The Legend of Zelda Tri Force Heroes review – De drie Linketeers

Sommige fans nemen de tijdlijn van The Legend of Zelda bijzonder serieus. Waar in de chronologische geschiedenis van de serie hoort Link’s Awakening thuis? Is de legende eigenlijk bij Ocarina of Time begonnen en hoe past Spirit Tracks in dit verhaal? Tri Force Heroes plaatsen wordt misschien wel de lastigste opgave tot nu toe, want deze multiplayer-Zelda doet het allemaal net even anders en past wat toon betreft niet tussen de rest.

Dat valt meteen al op bij het verhaal, dat draait om het koninkrijk Hytopia, waarin iedere burger geobsedeerd is met de laatste mode. Zo ook prinses Styla die in al haar modieuze glorie is vervloekt door een kwaadaardige heks uit de Drablands. Mooie outfits kan ze niet meer aantrekken omdat ze voor eeuwig gehuld moet gaan in een dodelijk saaie zwarte catsuit.

De melige toon van het verhaal zegt al aardig wat over hoe deze nieuwe Zelda in elkaar steekt. Samen met twee andere Links vorm je de legendarische Totem Heroes (naar de manier waarop het trio zich op elkaar kan stapelen) die samen de heks moeten verslaan. Verschillende outfits helpen je daar een beetje bij. Met de juiste materialen zijn er allerlei kostuums, jurken, onesies en pakken die je krachtigere bommen geven, meer pijlen laten afschieten of meer hartjes opleveren.

Één voor allen, allen voor één

Hoewel de outfits grotendeels optioneel zijn en vooral dienen als hulp om de soms nog best lastige kerkers te doorlopen, is samenwerking altijd cruciaal. In Tri Force Heroes is het mogelijk om met twee vrienden lokaal (via downloadplay) of online (met vrienden of vreemden) ten strijde te trekken in de Drablands. Dit gebied is opgedeeld in acht werelden met ieder vier levels, die stuk voor stuk aanvoelen als een kerker zoals je ze misschien wel kent uit andere Zelda’s.
Net zoals in Four Swords, die andere Zelda waarin samenwerken van belang is, is goed communiceren nodig om de vele obstakels te overbruggen. De drie verschillend gekleurde Links moeten met verschillende items elkaar veilig over rivieren van lava helpen, elkaar bovenop hoger gelegen richels gooien en tegelijkertijd in de aanval gaan tegen de gigantische eindbazen. Goed samenwerken geeft een enorme kick, of je nu bij elkaar in dezelfde ruimte zit met wat vrienden of online met complete vreemden een team vormt.

Die laatste is om heel eerlijk te zijn misschien wel dé manier om Tri Force Heroes te spelen. Op het onderste scherm van de 3DS (of 2DS) staat namelijk een hele rij emoticons die je kunt gebruiken om de fijnere punten van de samenwerking aan de ander duidelijk te maken. Omdat de game geen (voice)chat heeft ben je hier op aangewezen, met verrassende resultaten. Zonder woorden en enkel met acht van deze knoppen om wat basisacties duidelijk te maken kom je eigenlijk een heel eind. Het zorgt er ook voor dat spelers die misschien wat minder handig zijn niet meteen verrot gescholden worden als ze weer eens een afgrond instorten. Vooral het plaatje van een cheerleadende Link compleet met pompons is onder spelers een geliefde manier om hun vreugde te vieren bij het overbruggen van een lastig stuk of het verslaan van een eindbaas.

Alleen genieten met maten

Als de drie Totem Heroes goed samenwerken is Tri Force Heroes echt een meesterlijke en onovertroffen multiplayerervaring. Samen puzzels oplossen is een feest en dankzij dezelfde vlotte engine waar A Link Between Worlds op draait speelt het spel vertrouwd en supersnel. Wanneer je besluit Tri Force Heroes alleen te spelen zijn dezelfde levels ineens een saaie bende om door te doorlopen. Dit omdat je als een enkele speler drie ‘doppels’ van Link omstebeurt moet besturen en op de juiste plek moet zetten. Het haalt het tempo uit de game en zorgt ervoor dat de verder slim in elkaar stekende levels uitspelen meer aanvoelt als werken.

Met onbekende Links online spelen heeft ook zo zijn problemen. Niet iedereen werkt even goed mee en heeft geduld voor spelers die de levels nog niet van voor naar achteren kennen. Besluit een speler er bij de eindbaas mee te stoppen dan wordt het hele team uit de game gegooid en moet het hele level van begin af aan weer doorlopen worden.

Dat Tri Force Heroes daarnaast te kampen heeft met een verschrikkelijk matchmaking-systeem is misschien nog wel het grootste probleem. Regelmatige problemen met de verbinding, lobby’s die je betreedt om er vervolgens meteen weer uit geschopt te worden waarna het hele proces opnieuw begint en levelselectie door middel van geluk zorgen voor een hele frustrerende ervaring. Als je zelf alleen nog maar de eindbaas moet verslaan maar gedwongen wordt om drie andere levels telkens opnieuw te spelen, is het ook best begrijpelijk dat je onmiddellijk stopt nadat het verkeerde level eindelijk is opgestart.

Irritant en charmant

Het is daarom nog maar de vraag hoe actief de multiplayer van Tri Force Heroes over een paar weken nog is. Voor spelers die laat instappen en alle levels willen doorlopen gaat het nog lastig worden om met vreemden ver te komen. Gelukkig zijn er dan nog steeds vrienden die via download-play of online de strijd aan kunnen gaan in de Drablands. Iets dat door met name de latere levels die iets lastiger in elkaar steken vooral aan te raden is.

Dat Tri Force Heroes bij vlagen enorm frustreert is jammer, want de game barst van de charmante details. Zo is het dorpje waar je nieuwe outfits kan bestellen gevuld met dorpsbewoners die altijd wel iets interessants te melden hebben en is de nadruk op mode garant voor veel over de top gepraat over stijl en wat wel of niet ‘in’ is. Ook de soundtrack is net zoals in A Link Between Worlds niets minder dan geweldig, met veel remixen van bekende deuntjes. Door al zwaardzwaaiend een bal hoog te houden in de lobby van de game hoor je zelfs allerlei remixes van klassieke Zelda-deuntjes.