Tom van Stam De puzzelplatformer Valiant Hearts: The Great War werd vorig jaar al aangekondigd, maar sprong tijdens de E3 eigenlijk pas echt in het oog. Gelukkig heeft de game naast zijn grafische stijl nog veel meer te bieden. Ubisoft weet zo na Child of Light weer de juiste snaar te raken.
Emotie ten top
Valiant Hearts speelt zich af tijdens de Eerste Wereldoorlog en is een fictief verhaal in een grotendeels realistische setting. Op een prachtige manier worden de verhaallijnen van diverse (speelbare) personages in elkaar verweven en personen die ogenschijnlijk weinig met elkaar te maken hadden, betekenen na een tijdje spelen alles voor elkaar.
Daartussen gebeurt wel het een en ander. Het begint allemaal op het moment dat de aartshertog van Oostenrijk-Hongarije, Franz Ferdinand, wordt doodgeschoten. Het is de druppel die de emmer doet overlopen en het Duitse Rijk besluit om Frankrijk binnen te vallen. Vele Duitsers wonen dan nog in Frankrijk, maar moeten terug naar het Duitse Rijk om te vechten aan het front. Laat Karl, die samen met de Franse Marie een zoontje heeft, nou net van Duitse nationaliteit zijn. Een gigantisch drama staat geschetst als Emile, de vader van Marie, een aantal dagen later ook nog aan het front moet staan om het op te nemen tegen de Duitsers. De moed zakt hem in de schoenen. Totdat hij andere slachtoffers van de oorlog, zoals Anna en Freddie, leert kennen.
Uiteindelijk is het doel voor iedereen even duidelijk: er moet een einde komen aan de verschrikkelijke oorlog. Dit resulteert in een fantastisch epos met een erg originele insteek. Je ziet de spijkerharde impact die een oorlog heeft en dit maakt vanzelf emoties bij je los. De soundtrack draagt daar goed aan bij. Het gevoelige pianospel doet je vooral denken aan films als Amélie en Intouchables.
Het knappe is dat de personages in Valiant Hearts op het eerste gezicht inwisselbaar lijken. Verder in het spel ga je echter steeds meer van ze houden. Dat komt vooral door het getekende stijltje. Alle personages zijn met de hand getekend en de liefde waarmee dat is gedaan zie je al snel terug. Een goed voorbeeld is het feit dat de personages niet via woorden met elkaar communiceren. Af en toe hoor je wel wat woordjes als ‘Danke Schön’ en ‘Bonjour’, maar meer dan dat wordt het niet. Door afbeeldingen in de game en een alwetende verteller wordt alles toch aan elkaar gepraat, zonder dat het langdradig wordt. Zo blijf je lekker in de flow, ondanks de soms wel wat trage puzzels.
Inventief met een vleugje herhaling
De puzzels steken gelukkig wel goed in elkaar. Vaak is het nodig om eerst kleinere raadsels op te lossen voordat je je gaat bemoeien met het grotere geheel. In één hoofdstuk krijg je bijvoorbeeld te maken met een massief marmeren gevaarte dat verplaatst moet worden om zo een ondergrondse tunnel te bereiken. Voor dit blok heb je meerdere personen nodig, want voor één persoon is het te zwaar. ‘Gelukkig’ staan er twee gebouwen op instorten en krijg je beschikking tot een aantal extra krachten zodra je ze hieruit hebt bevrijd.
Puzzels worden later wel wat uitdagender maar uiteindelijk komt de oplossing vanzelf naar voren zolang je maar logisch nadenkt. Helaas herhaalt de game dezelfde trucjes iets te vaak. Dat is jammer en doet af aan de ervaring.
Afwisseling met een extra dimensie
Naast het puzzelen is Valiant Hearts ook gewoon een 2D-platformer. Met een extra dimensie dan, en dat bedoelen we letterlijk. Je kunt door deuren gaan en dus in de diepte bewegen. Daarbij gooit de game genoeg gevarieerde omgevingen op je bord, zodat je niet alleen van links naar rechts aan het lopen bent zonder dat er echt iets gebeurt. Met Anna is er bijvoorbeeld een missie waarbij je met een taxi naar het front moet rijden om soldaten te vervoeren. Hierbij wordt ze van meerdere kanten belaagd door vijandelijke voertuigen en krijg je te maken met een stukje intens platformen. Je merkt dan pas dat de makers ook erg bedreven zijn in het bedenken van strakke gameplay. Dit had wat ons betreft wel vaker voor mogen komen in de game.
Op het persoonlijke verhaal na zijn alle gebeurtenissen uit de game op waarheid berust. Dit komt grotendeels door de samenwerking tussen Ubisoft en de makers van de documentaire Apocalypse: World War I. Dat zorgt ervoor dat Valiant Hearts niet alleen een game is die ontzettend interessant is om te spelen, maar ook leerzaam is . Het zorgt ook voor afwisseling: tussen het spelen door krijg je brieven te zien die echt verstuurd zijn tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het is ontzettend ontroerend om te lezen over de verschrikkelijke momenten die mensen in die tijd mee hebben moeten maken. Ubisoft weet zo een serieus, volwassen onderwerp ook op die manier te belichten en tegelijkertijd een luchtig avontuur te bieden.
Valiant Hearts: The Great War is gespeeld op de PlayStation 4.