Kevin Shuttleworth Re-releases zijn in. Tig games worden opnieuw uitgegeven in de hoop een nieuwe doelgroep aan te spreken of fans over te halen om op hun glimmende nieuwe consoles dezelfde game te kopen. Maar weet je, ik begin er een beetje moe van te worden en de ontwikkelaars bij Overkill ook, volgens mij.
In 2013 kwam Overkill met Payday 2, het vervolg op de Left 4 Dead-kloon Payday. Dit was niets meer dan een run-and-gun first-person shooter gebouwd voor coöp, waarin je banken berooft. Deel twee breidde daar succesvol op uit met een breed levelsysteem, verschillende klassen met hun eigen eigenschappen, veel personalisatie-opties en zelfs een eigen safehouse om je welverdiende centen in hoge stapels te aanschouwen. Payday 2: Crimewave Edition voor de PlayStation 4 en Xbox One is precies dezelfde game, wratten en al.
Lui
Het gevoel dat Overkill niet echt stilgestaan heeft bij de port, krijg je al op het moment dat je de game opstart en je een prompt krijg waarin je bedankt wordt voor het aanschaffen van DLC. Welke DLC? Precies. Het is de DLC die erbij op het schijfje staat. De Crimewave Edition komt met alle content die in de tussentijd voor de pc, Xbox 360 en PlayStation 3 is verschenen. Prima. Er is niets mis met meer content, maar dat je wordt geconfronteerd met die prompt die niet op jou van toepassing is, blijkt een goede graadmeter voor het gevoel dat de rest van de game met zich meedraagt: luiheid.
Wratten
Er is niet veel gedaan met de kritiek die Payday 2 in 2013 heeft ontvangen. Een goed voorbeeld is de belabberde kunstmatige intelligentie. SWAT-agenten stromen naar binnen terwijl je ze één voor één neerknalt, wat ze ongegeneerd doen tot er niemand over is. Op andere momenten stormen ze naar binnen om tussen twee andere spelers in te gaan staan. Mocht je geen vriendjes bij je hebben, dan zijn je AI-buddies ook nog eens te dom om de vijand naast hem te spotten.
Dit is een serieus probleem, omdat het hierdoor onmogelijk is om Payday 2 in je eentje te spelen. De vriendelijke AI is namelijk zo oerdom, dat ze tot niets anders in staat zijn dan het zo af en toe neerschieten van een vijand. Tassen met geld dragen? Ho maar. Omdat ze überhaupt niets kunnen doen, afgezien van het fungeren als vleesschilden, komt het allemaal aan op jou. Een onmogelijke uitdaging. Dit is een bekend probleem waar niets aan is gedaan.
Slechter
Erger nog dan dit alles is dat deze nieuwe editie wat zeer kwalijke bugs vertoont. Tijdens het spelen (we hebben de PlayStation 4-versie getest) is de game maarliefst vijf keer vastgelopen. Twee keer daarvan kregen we – na twee minuten gewacht te hebben op een laadscherm – een errorcode in beeld en moest de game opnieuw opgestart worden. Op andere momenten kwam het voor dat het laadscherm oneindig bleef hangen.
En dan wat? Ja hoor, voortgang van dat potje dat je zojuist hebt gespeeld volledig naar de mallemoer. Uitermate frustrerend, vooral wanneer je net 20 minuten hebt gevochten om er met die felbegeerde buit vandoor te gaan. Als je dergelijke problemen tegenkomt, is de game simpelweg niet af. In deze staat had Payday 2: Crimewave Edition niet gereleased mogen worden.
Lichtpunten
Dat is jammer, want achter deze punten van kritiek zit een goede game. Payday 2 werkt nog steeds uitermate goed in coöp, het verzamelen van loot is zeer verslavend en je bent wel een tijdje zoet met het upgraden van je personages. Daarnaast bevat deze uitgave alle DLC die al op de pc is verschenen. Reden om de game opnieuw te kopen? Nee, maar genoeg reden om in te stappen als je geïnteresseerd bent.
Maar in tegenstelling tot wat uit de preview van Payday 2: Crimewave Edition bleek, is de uitvoering van deze port ronduit matig. Grafisch is het er niet veel op vooruit gegaan, vooral niet als je de Crimewave Edition naast het origineel op de pc legt. De AI is nog steeds ruk, dus in je eentje spelen is geen optie. En tenslotte vertoont de PlayStation 4-versie een aantal zeer kwalijke problemen die leiden tot vastlopers en verloren voortgang.
Daardoor is Payday 2: Crimewave Edition eigenlijk het beste te vergelijken met die slappe voorgebakken pannenkoeken van de Albert Heijn. Mieter een vijftal in de magnetron en je bent weer een uurtje verzadigd. Maar als er nou tijd en liefde was gestoken in het bakken van de pannenkoeken, dan had je er zeker de hele avond op kunnen teren. En die overgebleven pannenkoeken voor ontbijt? Hm-hm, smullen.