Eelco Hanou Dankzij The Taken King gaat Destiny er zó drastisch op vooruit dat we ons afvragen waarom Bungie dat niet eerder voor elkaar kon – of wilde krijgen. Is dit dezelfde ontwikkelaar die een jaar lang het mikpunt van spot is geweest? Is dit dezelfde game die brandstof leverde aan al die gniffelende sceptici, waaronder ikzelf? Pas nu is Destiny de game die iedereen op de releasedatum had kunnen en moeten krijgen.
Destiny 2.0
Na de meest recente update is Destiny in veel opzichten positief veranderd (vaarwel, Dinklebot). De menu’s zijn overzichtelijker, bounties zijn meteen in te leveren en naast een nieuwe missiestructuur zijn er nog een hele hoop andere handige aanpassingen doorgevoerd. Op die nieuwe fundering zijn de missies, strikes, en raid van The Taken King gebouwd. Het geheel biedt een perfect instapmoment voor nieuwe spelers en voelt voor wie terugkeert aan als Destiny 2.0.
De presentatie van The Taken King versterkt dat gevoel. Bungie heeft zich de kritiek vanuit de community over het gebrek aan verhalende elementen duidelijk aangetrokken. De toon wordt meteen gezet met prachtige tussenfilmpjes, meeslepende muziek en komisch geklets tussen de verschillende personages als Cayde-6, Eris en Amanda. Oryx, de angstaanjagende Hive-koning die ons zonnestelsel binnenvliegt om de moord op zijn zoon te wreken, staat voortdurend op de voorgrond en is daarmee de antagonist die de game nodig had.
Achtergrond
Naast de dikke aankleding wordt ook de lore flink aangepakt. Ditmaal komt het op een directere manier tot stand dan via die waardeloze grimoirekaarten op Bungie’s website. Niet alleen de hoofdmissies, maar ook quests die je hier en daar oppakt, zijn in verschillende mate voorzien van een verhaallijn, waardoor ze pas in de laatste plaats aanvoelen als middel naar het maximale level. Veel van de tientallen missies zijn toegewijd aan het uitdiepen van de wereld. Zo dient een terugkeer naar de Vault of Glass om het mysterie van Praedyth aan het licht te brengen, een naam die voorheen slechts terloops genoemd werd. Ook is er een spannende infiltratiemissie waarbij duidelijk wordt wat er met de overleden Crota gebeurd, en doen de missies voor nieuwe Exotic wapens die van de beruchte Thorn verbleken.
Niet langer spelen deze missies zich af in louter gerecyclede werelddelen. De Dreadnaught is het imposante vlaggenschip van Oryx en een volledig nieuwe bestemming waarin je vrij bent om missies op te pikken, te speuren naar verborgen schatten en te schieten op buitenaardse gedrochten. Het labyrintische ontwerp en de verwrongen Hive-architectuur verschillen dusdanig met dat van andere werelden, dat je regelmatig gedesoriënteerd raakt. Zelfs een doorgewinterde speler zal zich hier ongemakkelijk voelen en regelmatig verdwalen.
Eveneens zet de nieuwe soort vijanden je op het verkeerde been. De Taken zijn varianten van bestaande vijanden die zich onder de invloed van Oryx anders gedragen. Een Taken Vandal kan ineens een beschermend schild om zich heen plaatsen, Captains vuren een verblindende bol op je af en Psions vermenigvuldigen zich wanneer je ze aanvalt. De schietactie werkt nog net zo gesmeerd als voorheen, maar vergt door dit soort nieuwe impulsen iets meer alertheid van de spelers.
Subklassen
Ook de balans tussen de nieuwe subklassen is zeer weldoordacht. Eindelijk kan de Hunter een ondersteunende rol aannemen en krijgen zowel de Titan als Warlock een mobieleaanvalmogelijkheid erbij. Beetje bij beetje geeft de game subtiele hints naar de ideale rol voor elk scenario, en dat maakt het uitdokteren van een tactiek samen met andere spelers nóg interessanter. Zo word je al spelenderwijs klaargestoomd voor het echte werk in de nieuwe strikes, de Capture the Flag-variant in de multiplayer en natuurlijk de raid.
The Taken content
Koop je The Taken King niet? Dan heb je geen toegang meer tot de wekelijkse activiteiten die kans geven op de beste uitrusting. Multiplayermodi op oude maps zijn bovendien samengevoegd, waardoor je minder keuzevrijheid hebt. Daarnaast is de uitbreiding alleen digitaal te koop mits je al over de vorige DLC beschikt, of als prijzig totaalpakket in de winkel. Aan de ene kant is het begrijpelijk dat in een evoluerende game niet alles aan elke speler geconformeerd kan worden. Aan de andere kant is het alarmerend hoe Bungie met reeds betaalde content omgaat en haar klanten in een richting duwt.
In de King’s Fall raid moet voorgoed worden afgerekend met Oryx en zijn onderdanen. Zonder de eindstreep te hebben gehaald kunnen we al concluderen dat King’s Fall alles overtreft wat we in de vorige raids hebben gezien. Het is groter dan groot, duivels complex en indrukwekkend ontworpen. Nadenken is hier zeker niet ondergeschikt aan schieten en zowel de puzzels als de bossfights vergen van elk lid in het team een actieve, multifunctionele rol. Het feit dat hier je kennis uit de vorige raids op de proef wordt gesteld geeft je het gevoel met de game mee te groeien.
Infusen
Ondanks die inventiviteit sijpelt er nog wat van Bungie’s wispelturige designkeuzes door in de game. Het afgelopen jaar hebben we een spoor van experimenten gezien die thuishoren in een bèta, maar zeker niet in een volwaardige game. Iets als het nieuwe Light-systeem en het verbeteren van uitrusting zijn daar de zoveelste voorbeelden van. Het cijfer dat voorheen achter jouw naamplaatje stond is nu niet zo relevant meer. Vanaf nu bepaalt de totale Light-waarde van je uitrusting hoe sterk je bent. In theorie kan iemand van level 20 met hetzelfde harnas en wapen dus net zo sterk zijn als iemand van level 40.
Dat verbeteren werkt alleen een beetje verwarrend. De bedoeling is dat je elk gewenst wapen of harnas kan ‘infusen’, oftewel verbeteren met een ander stuk uitrusting van een hogere waarde. Helaas is het van tevoren niet precies duidelijk wat de nieuwe waarde van je uitrusting wordt. Bovendien moet je als vanouds zwoegen om de hoogste Light-waarde te bemachtigen en toegang tot de endgame te krijgen. Na de achtergelaten puinhoop aan probeersels hopen we dat de ontwikkelaar zich nu eens vasthoudt aan één mechaniek.
Toch kunnen we stellen dat Bungie zich met The Taken King opmerkelijk goed herpakt. De studio maakt hier en daar nog steeds wat fouten, maar met een hoop weldoordachte designkeuzes en verrassingen die grotendeels goed uitpakken is Destiny een veel betere game dan ooit tevoren. Daarbij is de hoeveelheid nieuwe content overweldigend. Voor fans is de uitbreiding simpelweg een must-have en sceptici doen er misschien goed aan de game in deze heruitgave nog eens een kans te geven.
Destiny: The Taken King is gespeeld op de PlayStation 4. De game is ook verkrijgbaar voor Xbox One, Xbox 360 en PlayStation 3.