Laura Kempenaar Level-5 is een studio die door menig Nintendo-fan nauwlettend in de gaten wordt gehouden. Immers maakte het Professor Layton, Ni No Kuni en Inazuma Eleven. Terwijl iedereen in afwachting is van Pokémon-concurrent Yo-Kai Watch, brengt Level-5 eerst nog Little Battlers Experience uit en dat is best een leuk zoethoudertje.
Maak kennis met Van Yamano, het hoofdrolspelertje uit Little Battlers Experience (LBX). Hij woont bij zijn moeder, want zijn vader is uit het gezin weggevallen toen hij in een vliegtuig stapte dat vermist raakte. Niet alleen een groot drama voor het gezin, maar ook voor de wereld. Paplief was namelijk verantwoordelijk voor de rage die LBX heet. LBX’s zijn robotjes ter grootte van je hand, waarmee je in een speelveld vecht tegen andere LBX-robotjes van vrienden .
LBX is verboden
Helaas voor Van verbiedt zijn moeder het hem met de LBX te spelen. Dat omdat zijn vader was omgekomen terwijl hij voor die robots in het vliegtuig zat. Van moet dus steeds van zijn vrienden aanhoren hoe zij wel spelen en hij niet. Als er op een dag een professor verschijnt en hem een koffer met een zeer exclusieve LBX in de handen duwt, neemt hij hem mee naar huis en ontdekt zijn moeder dat haar zoon ongehoorzaam is. Gek genoeg is het geen enkel probleem meer dat hij zich inlaat met de robots en mag hij zijn gang gaan, zolang hij maar wint. Het is een vreemde verandering van gedachten, maar dat zal je in deze game vaker tegenkomen.
Buiten die soms gekke gedachtesprongen van personages in LBX, is het verhaal in de game lekker voorspelbaar. Dat is niet storend, want de vertelling is goed en uitgebreid. Het is enorm Japans (overdreven emoties en het standaard ‘gewone jongetje dat de uitverkorene is en idioot sterke vijanden moet bevechten’) en wordt zelfs ondersteund door anime-cutscenes. Die anime-cutscenes zijn prachtig en doen denken aan de briljante tussenstukjes van Professor Layton. Dat er zoveel ruimte is voor verhaal is niet vreemd, want er zijn meerdere animeseries van LBX.
Je moet vechten
Pokémon had precies hetzelfde en er is nog meer wat LBX zo Pokémon-achtig maakt. Je wandelt rond in een vrolijke, Japans aandoenende wereld en je kunt er soms zelf voor kiezen om een battle te doen, maar op sommige momenten bestookt de game je met automatische gevechten. De eerste keer dat je daarmee wordt geïrriteerd is wanneer je achter de bende van Hanz aan moet. Hanz heeft op je school al meerdere LBX total-loss gevochten en dat laat je klasgenoten achter in tranen. Tijd om ze te wreken, maar daarvoor moet je wel door de achterstraatjes van de stad – achterstraatjes die vol zitten met gespuis dat je ongevraagd aanvalt.
Gelukkig doe je niet alle gevechten in je eentje, want je hebt meestal wel vrienden om je heen om je te helpen. De battles in LBX vinden plaats in een groot open veld, waarin je in third-person-perspectief vrij rondloopt als LBX. Heerlijk, want zo heb je meer het gevoel zelf je eigen lot in de hand te hebben dan bij menig turn-based game. Je moet je vijanden slaan en beschieten, en er zijn speciale aanvallen om voor wat extra schade (en afwisseling) te zorgen. Een gedeelte van het vechten bestaat uit wegduiken. Zowel het wegduiken als het aanvallen zorgt ervoor dat je energie afneemt. Is je energiemeter leeg, dan kun je even niks en moet je een paar seconden wachten tot-ie weer vol is. Een goed systeem, want dat zorgt ervoor dat je niet achter elkaar kunt bashen.
Sowieso is alleen maar slaan geen goed idee, want regelmatig zullen vijanden je toch nog kunnen raken en als je geen goed pantser hebt gekozen, dan ben je snel dood en moet een gevecht weer helemaal opnieuw, inclusief voorafgaande dialogen en dergelijke. Dat kan soms wat vervelend zijn, omdat de gesprekken en tussenstukjes erg uitgebreid zijn en je ze niet kunt skippen. Vooral in het gevecht met Hanz wil je niet sterven, want dan zit je elke keer weer opnieuw minutenlang te wachten tot het echte gevecht dan eindelijk begint. Ga je wel game-over, dan moet je sowieso zorgen dat je je LBX repareert.
Verregaande aanpassingsmogelijkheden
Je zou denken dat het real-time vechten LBX een grote meerwaarde biedt, maar er is nog iets dat LBX interessant maakt. Je kunt je robots namelijk tot in de puntjes aanpassen. In eerste instantie doet de game je denken dat je alleen een wapen in de rechterhand en een vechtstok in de linkerhand kunt plaatsen, maar al gauw merk je dat je robot van beschermingspantsers kunt voorzien en extra handigheden zoals restauratiekits om tijdens het gevecht te gebruiken. Het gaat echter nog veel verder. Zo kun je ook de binnenkant van je robot aanpassen. Nieuwe batterijen, een andere motor; je kiest zelf hoe en wat er in je robot wordt geplaatst.
In eerste instantie zal je daar nog niet heel veel mee bezig zijn, maar naarmate het verhaal vordert en de game moeilijker wordt, maken deze uitgebreide aanpassingsopties wel verschil. Sommige vijanden zijn bijvoorbeeld heel snel, dus dan is het handig om je robot zo snel mogelijk te maken (met twee wapens ben je bijvoorbeeld langzamer dan met een wapen). Schiet je vijand je al vanaf 100 meter afstand overhoop terwijl jij alleen een vechtstok bij je hebt? Dan is het handig om hierin een aanpassing te maken. Uiteraard hangt het ook van je voorkeur af – de ene gamer schiet liever, de ander is meer van de face-to-face gevechten. Dat is ook waarom het tof is om je robot compleet te kunnen aanpassen naar eigen smaak; iedereen wil wat anders in zijn androïde en de mogelijkheden zijn verregaand, zonder onbegrijpelijk te worden. Je kunt zelfs verschillende customisations opslaan, zodat je goede combinaties binnen de vierduizend beschikbare items niet verloren gaan.
In de game vecht je tegen vriend en vijand, maar met je zelfgecreëerde robot is het natuurlijk een aantrekkelijk idee om dat ook in het echte leven te doen. Helemaal Real Steel wordt het niet, maar je kunt wel in lokale multiplayer tegen je vrienden vechten. Het is enorm spijtig dat er geen online multiplayer is, want deze game leent zich er enorm goed voor op grote schaal toernooien te doen en bijvoorbeeld wedstrijden met de vetste customisations. Offline is het een berg plezier, maar er had meer in gezeten.
Little Battlers Experience verschijnt op 4 september op Nintendo 3DS.