SimonZijlemans Er zijn honderden games te vinden met draken, ridders en orcs. Maar hoeveel van die games krijgen het voor elkaar hetzelfde gevoel te creëren als de sprookjesboeken die we vroeger lazen voor het slapengaan? Heel weinig, maar we kunnen je sinds kort één avonturen-game noemen die precies dat weten te flikken.
Het is het grootste goed dat King’s Quest: A Knight to Remember te bieden heeft: die magische sprookjesboekensfeer die games zo zelden najagen. In de eerste van vijf verschillende episodes volgen we gelukszoeker Graham, een knaap met een gouden hart en de gedurfde ambitie ridder te worden in het koninkrijk van Daventry. De speler weet dan al dat het Graham zal lukken én dat hij het uiteindelijk zelfs tot koning zal schoppen, vanwege het narratieve raamwerk waarin een inmiddels oude koning Graham over zijn jeugdige avonturen vertelt tegen zijn kleindochter Gwendolyn. En die avonturen, daar komt de speler om de hoek kijken, in een lekker lang blok uren dat je langs draken, pratende bruggentrollen en door een schitterende spelwereld zal leiden.
Sympathie en gegniffel
De eerste trailers deden misschien vermoeden dat we hier te maken hebben met een reactieve game als Dragon’s Lair (waar het qua stijlvoering af en toe bij in de buurt komt) of een meer actievolle platformer, maar niets is minder waar. King’s Quest is een typische point ’n click-adventure die zijn ‘pointen ’n clicken’ heeft ingeruild voor een meer eigentijdse besturing, maar verder precies dezelfde gameplay behelst als de grootheden uit de gouden tijd van het genre – inclusief zijn eigen beroemde voorgangers. Graham worstelt zich door dialogen en puzzels, verzamelt een scala aan objecten die dan weer op onverwachte plaatsen gebruikt moeten worden en ondertussen leert de speler op eigen tempo de bijzondere wereld van Daventry en diens inwoners kennen.
Daarnaast zijn de puzzels uiterst vermakelijk en nooit te vergezocht, maar het is het neerzetten van de wereld waarin ontwikkelaar The Odd Gentlemen echt schittert. Graham zou in elke adventure de show stelen, maar in zijn eigen avontuur deelt hij die rol met velen, aangezien Daventry tjokvol zit met memorabele figuren die je hart onherroepelijk gaan stelen. Graham zelf dankt een groot deel van zijn sympathie aan het narratieve raamwerk en de zelfbewust foute woordgrapjes waar we de ‘oude verteller Graham’ met krakerige stem om horen gniffelen. Maar het is niet alleen hier dat de kracht van goed geschreven en ingesproken dialogen zich laat gelden, dat gebeurt namelijk over de gehele linie van personages. Daarnaast maakt de visuele stijl, die terug doet denken aan tekenfilms uit de jaren ’80 en ’90, het ook ontzettend makkelijk om verliefd te worden op alles wat Daventry te bieden heeft.
Grip op vergeten genre
Gedurende een uur of vijf á zes is het alsof alle elementen in deze eerste episode vlekkeloos samenkomen. Die prachtige spelwereld, de écht leuke puzzels, de slim geschreven dialogen en het heerlijk relaxte tempo dat perfect past bij een magisch avontuur als dit. Maar gaandeweg blijken sommige ogenschijnlijk positieve punten toch wat roet in het eten te gooien. We waarderen de grootte van de spelwereld waar we lekker doorheen mogen struinen, maar het begint tegen te staan als we op een gegeven moment wel klaar zijn met Graham’s sukkeldrafje en de noodzakelijkheid om regelmatig te backtracken. En ja, die dialogen zijn héél leuk, maar soms hadden we het ook héél leuk gevonden om ze door te kunnen klikken. Een optie die de game niet geeft, wat de weinige vaart in deze game er nog meer uithaalt.
Het is geen grote smet op het verder blinkend schone blazoen, maar het weerhoudt A Knight To Remember net van directe klassiekerstatus. Vergis je namelijk niet: dat is precies waar deze game heen koerst. Dankzij alle eerdergenoemde pluspunten, maar ook dankzij de mogelijkheid om puzzels op compleet verschillende manieren op te lossen – non-lineair – terwijl je sommige puzzels niet eens tegen het lijf loopt omdat je ergens eerder voor een bepaalde route koos. Wie dit verhaal opnieuw speelt zal dezelfde objecten in zijn inventory op hele andere manieren en momenten kunnen gebruiken. De mogelijkheden en vrijheden die The Odd Gentlemen hierbij biedt, zijn de stille getuigen van de feilloze grip die The Odd Gentlemen heeft op een ooit vergeten genre.
Herinnering
Aan het einde van de rit voelt het bijna oneerlijk om over Aardse zaken als technische missers, dialogen, of de kwaliteit van de puzzels te praten. Wie achteraf terugdenkt aan dit avontuur, herinnert zich namelijk niets van dat. Wat bijblijft, is de strijd die je leverde tegen ridder Acorn, de verliefde bakker vol bijensteken, de eenogige draak die je te slim af was of die keer dat je die kikker terugbracht naar het bejaarde stelletje van het winkeltje vol magische snuisterijen. King’s Quest: A Knight to Remember gaat straks niet de geschiedenisboeken in als praktische opsomming van plus- en minpunten, maar als persoonlijke herinnering aan die ene keer dat wij Graham waren. Gelukszoeker, ridder, koning, opa – wat een mooie tijd was dat toch.
