Sander van Dalsum Het is altijd fijn als games een nostalgisch gevoel naar boven kunnen brengen – dat warme sentiment wanneer een oude, vertrouwde serie terugkeert in stijl en de klassieke elementen met nét genoeg moderne foefjes vermengt. Het is nergens baanbrekend en je hebt het allemaal al eens gezien, maar dat maakt niets uit zolang die zorgeloze dagen van eindeloze naschoolse middagjes gamen maar wederkeren. De studio achter Tony Hawk Pro Skater 5 poogt te teren op die emotionele beleving, maar laat je enkel verlangen naar de tijd dat dit wanproduct nog niet bestond.
/)
Een hedendaagse Tony Hawk-game maken, blijkt daarom toch makkelijker gezegd dan gedaan. De eerste vier delen staan bekend om de lineaire, verslavende gameplay waarbij perfect ontworpen levels en iconische soundtracks voor altijd in het geheugen gegroefd zijn. Vanaf daar werden de games steeds gekker, groter en vooral minder in kwaliteit. Ontwikkelaar Robomodo plakt voor het gemak nummer vijf achter de naam van de legendarische professionele skater en belooft de reeks te ontdoen van alle gimmicks die latere titels als Wasteland en Shred kenmerken. De gimmicks zijn er echter onverminderd en van de befaamde gameplay is niets meer over.
Sterker nog: Tony Hawk Pro Skater 5 is niet af. Het is een game vol technische mankementen, gebroken mechanieken en het heeft daarbij een enorme grafische achterstand. Waar het skateboarden in de vroegere en zelfs recentere delen vloeiend is en je in staat stelt lange combo’s aan elkaar te vlechten, is deze game een loggere, incompetente versie hiervan. Tricks reageren niet tijdig en de flow is ver te zoeken. Het gebrek aan fatsoenlijk en vooral levendig leveldesign is hier medeverantwoordelijk voor.
/)
Pure armoe
School II, Marseille en Hangar zijn allen klassieke levels waarin je in eerdere Tony Hawk-games je highscores non-stop verbeterde door de welgeplaatste grindrails, quarterpipes en andere objecten waarop je allerhande kunstjes liet zien. De levels in Tony Hawk Pro Skater 5 zijn daarentegen kaal, ongeïnspireerd en ze bieden niet genoeg bouwstenen om jezelf of anderen te overtreffen. Het ontwerp lijkt alsof het door ongeïnteresseerde gebruikers geschapen is en er zijn maar acht kleine levels waar je doorheen kan skaten. Zo is Rooftops één van de dieptepunten, wat zoals de naam al gesuggereerd uit verschillende, afstandelijke daken bestaat die geen van allen degelijk ingericht zijn. Een lange combo maken, wordt zo een onmogelijke taak die je al snel opgeeft. Van punt A naar B komen, is in de meeste levels al een opdracht op zich.
Met het Asteroid Belt-level maakt de ontwikkelaar het helemaal bont. Door de zwaartekracht weg te nemen, vlieg je meters hoog de lucht in en voer je eigenlijk nooit datgene uit dat je daadwerkelijk wilt doen. Wat je hierbij dient te helpen is de zogenaamde Slam-functie, wat misschien wel één van de meest rigoureuze, kwalijke veranderingen is aan de gamereeks. Toebedeeld aan dezelfde knop als grinden, verminder je met Slam de tijd die het kost om weer op de grond te komen. Dat resulteert vooral in een conflict met de grindknop, waardoor je de rails en andere objecten vaak onbedoeld mist.
Gameplaytoevoegingen als die maken het niet makkelijker om de repetitieve, vervelende missies te volbrengen die elk level je serveert. Zo wordt je opgedragen zo snel mogelijk enorme ballen uit een zwembad te rijden, moet je lunchboxjes verzamelen en die meerdere malen tijdig afleveren en doe je zolang mogelijk een manual door onherbergzame gebieden. De ouderwetse opdrachten, zoals zoveel mogelijk punten scoren en de SKATE-letters verzamelen, fleuren het geheel nog enigszins op, maar worden ook constant tegengestaan door de eerder genoemde wanstaltige besturing en het armzalige leveldesign.
/)
Stuiptrekkingen
Zelfs de soundtrack van Tony Hawk Pro Skater 5 pakt niet de essentie van de oudere delen in de reeks. Er zijn hier en daar wat oldschool hiphoptracks die de sfeer tijdelijk verrijken en een aantal punkrockliedjes die zo in één van de andere games hadden kunnen zitten. De hedendaagse trap- en popnummers verpesten die consistentie vervolgens en laten je wensen dat er een manier was om ze selectief uit te zetten. Het zijn details als dit die ervoor zorgen dat je snel geïrriteerd raakt door de game.
Tel daarbij de lange laadschermen op die de muziek telkens onderbreken en de beperkte, veelal onnodige aanpassingen die je kan toebrengen op het uiterlijk van je skater. Robomodo lijkt niet te weten waar de prioriteiten liggen om nieuw leven in de Tony Hawk-reeks te blazen en verkiest een gehaaste, luie klus boven het leveren van kwaliteit. De levels zijn overladen met advertenties voor energiedrankjes en horlogemerken en de game geeft zo de indruk dat het nog een snelle, makkelijke bron van inkomsten voor Activision is voordat ze de stekker voorgoed uit de serie trekken.
/)
Kijkend naar de content en de gameplay is Tony Hawk Pro Skater 5 een bende die zelfs met een enorme day-one patch niet te redden is. De framerate keldert daarbij om de haverklap in één en zelfs de simpele dingen als een menu openen en een level starten, vergen veel tijd en moeite. De multiplayermodus maakt tevens geen verschil. Het zijn dezelfde gameplaymechanieken en gebrekkige levels die hiervoor als basis dienen en van competitie is daardoor nauwelijks sprake. Dat alles bij elkaar maakt van Tony Hawk Pro Skater 5 een laatste, wanhopige stuiptrekking van een ooit glorieuze serie.
Tony Hawk Pro Skater 5 is gespeeld op PlayStation 4 en is ook beschikbaar op PlayStation 3, Xbox 360 en Xbox One.