Wes Rijckaert Het is spijtig om te zien dat Xenoblade Chronicles X symbool staat voor het probleem waar de Wii U sinds lancering mee kampt: kwalitatieve en creatieve games zijn absoluut aanwezig, maar bijna niemand speelt ze. Xenoblade Chronicles X is een hardcore JRPG en dus niet voor iedereen weggelegd. Tel daarbij op dat de Wii U in weinig huishoudens te vinden is en dan treedt de droevige gedachte op dat maar weinig mensen deze fantastische game gaan spelen. En dat is – gezien de kwaliteit van Xenoblade Chronicles X – erg jammer.
Xenoblade Chronicles X draait om overleven. De aarde wordt aangevallen door buitenaardse wezens met maar één doel: het vernietigen van de mensheid. Waarom deze wezens het op ons hebben gemunt is onduidelijk. Een klein deel van de wereldbevolking weet te ontsnappen op een ruimteschip, maar dat wordt na twee jaar opnieuw aangevallen door de buitenaardsen. Die tweede aanval dwingt het gevluchte schip tot een noodlanding op de planeet Mira. Na een crashlanding bouwen de mensen aan een nieuw bestaan, een nieuwe kans op het overleven. Dat brengt lastige keuzes met zich mee, aangezien het voortbestaan van de mensheid centraal staat. In Xenoblade Chronicles X worden dan ook lastige beslissingen genomen, allemaal om te overleven.
Survival of the fittest
Overleven op planeet Mira is niet eenvoudig, want de planeet is immens groot en uit elk hoekje kan een vijand opduiken. Mira bestaat uit vijf gigantische continenten, waardoor het – als we Nintendo mogen geloven – groter is dan de werelden van Skyrim, Fallout 4 en The Witcher 3 bij elkaar. De vijf continenten zijn van begin af aan klaar om ontdekt te worden; niets hoef te worden vrijgespeeld. Mira is enorm divers, met bijvoorbeeld dorre woestijnomgevingen, watervallen met grote monsters, groene open velden, grotten met vele geheimen, rotsachtige gebieden en nog veel meer – zodra je denkt alles gezien te hebben, komt Xenoblade Chronicles X weer met iets nieuws.
Als speler word je vrijgelaten in deze prachtige grote wereld, maar verdwalen zal je niet. Om duidelijk te maken waar je als speler kunt gaan en staan, fungeren de vijanden in Xenoblade Chronicles X als een soort leidraad door de wereld. Zie je ineens monsters van dertig levels hoger dan jij, dan weet je dat je ergens een verkeerde kant op bent gegaan. Natuurlijk kun je met een personage met level 10 door een gebied lopen met monsters van level 40, maar als een vijand je dan te pakken krijgt, is het snel afgelopen. Gelukkig zijn de vijanden net als in Xenoblade Chronicles op de Wii zichtbaar in de spelwereld, waardoor het eventueel ontwijken van vijanden niet geheel onmogelijk is.
Vechtsysteem
Het knokken tegen die vijanden is in grote lijnen hetzelfde als in het vorige deel, met her en der wat toevoegingen. De gevechten vinden plaats in de spelwereld zelf, waarbij vrij om de vijand gelopen kan worden. Standaardaanvallen worden automatisch uitgevoerd en de speciale aanvallen (Arts) zijn beschikbaar zodra ze opgeladen zijn. Als speler ben je continue aan het wisselen tussen Arts om de juiste aanvallen uit te voeren, of te reageren op aanvallen van je teamgenoten. Zij kunnen op bepaalde momenten roepen om een specifieke aanval die op dat moment extra veel schade kan doen, omdat die perfect aansluit bij de zojuist uitgevoerde aanval van jouw partner.
Naast het continue wisselen tussen Arts, zorgt Xenoblade Chronicles X er ook voor dat je de B-knop regelmatig in de gaten houdt. Op sommige momenten zal je ‘m snel moeten indrukken om extra schade aan te richten, maar het kan ook gebruikt worden in defensief opzicht. Is je timing goed, dan zal je bijvoorbeeld niet omvallen, of worden statuseffecten vermeden. Nieuw ten opzichte van de Wii-game is de beschikking over zowel mêlee- als langeafstandswapens. Hierdoor kun je eenvoudig gevechten aanpakken op de manier waarop jij dat wil. Stel: het terrein laat geen mêleegevechten toe, of jouw personage is gespecialiseerd in lange afstandsaanvallen. In dat geval pak je het eerst op jouw manier aan en ben je het beu, dan wissel je eenvoudig van wapen met één druk op de knop.
Uit de kunst!
Xenoblade Chronicles X is de eerste game in de Xeno-serie waarbij het mogelijk is om je eigen karakter te maken. Of je nu een man met een regenboog op zijn gezicht wilt zijn, of een vrouw bedekt met littekens; je kunt het zo gek niet verzinnen of het is mogelijk. De game probeert de speler enorm te betrekken in de wereld en dat lukt goed dankzij het creëren van je eigen karakter. Een andere zijde daarvan is de mogelijkheid om in gespreken deel te nemen, maar dat werkt niet helemaal lekker. Waar gesprekken in games als Fallout, Mass Effect en The Witcher vloeiend lopen, valt Xenoblade Chronicles X een beetje stil als de NPC’s iets vragen aan de speler. De muziek wordt abrupt onderbroken, waardoor de speler volledig uit de spelwereld wordt getrokken. Tel daarbij op dat sommige tussenfilmpjes erg lang aanvoelen en dat de voice acting niet altijd indruk maakt en je komt tot de spijtige conclusie dat de game op dat vlak de plank misslaat. Ook is het ontbreken van de originele Japanse stemmen in de Westerse-versie een gemiste kans.
Dat neemt niet weg dat het verhaal interessant genoeg is om te volgen. Het wordt op een gestructureerde wijze verteld, waarbij elke verhaalmissie specifieke voorwaarden heeft om ‘m te kunnen starten. Zo kan het zijn dat je een bepaald level moet zijn of dat je een specifieke teamgenoot moet hebben. Voor sommige spelers is het wellicht minder prettig dat de verhaallijn zo wordt afgeschermd, maar in mijn geval werkt het juist positief. Op deze wijze is het namelijk heel duidelijk welk level ongeveer noodzakelijk is om de missie goed af te afronden. Naast de verhaallijn zijn er meer dan genoeg missies te volbrengen om het gevraagde level te behalen.
Affinity-missies
Om dat te doen zijn er diverse zijmissies en affinity-missies. De laatste geven de speler iets extra’s buiten de verhaallijn. Het zijn missies om nieuwe personages te verkrijgen of de onderlinge relatie te verbeteren. Tijdens het spelen van dergelijke missies is het niet mogelijk om verder te gaan met de verhaallijn, waardoor je verplicht bent om ze af te ronden. Dat hoeft geen nadeel te zijn, maar sommige missies duren zo lang – verzamel x voorwerpen of versla x monsters, dat je niet kan wachten ze af te krijgen.
In Xenoblade Chronicles X is het echter niet mogelijk missies voortijdig te annuleren, waardoor je verplicht bent om welke missie dan ook af te maken. Heb je dus een tergend lange affinity-missie voor je kiezen, dan verstoort dat de algehele voortgang. Deze momenten zorgen ervoor dat de pacing in Xenoblade Chronicles X inzakt en dat de vrijheid van de speler verdwijnt – iets waar de game juist zo sterk in is.
Xenoblade Chronicles X online
De vrijheid is op zijn best in de onlinewereld van Xenoblade Chronicles X. Zodra je ver genoeg in het verhaal bent (red. 1 uur) is het mogelijk om jezelf aan te sluiten bij de Blade-organisatie. In het hoofdkwartier van Blade zijn andere spelers te vinden en te rekruteren voor jouw party. Zij vechten dan als computergestuurde karakters met jou mee in de offline wereld . Naast dat alles ben je ook onderdeel van een team bestaande uit 32 mensen. Onderling kun je informatie delen over de wereld, zoals het aangeven van een locatie waar een specifiek voorwerp te vinden is. Daarnaast kun je voorwerpen weggeven aan mensen binnen je team. Deze worden dan verloot aan de mensen die interesse hebben. Ook werk je samen aan teammissies. Die bestaan uit het neerhalen van een bepaald monster of het verzamelen van een grondstof/voorwerp binnen een bepaalde tijd.
Naast de teammissies is het ook mogelijk om een teamquest te starten. Hierbij kunnen spelers daadwerkelijk online samen spelen om speciale missies te voltooien. Deze missies zijn niet verplicht om te spelen met andere spelers, dus als je liever offline speelt, dan zijn de teamquests nog steeds te spelen. Het volbrengen van teammissies en teamquests resulteert in een betere voorwerpen en sterkere vijanden om tegen te vechten. Deze sterke vijanden leveren erg goede voorwerpen op, voor bijvoorbeeld je Skell.
Skells
Skell? Inderdaad, deze grote mechanische krachtpatsers, waar je al vanaf minuut één mee in contact komt, zijn na een uur of dertig voor de speler toegankelijk. De robots zijn overal te vinden in de game en teasen de speler constant, waardoor het moment waarop je dan eindelijk ermee aan de slag kan, extra goed voelt. Met een Skell gaat het ontdekken van Mira een ook stuk eenvoudiger, aangezien ze kunnen transformeren in diverse voertuigen, van een Formule 1-wagen tot een tank. Elke Skell heeft zijn eigen transformatie, waardoor elke anders aanvoelt. Sommige zijn een stuk stugger en andere bewegen weer beter op lastig terrein.
Wat slim gedaan is, is de manier waarop je Skells gebruikt. Ze hebben brandstof nodig, waardoor ze niet oneindig te gebruiken zijn. Zeker op het moment dat je stuwraketten ontvangt en dus kan vliegen, loopt de brandstofmeter enorm snel leeg. Net zoals je wapens en harnas zijn ook de Skells volledig naar eigen smaak uit te rusten. Er zijn enorm veel wapens, waardoor het wel even gaat duren voordat de juiste uitrusting voor jouw mechanische monster is gevonden. Naast de verschillende wapens en harnassen zijn er ook drie Skell-types: Light, Medium en Heavy. Elk heeft zo zijn eigen harnassterkte, brandstofverbruik en dergelijke, wat spelers de mogelijkheid geeft lekker veel te experimenteren.
Het zijn dergelijke dingen die Xenoblade Chronicles X speciaal maken. Dat de game veelbelovend was, was al lang duidelijk. De voorganger was een grote hit en ondanks de hooggespannen verwachtingen maakt deze game al zijn beloftes waar. Het resultaat is een JRPG waarbij traditie, vernieuwing, enorme spelwereld, snelle actie, diepgang en een soepel gevechtssysteem centraal staan. Het grootste pluspunt van Xenoblade Chronicles X is dat je een ongelofelijke ontdekkingsreis meemaakt.