Tess Milne Ho ho ho! Merry Christmass y’all! Shout out to my homeboy RMNiels for spitting the name for this little corner of insanity. Ok. Weet dit van mij: ik ben gevoelig voor invloeden van buitenaf. Ik ben zo iemand die na het zien van Kill Bill als een soort van badass assassin chick de bioscoopzaal uit paradeert. Ik ben nu rap muziek aan het luisteren. Dat je het weet.
Oké, aangezien ik de eerste kerstdag opgesloten zit in een vliegtuig naar Australië. Drop ik voor vertrek nog even een artikel. Ditmaal over de game: Lara Croft and the temple of Osiris.
Lara Croft & de mythes van Egypte. Kerst is vroeg gekomen dit jaar. Ik krijg spontaan zin om schatkisten in de tuin te gaan zoeken. Ik ben een geek als het aankomt op de legendes en mythes uit het oude Egypte. Geloof het of niet maar ik ben zelfs een keer in mijn eentje naar Egypte op vakantie geweest. Nou en dat gecombineerd met mijn grote jeugdsentiment Lara Croft, is bijna alsof Indiana Jones en Lara Croft gaan trouwen en ik als getuige op de grote dag mag verschijnen. Heel leuk dus.
Laten we beginnen met de feitjes. Lara Croft and the temple of Osiris is
een top-down puzzel-platform game en de opvolger van het succesvolle Guardian of light. Je kunt hem alleen spelen of samen met je vrienden. Ik heb de game in mijn eentje gespeeld, want ik had even geen vrienden. Maar het blijkt dat ie in co-op leuker is.
Het verhaal van de game is gebaseerd op de legende van Osiris en zijn kwaadaardige broer Seth. In een nutshell: Seth heeft Osiris in stukken gehakt en zijn lichaamsdelen verstopt door heel Egypte. In verdediging van Seth, zijn vrouw is wel vreemdgegaan met Osiris. Maar daarnaast is Seth gewoon een machtslustige creep.
Het is aan Lara Croft om Seth tegen te houden. Om daarin te slagen moet ze alle lichaamsdelen van Osiris bij elkaar vinden want hij is de enige die tegen Seth kapot kan maken. Gelukkig staat ze er niet alleen voor. In deze strijd wordt ze bijgestaan door Isis en Horus (vrouw en zoon van Osiris) en Carter Bell ook een befaamde ‘tombraider’. Jammer voor mij, verdwijnen deze characters in single player modus.
Temple of Osiris heeft iets heel authentieks en doet me denken aan vroegere tijden. De sfeer in de game is feilloos, je hebt constant het gevoel alsof je echt in de tempels van het oude Egypte ronddwaalt. De puzzels zijn niet extreem moeilijk maar wel leuk bedacht. Zo moet je soms meerdere elementen samen brengen om de puzzel te voltooien. Een voorbeeld: in een bepaald level moet je Osiris’ staf gebruiken om de tijd te vertragen en om een exploderende bal te verschuiven en die met een bom de lucht in te slingeren, om zo een poort te kunnen openen. Sorry ik weet dat dit een spoiler is maar het in een noodzakelijke offer om een groter idee te illustreren. Ik moet wel zeggen dat schieten in de game niet zo heel soepel gaat, maar de bommen maken daarin wel veel goed. Het voelt gewoon heerlijk om een bom te plaatsen en daarmee een groot percentage van je vijanden in een klap uit te schakelen. Een beetje als het gevoel wanneer je met een lepel in een keer alle pitjes uit een meloen weg schraapt. Heerlijk. Ook was ik erg vergenoegd over de geluidseffecten in de game. Lara’s ‘UGH’, als ze zich bezeert, doet erg denken aan de oude Lara uit de jaren negentig. En daar krijg ik toch een lekkere nostalgische flashback van. Het zijn deze kleine dingen in de game die voor mij het verschil maken.
Dan nu het eindoordeel. (tromgeroffel) Ondanks dat het niet helemaal mijn vorm game is, ik kijk liever mensen aan dan dat ik op ze neerkijk, heeft de game mij elke minuut geboeid gehouden. En dit is vooral te danken aan de goed in elkaar gezette puzzels en de onberispelijke sfeer in de game. Je merkt gewoon dat er veel aandacht en liefde in deze game is gestopt en daarmee is geen i zonder puntje achtergelaten.
Het is echter niet een game in de categorie: ik ben verslaafd en kom nooit meer naar buiten. Daar is het verhaal net niet goed genoeg voor uitgediept. Maar wat wel overblijft is een lekkere game om samen met je vrienden in de kerstvakantie te spelen. Goed dat was ‘m. Ik ga nu mijn tas maar eens inpakken voor 3,5 week zon. En maak je geen zorgen: ik zal elke dag extreem jaloersmakende foto’s op instagram plaatsen. Zo ben ik dan ook wel weer.
Fijne kerst y’all!