Mario vs. Donkey Kong: Tipping Stars Review - Kan schattig opwindend zijn? - Inside.Gamer

Als Mario zijn lieftallige Peach niet gekidnapt ziet worden door Bowser, dan is het wel Donkey Kong die zijn andere duifje Pauline meeraust. Tipping Stars is al het zesde deel in de Mario vs. Donkey Kong-franchise. Is deze game vernieuwend genoeg?

Mario vs. Donkey Kong is een 2D-puzzelfranchise die vorig jaar zijn 10-jarig jubileum vierde en dit jaar voor het eerst niet alleen op de handheld, maar ook op Wii U verschijnt. Tipping Stars is op zowel 3DS als Wii U hetzelfde en het is de eerste keer dat Nintendo aan crossbuy doet. Dat wil zeggen dat je bij aanschaf van de game in de Wii U eShop je ‘m ook gratis kunt downloaden op je 3DS. Daarnaast is het voor het eerst dat een 3DS-game stempels heeft voor Miiverse.

Mierzoete puzzelgame
De franchise Mario vs. Donkey Kong is herkenbaar aan zijn kleurrijke en schattige speelgoedvarianten van Mario en co. Ze hebben een enorme opwindsleutel aan de achterkant van hun lichaam en doen denken aan de robotkoningin uit Disney-film De Speurneuzen. Heerlijk om naar te kijken, want in combinatie met de gezellige achtergronddeuntjes is dit een mierzoete puzzelgame om direct vrolijk van te worden.

Het is de bedoeling dat je ieder level zo prepareert dat de speelgoedjes veilig naar de einddeur komen. Dat doe je door op soepele wijze bruggedeelten over puntige ravijnen heen te spannen. Je moet wel je inventory in de gaten houden, want je krijgt maar een bepaald aantal bruggedeelten of andere hulpstukken. Goed plannen en organiseren zijn competenties die je zeker kunt gebruiken in Tipping Stars.

Het is ook belangrijk om elementen in te zetten om je koddige Mini’s zo te sturen dat ze niet tegen een vijand (bijvoorbeeld een Shy Guy of Thwomp) aanlopen. Of wel natuurlijk, maar dan moet je Mini eerst langs de hamer lopen om vervolgens het kwaad neer te mokeren. Dat laatste is erg leuk om te zien, want direct speelt er een herkenbaar melodietje en begint de Mini als een idioot in het rond te meppen.

Knappe Lemmings
Voor dat allemaal kan, moet je je Mini(‘s) overigens eerst aantikken, want hij staat slapend te wachten tot jij hem wakker schudt. Pas dan begint hij als een soort knappe Lemming onverstoorbaar door te wandelen. In de eerste paar werelden van Tipping Stars is het vooral belangrijk om constructies goed neer te zetten, de Mini’s aan te tikken en toe te kijken wat er gebeurt. Naarmate je verder komt, moet je meer dingen doen terwijl de mini’s al vrolijk rondwaggelen. Zo moet je sommige bruggedeelten eerst ergens in het level oprapen voordat je ze kunt inzetten en kunnen sommige Mini’s niet aangetikt worden omdat ze nog vastzitten in een speelgoedbal. De rush die je voelt als alle Mini’s na een succesvolle tocht de deur achter zich dichttrekken, is er eentje die keer op keer naar meer smaakt.

Wat nieuw is, is dat aan het einde van elke wereld een gestoorde Mini-Mario voorkomt. Deze heeft een aap op zijn rug, ziet er ziek uit en wandelt heel snel. Zodra je hem aanraakt zonder hamer, sterf je, maar je hebt de Mini-Mario die hij ergens van binnen nog is, wel nodig om het level goed te eindigen. Die eindbaas-levels zijn vaak wat minder moeilijk dan de andere levels die wat meer aan het einde van de wereld komen. Dit steekt af bij de rest van de leercurve en moeilijkheidsgraad, die goed in elkaar zitten.

Nieuw?
Tipping Stars voelt ondanks de console-release met zijn aantrekkelijkere graphics niet nieuw aan. Elke wereld introduceert een nieuw spelelement, dat varieert van springveertjes om hoog op te springen tot trappetjes die je zelf een bepaalde richting opzet. Maar slechts enkele hiervan zijn nieuw, dus heel anders dan de vorige games is Tipping Stars niet.

Het is bovendien de vraag wat de meerwaarde van de Wii U-variant is. We hadden tijdens een previewsessie op E3 2014 het idee dat je je televisiescherm nodig had om het grotere level te bekijken en dat je op de GamePad alleen een deel ervan te zien krijgt. Helaas blijkt dat niet het geval. Je kunt door het pookje te gebruiken in het hele level rondkijken op de controller, waardoor je de televisie eigenlijk niet nodig hebt. Het is een domper dat er niet inventiever is omgegaan met de mogelijkheden die de GamePad met zich meebrengt.

Zelf aan de slag in de Workshop
Wat wel een grote plus is, is dat je onder Workshop in een handomdraai eigen levels kunt maken die deelbaar zijn in de community. Er staan enkele sjablonen klaar, maar je kunt deze zeer intuïtieve levelbouwer ook gebruiken om een level van niets af op te bouwen. Voordat je je level kunt delen, moet je hem wel eerst zelf succesvol hebben afgerond.

Met sterren die je door de game heen verdient, kun je nieuwe Mini’s en elementjes kopen in de de Workshop Store, zoals het Swirling Courtyard Theme (een Mushroom Kingdom-achtergrond) of gouden buizen om de Mini’s in te laten kruipen. Tof om met al die mooie spullen te pronken, maar helaas hebben wij dat tijdens onze review niet kunnen testen omdat de community nog niet beschikbaar was.