Wes Rijckaert Iedereen kent het wel: het eerste deel van een gameserie. Alles is nieuw en de ontwikkelaar probeert zijn visie op een zo goed mogelijke wijze neer te zetten. Het tweede deel is er om de identiteit uit te diepen. De game is grootser en beter, het is de game die de ontwikkelaar voor ogen had. En het derde deel? Dat is vooral meer van hetzelfde, met her en der wat extra content. Second Son, het derde deel van inFamous, is anders. Het is de game die Sucker Punch Productions vijf jaar geleden voor ogen had, al wisten ze dat zelf nog niet.
Mede door het einde van inFamous 2 kon de studio een nieuwe weg inslaan en creëerde het een nieuw personage: Delsin Rowe. Deze 24-jarige graffitikunstenaar is aan het begin van de game een ware herrieschopper. Na een ontmoeting met een Conduit ontwaken zijn innerlijke superkrachten, waardoor hij de powers van andere Conduits kan absorberen. Je start klein, met rook; gedurende het avontuur komen daar meerdere krachten bij. Elke power steekt anders in elkaar waardoor jij als speler lichtelijk gedwongen wordt in een bepaalde speelstijl. Neon zorgt er bijvoorbeeld voor dat spelers als heuse sniper te werk gaan en de betonkracht stuurt Delsin recht op vijanden af als een soort Hulk.
Goed of kwaad
Niet alleen de krachten zorgen voor een bepaalde speelwijze, ook de keuzes die jij maakt tijdens het avontuur dragen daar aan bij. Voor wie het niet weet: de inFamous-serie staat bekend om het maken van keuzes tussen goed en kwaad. Mede hierdoor verandert het verhaal (lichtelijk) en ook de krachten waar Delsin over beschikt. Bijna elke power in het spel is te verbeteren met zogenaamde blast shards, die je her en der oppikt. Met deze shards maak je aanvallen sterker of ontwikkel je een bepaald onderdeel. Zo beschikt de neonkracht over de optie om de tijd te vertragen, maar is deze alleen beschikbaar voor mensen die het goede pad bewandelen. Voor de kwade luitjes onder ons is het dan weer mogelijk om met de rookkrachten vijanden te verrassen met een ware barrage. De keuze tussen goed en kwaad is er dus eentje die de speelstijl van de kracht complementeert.
Net als altijd zorgt de keuze tussen goed of kwaad voor verschillen tijdens het avontuur. De eindes zijn anders, maar er zijn ook een aantal missies te spelen die gekoppeld zijn aan de keuzes die jij maakt. Buiten dat is het spijtig om te zien dat Delsin als personage aan het einde van beide avonturen weinig verschilt. Het is niet dat hij stilstaat gedurende het avontuur, want als ultieme goedzak zie je zijn karakter daadwerkelijk veranderen. Als gemenerik staat Delsin echter niet echt anders op het eindstation dan als lieve jongen. Het is vooral de buitenwereld die anders reageert op jou als speler, maar tijdens mijn run met Evil Delsin had ik amper het gevoel een echte klootzak te zijn. De mensen in Seattle zien Delsin blijkbaar zo, maar echt kwaadaardig wil de hoofdpersoon maar niet overkomen.
Bruisend Seattle
Het verhaal van inFamous: Second Sond wordt al aan het begin vrij duidelijk. Er vindt een gebeurtenis plaats die we niet gaan verklappen en daarna is het aan Delsin en zijn broer Reggie om dit ongedaan te maken. Samen trekken ze ten strijde in het regenachtige Seattle om het op te nemen tegen de Department of Unified Protection (kortweg DUP). Deze organisatie heeft als doel om alle Conduits op te sporen en gevangen te nemen om zo de maatschappij te beschermen.
Nadeel hierbij is dat je de gehele game een semi-vast stramien doorloopt waarin het tweetal steevast opzoek gaat naar een nieuwe Conduit om Delsin zo te voorzien van een welverdiende update. Deze voorspelbaarheid trekt je op enkele momenten volledig uit het verhaal, wat uiterst spijtig is. Second Son ziet er namelijk weergaloos uit en de virtuele acteerkunsten van alle hoofdrolspelers komen enorm goed tot hun recht. Het is duidelijk te zien dat de gezichtsanimaties één op één zijn overgenomen en de broederliefde tussen Reggie en Delsin is geloofwaardig. De constant bezorgdheid om elkaar en het plagen tussen de twee geven Second Son een dosis humor mee en zorgen ervoor dat Delsin al met al interessanter is dan voorganger Cole McGrath ooit was.
Ook tijdens (of na) het hoofdverhaal heeft de ontwikkelaar ervoor gezorgd dat spelers veel te doen hebben. Je kunt geheime agenten opsporen, de stad voorzien van graffiti, verborgen camera’s vernietigen, geheime audio-logs zoeken met interessante achtergrondverhalen en er staat nadat jij al deze activiteiten hebt afgerond een ware showdown op het programma, waarin jij het lokale district probeert te verlossen van de DUP en uiteindelijk de hele stad bevrijdt.
Gameplay staat bovenaan
Seattle is een belangrijk aspect van inFamous: Second Son. Dat de game er prachtig uitziet is een understatement. De vergezichten zijn adembenemend en het is bijna noodzakelijk om tijdens het spelen even stil te staan om alle pracht op je in te laten werken. Buiten dat is de stad ook enorm bruisend. Bedrijven die daadwerkelijk in Seattle zitten zijn terug te vinden in de game en ook de bevolking komt echt tot leven. Bewoners lopen rustig over straat en ook de politie is er druk bezig de vrede te bewaren. Met wat geluk zie je ze een drugsbende proberen op te rollen of kom je mensen tegen die fel protesteren tegen Conduits.
Ook de muziek speelt een rol om jou als speler meer te betrekken in de wereld. Dankzij het gebruik van de Dualshock 4 komt er op momenten geluid uit je controller. Een mooi voorbeeld is als Delsin zijn krachten oplaadt door neon, video of rook uit de omgeving te absorberen: elke power klinkt alsof Delsin het in de controller stopt en in jouw handen neerlegt.
Second Son weet zo heel goed de barrière tussen speler en spelwereld te verbreken. Het is extreem eenvoudig om op het scherm te doen wat jij in gedachten hebt. Hierdoor blijft de actie enorm vloeiend en is de “flow” nagenoeg perfect. De stad geeft je – zeker op het moment dat je de beschikking krijgt over neon – het gevoel rond te lopen in een speeltuin waarbij jij zo lang mogelijk over de daken probeert te springen en je voetjes van de vloer wilt houden.