WWE 2K16 review – Worstelt zich terug - Inside.Gamer

De overstap naar de huidige generatie consoles was vorig jaar voor de WWE 2K-reeks problematisch. Door de tijdrovende overstap naar nieuwe engine ontbreekt er veel content in WWE 2K15. Het was een noodzakelijk stap om de serie weer te laten groeien. Met WWE 2K16 brengt 2K wel veel content en zijn bijna alle oude modi weer aanwezig. Ook hebben de makers de tijd gebruikt voor de nodige aanpassingen op het gebied van gameplay. Dat heeft er onder andere voor gezorgd dat WWE 2K16 de beste WWE-game is die we de afgelopen jaren hebben gespeeld.

Vorig jaar sprak ik mijn twijfels uit over het vernieuwde vechtsysteem in WWE 2K15. Het is minder arcade en realistischer, met een grotere rol voor uithoudingsvermogen. WWE 2K16 bouwt verder op dit systeem met her en der wat vernieuwingen. Zo zijn de reversals op de schop gegaan en zijn deze nu niet meer eindeloos te gebruiken. Dankzij een speciale balk moet je keuzes maken wanneer je een aanval van een tegenstander in jouw voordeel laat werken. Doordat het per worstelaar ook verschilt hoe snel de balk opnieuw volloopt, zijn de gevechten in de game veel tactischer dan voorheen.

Half om half
In combinatie met andere toevoegingen in WWE 2K16 voelt het gehele vechtsysteem beter aan. Zo zijn er holds die ervoor zorgen dat je weer op adem komt en zo weer reversals opbouwt. Ook kleine typische WWE-toevoegingen, zoals het afleiden van een scheidsrechter door je manager, geven extra mogelijkheden tijdens gevechten. Tegelijkertijd bevat het vechtsysteem ook nog de nodige irritaties. De kunstmatige intelligentie van computergestuurde vijanden is bijvoorbeeld erg wisselvallig en veel animaties gaan nog gepaard met rare glitches en bugs. Het systeem voor het uitvoeren van submissions is hervormd tot een veredelde mini-game, waarbij je op de juiste moment knoppen moet indrukken. Het concept wordt heel slecht uitgelegd en in een gevecht tegen computergestuurde vijanden is het vrijwel onmogelijk om hier de overhand mee te krijgen.

Dat is zonde, want WWE2K16 biedt dit jaar een gigantische keuze aan vechters. Er zijn meer dan 120 Superstars en Diva’s om uit te kiezen en ook de toekomstige supersterren van de NXT zijn ruimschoots vertegenwoordigd. De grote cast zorgt voor voldoende keuze, maar het heeft tot gevolg dat niet ieder personage evenveel aandacht heeft gekregen als het gaat om animaties en afwerking. Bekendheden als Cesaro en Randy Orton zijn tot in de kleinste details nagemaakt en zien er fantastisch uit, maar andere namen zoals Tyler Breeze en Chris Jericho zien er wat ongepolijst uit. Hierbij is het ook duidelijk te zien welke worstelaars rechtstreeks uit de last-gen versie zijn getrokken en welke speciaal voor deze versie zijn gemaakt.

MyCareer
Een ander gemis ten opzichte van de last-gen versies is in WWE2K15 de magere MyCareer-modus. In WWE 2K16 is de focus hier verlegt naar de unieke persoonlijkheden van jou als worstelaar. Net als in de titel van vorig jaar begin je je carrière door het maken van je eigen toekomstige superster en begin je in WWE NXT. Daarvanuit speel je trainingswedstrijden tegen Enzo Amore en Tyler Breeze. Deze laatstgenoemde betreedt ook het toneel als jouw eerste rivaal, als onderdeel van een rivaliteitsysteem.

Dit nieuwe rivaliteitsysteem, dat door 2K gepresenteerd wordt als een waardevolle toevoeging aan de MyCareer-modus, laat nog veel te wensen over. Zo zijn diepgang en progressie in het verhaal vrijwel geheel afwezig. De rivaliteiten die je opbouwt tijdens je carrière worden lukraak aan je gepresenteerd en lijken soms uit de lucht gegrepen. Het wordt alleen duidelijk dat er een rivaliteit gaande is tussen jou en een andere superster door wat zich afspeelt zich aan het begin van een wedstrijd: bij je aankondiging en de aanloop naar de ring stormt je rivaal dan plotseling op je af. Je kan doodleuk een wedstrijd later gekoppeld worden aan je rivaal en moet je als tagteam met anderen de strijd aangaan in de ring.

Buiten de daadwerkelijk wedstrijden om verwijst niets anders naar de rivaliteit en dat voelt net als de rest van de carrièremodus halfslachtig aan. Een vorm van verhaalvertelling vindt je alleen in korte interviews met Renee Young. De antwoorden die je hierin geeft zorgen voor veranderingen in je ‘persoonlijkheid’, maar lijken geen echte bijdrage te leveren aan de voortgang van je carrière. Bovendien is de voice-acting van je personage tijdens de ondervraging tenenkrommend. Dat is ook tekenend voor de huidige staat van de MyCareer-modus, die in WWE 2K16 gewoon heel matig is.

Steenkoud
De echte trekpleister in WWE 2K16 is dan zondermeer de WWE Showcase-modus. Hierin speel je de WWE-carrière van Stone Cold Steve Austin na. De modus begint in 1996 met Austin’s promo na het verslaan van Jake ‘The Snake’ Roberts in de finale van de King of the Ring. Je speelt wedstrijden die de hoogtepunten van Stone Colds carrière vormen. Tijdens wedstrijden moet je verschillende doeleinden behalen, waardoor de wedstrijd op dezelfde manier verloopt als destijds het geval was. Naast de WWF/WWE-periode komen er ook enkele bonuswedstrijden voorbij die zich afspelen voor zijn WWF/WWE-carrière met Mikey Whipwrek (ECW) en Ricky the Dragon Steamboat (WCW). Een stukje nostalgie dat voor oudere fans en dankzij enkele toffe video’s tussendoor het leukste onderdeel van WWE 2K16 is. Deze modus laat de potentie van de WWE-games zien en hoewel er nog een lange weg te gaan is, zet 2K met WWE 2K16 een stap in de goede richting.