Wes Rijckaert Om direct met de deur in huis te vallen: TowerFall Ascension is geen spel voor mensen die alleen spelen. De kracht van deze titel is de onderlinge strijd met vrienden. Zo spelen in TowerFall twee tot vier spelers in een enerverende versus match of coöperatief met elkaar voor de winst. Met niets meer dan één boog proberen de spelers elkaar te raken. Tref je doel dan is je tegenstander meteen neer.
Easy to learn, hard to master
Korte één-leven-per-speler-rondes zorgen dat de game minder draait om het opbouwen van momentum, maar vooral om het grijpen van het moment. Eén pijl kan iemand uitschakelen voor de rest van de ronde, een vlugge ontwijkmanoeuvre helpt je echter overleven of – met wat oefening – de pijl overpakken en deze gebruiken om anderen af te maken. Geschoten pijlen liggen op de grond zodat iedereen ze op kan rapen, en met een gelimiteerd aantal pijlen is dat absoluut noodzakelijk om te winnen. Geheel nutteloos ben je als speler niet zonder pijl. Een Super Mario-achtige head stomp klaart het klusje namelijk net zo goed.
De mechanieken van TowerFall komen weliswaar neer op simpel mikken en schieten of springen en stompen, maar de game biedt veel meer. Er is genoeg ruimte om je vaardigheden te perfectioneren. Het timen van een ontwijkmanoeuvre is essentieel en geeft de speler een ongekende mobiliteit in de arena. Het blijft hier echter niet bij, de omgeving en het in de gaten houden van andere spelers is minstens zo belangrijk. Het duurt anders niet lang voordat iemand via de onderkant van het scherm boven in beeld tevoorschijn komt en je in één feilloze beweging kapot maakt.
Meer spelers = meer plezier
In de verschillende arena’s zijn naast pijlen en tegenstanders ook schatkisten te vinden. Deze geven de speler de mogelijkheid om de dynamiek van het gevecht te veranderen en alsnog boven de rest uit te stijgen. Vleugels zorgen voor extra mobiliteit en een schild geeft de speler een extra leven. Met wat geluk ligt er zelfs een speciale pijl op je te wachten waarmee tegenstanders verrast kunnen worden. Zo laat een bompijl een grote explosie achter (waardoor de schutter ook weleens het onderspit delft) en vliegt een boorpijl door muren heen. Het is telkens gokken wat uit welke kist komt waardoor er binnen een gevecht kleine sub-gevechten ontstaan om een schatkist.
Nogmaals, zonder andere spelers haal je niet alles uit TowerFall Ascension. Toch zijn er wat activiteiten af te ronden wanneer je wacht tot je vrienden langskomen. In de Trials Mode zijn er bijvoorbeeld verschillende dummies om kapot te schieten waarmee medailles worden verzameld. En natuurlijk is de Quest Mode ook in je eentje te spelen, maar zoals gezegd, is dat een stuk leuker met zijn tweetjes.
Variatie genoeg
Gelukkig is er op het moment dat je met zijn allen op de bank zit genoeg te doen. Team Deathmatch, Last Man Standing of Free For All zijn alle drie te kiezen, maar het is de variatie daarbinnen die het hem doet. Zo kunnen bijvoorbeeld verslagen vijanden terugkeren als spook, ontploffen er lichamen na de slachtpartij of begint iedereen het spel standaard met bompijlen of een schild. Er zijn talloze opties, waardoor alles prima naar eigen hand is te zetten. Elke arena bestaat daarnaast uit verschillende sub-arena’s die na ieder potje veranderen, hierdoor is bijna elk gevecht anders.
Wellicht het meest verrassende is de 16-bit stijl van TowerFall. De game lijkt niet alleen op iets van vroeger, maar ook de manier waarop extra personages en arena’s worden vrijgespeeld is een referentie naar het verleden. Alles werkt natuurlijk door de game simpelweg te spelen en te ontdekken. Des te meer tijd jij in TowerFall Ascension stopt, des te leuker de game het voor jou maakt.