Tess Milne Neem het gevoel wat je krijgt van warme chocolademelk op een ijskoude winterdag en combineer dat met de geur van een knapperend haardvuur dat als een warme deken over je heen strijkt. Et voilà, je hebt de geboorte van: Never Alone.
Het verhaal van Never Alone wordt verteld vanuit de krakerige stem van een Iñupiat elder, een indianen stam uit Noord Alaska. Met zijn stem lokt hij je mee in de geheime wereld van zijn volk, een wereld waar het bijna altijd sneeuwt en waar een geest net zo echt is als het scherm waar je nu naar kijkt.
Je speelt de game met het kleine meisje Nuna en haar witte poolvos. Het verhaal begint wanneer ze haar dorp verlaat om te kijken waar de eindeloze sneeuwstorm vandaan komt. Ze raakt verdwaald en als het haar uiteindelijk lukt om terug te komen is haar dorp verbrand en haar volk verdwenen. En zo begint het avontuur voor het kleine meisje en haar nog kleinere kameraad.
Doordat ze niet over dezelfde skills beschikken moeten ze elkaar constant helpen om het avontuur te overleven. Bij een hongerige poolbeer moeten ze slim samenwerken om niet uit elkaar gescheurd te worden (ja dat gebeurt echt). Ik raad dan ook aan om de game samen te spelen, want anders moet je steeds van karakter wisselen en dat kan een beetje vermoeiend worden.
Maar het mooie aan deze game is dat er niet alleen maar hongerige poolberen in je kielzog (wat een vreemd woord is dit eigenlijk) zitten maar juist ook dat je soms in wat kalmer vaarwater belandt. Waar je ten volle kan genieten van het betoverende sfeertje wat de makers van deze game hebben neergezet. Wat nog extra wordt aangedikt met wat ik de ‘kerst chocolade kalender’ noem.
Ken je die kalender? Met 24 vakjes die je tot 24 December mag openmaken en waar dan een lekker chocolaatje inzit? Nou in deze game krijg je geen chocolaatje toegereikt maar kun je wel 24 mini documentaires unlocken die je een achtergrond verhaal vertellen over het volk van de Iñupiat.
Voor iedereen die nu schrikt en denkt: een informatieve game?! Noooooo! Rustig, ik begrijp het. Ook ik heb nog trauma’s van die wolf-in-schaapskleren achtige scenario’s, waar je vroeger op school te horen kreeg: we gaan een game spelen! Jippie! Oh nee het is toch gewoon Aardrijkskunde vermomd als een game. Het is een beetje als chocolade met sinaasappel smaak. Niet oké.
Dat is niet wat Never Alone is. Die mini docu’s zijn 1) prachtige gefilmd (als in National Geographic style) en 2) vertellen echt spannende verhalen: over geesten die kinderhoofden gebruikten om te voetballen etc. Het is daarnaast een perfecte aanvulling op de game en komt niet lukraak je gameplay verstoren. Zo van, ik zit er net lekker in en hier heb je een filmpje van een dansende kat! Om een voorbeeld te schetsen: Als Nuna wegdrijft op een blok ijs kun je bijvoorbeeld het verhaal horen van de man die dat echt heeft meegemaakt.
Oke nu ga ik iets over de gameplay zeggen. (juiste termen Tess!) Nou het is dus een openworld mmo first person… hehe. Grapje.
Wat ik vanuit mijn optiek hierover kan zeggen is dat de gameplay niet per se vernieuwend is maar dat de puzzels slim genoeg in elkaar zitten om je geboeid te houden. Hoewel je tegen het einde van de game soms wel in levels belandt waar je met een klein foutje helemaal opnieuw kan beginnen.
Het voelt een beetje alsof je in de eerste helft van de game net in groep acht zit en in het volgende level zonder pardon in het afstudeerjaar van Harvard wordt gedropt. Maar tanden op elkaar en doorzetten maar! Ja, je gaat daar vaak dood en je moet vaak opnieuw beginnen, maar je hebt gelukkig wel veel checkpoints.
Maar waar deze game uiteindelijk toch alle prijzen mee wint is de sfeer: de kalme muziek en de niet normaal fascinerende beelden. Ik zou letterlijk nu een ticket naar Alaska willen boeken om dat meisje en haar poolvos op te zoeken en daar samen met hun in een iglo te gaan wonen. Maar om niet al te omslachtig te worden, het antwoord op de vraag: ‘Moet ik deze game spelen?’ is dus een volmondig: JA!
Noot van de redactie: in deze nieuwe rubriek van Tess, schrijft ze over games die haar bezighouden. We zijn alleen nog op zoek naar een goede naam voor de rubriek. Op de redactie dachten we aan ‘Tess-ten’, maar Tess kwam met de naam ‘In die game’. Maar jij hebt vast een beter idee, dus drop deze in de ‘reacties’, of druk op ‘Tess-ten’ in de poll.
[poll 449]