LarsCornelis Wat waren we naïef, toen we dachten dat God of War 3: Remastered net zoveel zou bijdragen aan onze gamecollectie als Griekenland aan de EU. Die game stond immers al in onze herinneringen als een prachtige game met een bovengemiddelde framerate, dus daar zou niet zoveel aan te verbeteren zijn, namen we aan. Maar herinneringen zijn bedrieglijk, als de zoete zang van de sirenen, en we zaten fout.
Minimale aanpassingen, maximaal effect
Met slechts wat kleine aanpassingen heeft Santa Monica van God of War 3 een game gemaakt die ook vijf jaar na de oorspronkelijke release bijna geen moment verouderd aanvoelt. Het vechtsysteem is nog steeds feilloos. De manier waarop kettingen, zwaarden, bloed en ledematen een macabere dans uitvoeren is nog steeds prachtig, huiveringwekkend en bewonderenswaardig. De schaal van locaties en gevechten is nog steeds ongekend, zeker als titanen en goden het strijdtoneel betreden. En Kratos mag dan alleen de emotie ‘woede’ kennen, toch zijn er maar weinig personages die sterker overkomen dan de Ghost of Sparta, dankzij zijn afschrikwekkende voorkomen en het sterke stemacteerwerk van T.C. Carson.
Dat – het vechtsysteem, de schaal en Kratos zelf – zijn de drie belangrijkste pijlers van God of War 3 en zijn in vijf jaar nauwelijks overtroffen, ook niet door opvolger Ascension. Maar de echte reden dat deze drie pijlers ook in deze heruitgave zo in het oog springen, is doordat ze alle drie maximaal profijt hebben van de minimale verbeteringen die God of War 3: Remastered kent.
Op papier lijken het zulke arbitraire verbeteringen, die 1080p resolutie en 60 frames per seconden. Op de PS3 liep ‘ie namelijk met 720p en circa 40 frames bovengemiddeld goed. In de praktijk tillen die ogenschijnlijk kleine tweaks God of War 3 naar een nieuw niveau. Elke finishing move is spectaculairder, omdat je beter ziet hoe vloeiend elke animatie is en de klodders bloed letterlijk kunt tellen. Elke locatie is nog ontzagwekkender, omdat de vele details nu scherper in beeld worden gebracht. En Kratos – de man, de legende – straalt nog meer woede en kracht uit. Zijn spierbundels worden realistisch aangespannen en bloedvaten worden zelfs zichtbaar bij iedere slag met de Blades of Exile. Vijf jaar geleden keken we onze ogen uit door de grootse gevechten. Nu kijken we wederom onze ogen uit, maar nu door dergelijke details.
Die details zijn echter niet nieuw – ze zaten al gewoon in de PS3-versie van de game, alleen zagen we ze toen minder goed. Santa Monica heeft namelijk los van de resolutie en framerate nauwelijks iets gesleuteld aan deze editie. Voor Kratos en een aantal vijanden zijn nog gedetailleerdere, PS4-waardige textures uit de kast getrokken, maar niet voor alles en iedereen. Doorgaans is de game fraai en gedetailleerd genoeg om daarmee weg te komen, maar soms worden we er toch weer even aan herinnerd dat dit van origine een PS3-game is. Vooral personages als Hephaestus en Helios lijken ineens rechtstreeks uit de oudheid te komen – en niet alleen de Griekse oudheid.
Niet heel fotogeniek
De enige echte nieuwe feature van God of War 3: Remastered is de fotomodus, haast een verplicht nummertje in dit soort heruitgaves. En zo voelt de fotomodus helaas ook aan: verplicht. Om te beginnen leent God of War zich niet echt voor iets dergelijks. Zie namelijk maar eens in de snelle, hectische gevechten op precies het moment suprême de touchpad in te drukken. Daarbij is het wel mogelijk in te zoomen op de actie, maar niet om de camera vrij door de omgeving te bewegen. Je screenshot wordt altijd gemaakt vanuit dezelfde hoek als de vaste camera tijdens het spelen en dat is doorgaans schuin van boven. Fraaie vista’s kun je daardoor vergeten (je ziet bijna altijd meer grond dan horizon), maar ook een brute finishing move kan verpest worden door een klodder bloed die door het beeld vliegt. Lukt het echter wél om net dat ene moment vast te leggen, dan word je wederom met de ogen op de details gedrukt. De screenshots in deze recensie zijn allemaal gemaakt met de fotomodus.
Desondanks, alle lol en geklooi met de fotomodus ten spijt, kunnen we er niet omheen dat het hier wel een hele simpele overzetting betreft. Je betaalt écht louter voor dat mooiere grafische jasje. God of War 3 had namelijk geen downloadbare content, want dat had het spel ook helemaal niet nodig. Er is ook geen nieuwe moeilijkheidsgraad of iets in die richting. Sterker nog, om de game op de hoogste moeilijkheidsgraad Chaos te mogen spelen, moet je ‘m eerst al eens uitspelen. Op de genoemde grafische verbeteringen en de fotomodus na is dit echt een rechtstreekse overzetting, maar wel eentje die het absoluut waard is om anno 2015 te spelen. Maar of ‘ie het ook waard is om anno 2015 nog eens te spelen, hangt helemaal af van hoe vaak je al voor chaos hebt gezorgd op de PS3.