ThijsBarnhard In Majora’s Mask heb je drie dagen de tijd; 72 lullige uren om ervoor te zorgen dat de maan niet op de aarde neerstort. Zelfs voor een legendarische held is dat veel te weinig tijd om de wereld te redden. Die constante tijdsdruk alleen al zorgt ervoor dat Majora’s Mask een vaak verkeerd begrepen game is. Dat haastige gevoel is wat de game zo uniek maakt, maar het schrok vijftien jaar geleden op de N64 al een heleboel spelers af. Dat is zonde, want deze Zelda slaagt erin veel unieke dingen tegelijk te doen. Een met liefde gemaakte remake op de 3DS is daarom precies wat deze game nodig heeft om eindelijk de waardering te krijgen die het verdient.
Omdat in Majora’s Mask de maan voor je het weet op Clock Town knalt, heb je nauwelijks tijd om de nodige maatregelen treffen om die ellende te voorkomen. De klok kan gelukkig terug worden gedraaid met behulp van de Ocarina of Time. Dit heeft alleen wel als gevolg dat (bijna) al je voortgang in deze Zelda weer uitgewist wordt. Een willekeurige inwoner van Clock Town die je geholpen hebt zal je niet meer herinneren, je goed gevulde portemonnee is ineens weer leeg en de maan doemt nog steeds gevaarlijke dicht boven Termina.
Speciale items die je in kerkers vindt, alsook beloningen voor quests, blijven wel in je bezit. Theoretisch is Link dus iedere keer dat de wijzers van de klok terug worden gezet een beetje sterker en beter uitgerust.
Link en de dood
Maskers spelen in Majora’s Mask een cruciale rol. Naarmate je verder komt in het verhaal verkrijg je steeds meer gezichtsmaskers die ieder zo hun effect hebben hebben. Zo kan Link onder andere veranderen in een kleine, maar lichte Deku Scrub, een taaie Goron en een watervlugge Zora. De game kent daarnaast nog tientallen andere maskers die ieder zo hun speciale functie hebben. Sommige heb je hoogstens één keer nodig voor een bepaalde quest, andere (zoals het masker waarmee Link onzichtbaar kan worden) komen vaker van pas.
Majora’s Mask kent in totaal vier verschillende kerkers, ieder met een eigen omgeving. De opzet is iedere keer ongeveer hetzelfde. De mysterieuze bad-guy Majora heeft ellende veroorzaakt waardoor het moeraswater bijvoorbeeld vergiftigd is of de berg van de Gorons bedekt is onder een dikke laag sneeuw. Pas nadat de eindbaas van de bijbehorende kerker is verslagen wordt de locatie bevrijd van Majora’s vloek.
Hoewel je in feite ieder gebied afgaat en de problemen daar oplost, barst de game van zoveel kleine details en persoonlijkheid dat het eigenlijk nauwelijks opvalt dat je steeds ongeveer hetzelfde doet. Ieder gebied kent zo zijn eigen korte en opvallend duistere verhalen. Majora’s Mask is niets voor niets de Zelda die zijn cultstatus grotendeels te danken heeft aan de volwassen thema’s die aangesneden worden. De dood, verlies en verloren liefde komen allemaal op zo’n manier aan bod dat er door de hele game een bijzondere en tragische sfeer is te ontdekken. Dat daarnaast de wereld op het punt van vergaan, draagt hier enkel aan bij.
Anders maar nog steeds hetzelfde
Nog meer dan Ocarina of Time 3D verandert Majora’s Mask 3D zijn formule. Op de N64 was het bijvoorbeeld zo dat je alleen kon opslaan bij uilenstandbeelden of nadat je de tijd had teruggedraaid. In deze remake kun je bij uilen en standbeelden van veren opslaan en wordt je savefile niet verwijderd nadat je vanaf dit punt weer opnieuw het spel opstart. Door meer plekken te geven om het spel op te slaan wordt er een kleine knieval gedaan voor spelers die gewend zijn aan games op handhelds.
Er zijn nog wel meer kleine veranderingen te ontdekken die de game net even anders maken. De graphics zijn bijvoorbeeld onder handen genomen. De maan en een aantal maskers zien er anders, maar nog steeds griezelig uit, de wereld is een stuk gedetailleerder en alles lijkt allemaal ietsje kleurrijker geworden. Maar net zoals in Ocarina of Time 3D blijft het gevoel en de grafische stijl van de originele game behouden.
Andere veranderingen hebben betrekking op de gameplay. De bank van Clock Town is nu te vinden achter de grote toren, eindbazen hebben een zichtbare zwakke plek gekregen, er is een handig notitieboekje waarin je de tijdlijn van gebeurtenissen in de gaten kunt houden en een bepaald masker is op een logischere plek te vinden. Helemaal nieuw zijn de visstekjes waarin Link voor een kleine vergoeding zijn hengel kan uitwerpen. Maar omdat het een remake is, is het gros van de game hetzelfde gebleven.
Een goed voorbeeld daarvan is dat Majora’s Mask je behoorlijk vrij laat. Dat heeft in sommige gevallen als gevolg dat niet helemaal duidelijk is wat nou precies de bedoeling is. Zo zijn er twee speciale en cruciale nummers die je kunt leren, maar die worden zo onhandig uitgelegd dat de kans dat je ze mist enorm groot is. Nieuwe spelers die echt heel erg vast komen te zitten kunnen altijd de speciale Sheikah Stone raadplegen die terug te vinden is in Clock Town en die je de juiste richting opstuurt.
Only on 3DS
Hoewel er dus aardig wat pogingen zijn gedaan om Majora’s Mask wat toegankelijker te maken, betreft het in veel opzichten nog steeds een Zelda-game die er vanuit gaat dat je Ocarina of Time al hebt gespeeld. Majora’s Mask is niet alleen een direct vervolg dat grotendeels hetzelfde speelt, maar er worden ook een heleboel elementen en personage hergebruikt. Ook de besturing op de 3DS is grotendeels hetzelfde, met een iets verbeterde verdeling van het menu op het onderste scherm.
Omdat Majora’s Mask best veel op Ocarina of Time lijkt, is het ’t melden waard dat de game net zoals zijn voorganger niet echt gemaakt is voor de 3DS. Met behulp van de circle pad pro of de tweede stick van de New 3DS is de prima camera te besturen, maar de complexe kerkers en ingewikkelde opbouw van bepaalde quests lenen zich gewoon niet zo voor een apparaat met een beperkte batterijduur en draagbaarheid. Voordelen van de 3DS-versie zijn ’t selecteren van items op het onderste scherm, de kaart die altijd binnen handbereik is en het 3D-effect.