ThijsBarnhard 2014 belooft een Smashend najaar te krijgen. Ergens voor 31 december moet Super Smash Bros. Wii U uitkomen en vanaf vandaag kunnen we onze lol op met de allereerste draagbare Smash Bros-game. Dat is reden voor een feestje!
Super Smash Bros. is sinds het eerste deel op de Nintendo 64 een bijzonder eigenzinnig vechtspel. Personages uit allerlei bekende games van Nintendo (en een paar die niet van Nintendo zijn) komen bij bijeen om elkaar eens lekker de hersens in te rammen.
Het gevechtsysteem is verraderlijk diep. Door naar bepaalde richtingen te sturen en een knop in te drukken tover je de meeste aanvallen al tevoorschijn. Wie niet beter zou weten, denkt misschien dat Smash Bros. de zoveelste toegankelijke partygame is voor het hele gezin, maar dan vergis je je grandioos. Helemaal sinds het tweede deel (Super Smash Bros. Melee) is er een grote fanatieke groep spelers die het gevechtsysteem kunnen zien voor wat er werkelijk is.
Bijna identiek
Die traditie wordt op de 3DS gewoon voortgezet. Wat gameplay betreft lijkt dit vierde deel een mooie plek te hebben gevonden tussen de chaos van Brawl en de strakke snelheid van Melee. De game heeft niets van zijn speelstijl of mogelijkheden verloren op de twee kleinere schermen, al moet je het wel zonder de voor Smash Bros. gemaakte GameCube-controller doen. De positie van de knoppen en vooral de slidepad van de 3DS zijn niet ideaal voor een game waarin je vaak razendsnel in alle windrichtingen stuurt. Dat er geen mogelijkheid is om de game met de vierpuntdruktoets te spelen is daarom een groot gemis.
Op dat ongemak na is het soms moeilijk te geloven hoe trouw de 3DS-uitvoering is aan zijn voorgangers. De game kent een andere grafische stijl met dikke zwarte lijnen (die je in de opties uit kunt zetten als het je niet zint) en een celshaded-achtig kleurgebruik. Het 3D-effect is niet fantastisch, maar voor een game die zo snel is als deze maakt dat eigenlijk niet eens zoveel uit. Het zit de actie en vooral de overzichtelijkheid alleen maar in de weg, dus maak je er nooit te lang gebruik van.
Met zoveel nieuwe personages en hectische levels is het ook niet zo vreemd dat het niet altijd even goed te volgen is. Naast veteranen als Mario, Pikachu, Samus en Kirby zijn er genoeg nieuwelingen om te leren kennen en onder de knie te krijgen. Little Mac is als bokser uit Punch-Out een voor de hand liggende deelnemer, maar ook Lucina uit Fire Emblem is met haar zwaard een logische toevoeging. Minder voor de hand liggend, maar daardoor niet minder tof, is de Wii Fit Trainer, die tegenstanders met Yogaposities te lijf gaat. Nieuwkomers Pac-Man en Mega Man komen net als Sonic niet uit Nintendo’s stal. Met hun herkenbare moves zijn het twee vechters die doen terugverlangen naar een tijd dat dit duo zelf nog in kwalitatief hoogstaande games verscheen.
Nintendo-nostalgie
Als Smash Bros. namelijk iets teweeg kan brengen is het wel nostalgie. De game barst van de knipogen en verwijzingen naar games en hun helden van vroeger. Van de alternatieve skins die je kunt kiezen (Little Mac heeft naast zijn boksoutfit en roze trainingspak de keuze uit een wireframe-versie zoals in de allereerste Punch-Out) of personages zoals Duck Hunt Duo of Mr. Game & Watch. Ook de trofeeën van de meest obscure, enkel in Japan uitgebrachte games ontbreken natuurlijk niet. Super Smash Bros. 3DS is gewoon weer een Nintendo-museum waarin er alleen al in het bekijken en bestuderen van alles uren aan vermaak is te vinden.
Dan zijn er ook nog de arena’s die bestaan uit logische en veel minder voor de hand liggende locaties. Magicant uit Earthbound bijvoorbeeld, inclusief agressieve vogelman, of Mute City uit F-Zero op de SNES, met racers die tijdens het vechten zij aan zij rijden. Helemaal mooi is de Kirby’s Dreamland-arena waarin het gevecht zich afspeelt binnen de kaders van het scherm van een originele GameBoy.
Nieuwe modi, nieuwe moves
Wie zich niet aangesproken voelt als Nintendo-historicus kan zich met genoeg andere dingen in Super Smash Bros. 3DS vermaken. De game barst bijvoorbeeld weer van de verschillende speelmodi. Minigames en modi zoals Break the Targets en Classic zijn op de schop gegaan en maken in een iets andere vorm een terugkeer. Helemaal nieuw is Smash Run, een speelstand die vooral in de multiplayer tot zijn recht komt. Voordat je het in een gewone arena tegen je tegenstanders opneemt moet je eerst in een doolhof vol bekende vijanden overleven en zoveel mogelijk bonuspunten voor simpele acties zoals springen, aanvallen en verdedigen zien te verzamelen. Na vijf minuten barst de strijd los tussen de spelers die op dat moment allemaal hun eigen sterke en zwakke vaardigheden hebben.
Smash Run introduceert op een leuke manier het feit dat je deze keer tot op zekere hoogte bepaalde eigenschappen van de gigantische cast van personages kunt aanpassen. Naast de grote hoeveelheid trofeeën die je verzamelt krijg je om de zoveel tijd ook nieuwe moves voor bepaalde personages binnen. Een snellere vuurbal voor Mario of een grotere explosie voor één van Link’s bommen bijvoorbeeld. Je eigen Mii is helemaal naar eigen inzicht aan te passen als vechter. Aan de hoeveelheid moves, rare outfits en hoofddeksels voor deze figuren komt maar geen einde.
Smash for Glory!
De mogelijkheid om personages net wat sneller of krachtiger te maken is een leuke toevoeging, maar in de online modus mag je er geen gebruik van maken. Dat is jammer, want hoewel we deze speelstand tot nu toe alleen nog maar met Japanse spelers hebben kunnen testen (de game was op het moment van schrijven alleen daar verkrijgbaar), steekt deze manier van spelen weer net iets beter in elkaar. Vooral de één tegen één-strijd leverde vele spannende gevechten op. Met de lokale multiplayer zit het verder ook wel snor, want lag of een instabiele internetverbinding spelen daarin nog minder een rol.
Dat Super Smash Bros. 3DS een geslaagde overzetting is van een serie die het al goed deed op het televisiescherm is goed nieuws, maar een perfecte overzetting is het toch niet helemaal. De meeste arena’s zijn behoorlijk klein en het laat zich al snel raden waarom. Wanneer de camera al teveel moet uitzoomen is de actie nauwelijks nog te overzien.
De 3DS is daarnaast een apparaat dat prima in je broekzak of rugtas past en makkelijk meegenomen kan worden. Dat de game geen robuustere singleplayermodus heeft dan Classic en All-Star is daarom toch een beetje een tekortkoming. Een uitgebreid scherm vol uitdagingen en bijbehorende beloningen is een aardig goedmakertje, maar een Adventure mode zoals in Super Smash Bros. Melee had in deze game niet misstaan!