Thief zit hem in die nauwe grens tussen stille schaduwen en lawaaiig licht. Wil je als speler de game zo perfect mogelijk spelen, zonder ooit ontdekt te worden of zonder geweld te gebruiken, dan moet je extreem voorzichtig spelen. Zo simpel is het. De makers hebben om het nog spannender te maken een veranderbare moeilijkheidsgraad gemaakt. Je kunt bijvoorbeeld de hele user interface uitzetten, Garretts focus uit het spel laten en ook elke vorm van hints uit het beeld bannen. Thief is bedoeld als een uitdagende game en liefhebbers van de serie en het genre kunnen het zich naar hartenlust zo beproevend mogelijk maken.

Daarbij is de visuele stijl van de game ook voor een groot deel verantwoordelijk voor dat gevoel van spanning. Gotische steampunk wordt in geen enkele game zo goed gedaan als in deze franchise en met de grafische toeters en bellen van vandaag ziet de wereld van Thief er fenomenaal uit. Alles is heerlijk zwart en duister en de mist zorgt op een subtiele manier voor een betere zichtbaarheid, doordat mensen erdoor iets beter te zien zijn dan in het pure pikkedonker. Alles draagt bij aan een geweldige en unieke sfeer. Het kan zijn dat dit versterkt werd door de grauwe Hilversumse woensdag, maar wij zetten in op de kracht van Thief. De eerste vijf uur waren adembenemend; we wachten in stilte op meer.