Crew Gamen is een verslavende bezigheid, dat is geen geheim. De vele interessante personages, werelden en verhaallijnen die in games te vinden zijn, zijn sterk genoeg om gamers vaak uren in hun greep te houden. Hierdoor investeren we vaak een gezonde hoeveelheid tijd in verschillende titels. De vraag van de InsideGamer Q&A deze week is: In welke game heb jij de meeste uren gestoken?
Lars Cornelis
In absolute aantal uren waarschijnlijk een PES of FIFA, maar als ik die games even buiten beschouwing laat (die speel ik immers het hele jaar door) is het best bijzonder als ik al meer dan 100 uur in een game steek. Dragon Age: Inquisition, Fallout 4 en Nintendo Pocket Football Club (ja, ik ben bloedserieus) zijn denk ik de afgelopen jaren de enige games waarin ik die magische grens heb bereikt. Oh, en RollerCoaster Tycoon natuurlijk. Ik sluit niet uit dat ik in mijn hele leven de meeste uren heb gestoken in die tijdloze klassieker uit 1998. Redelijk recent nog kreeg ik ineens weer de Tycoon-fever en heb toen vrijwel achter elkaar de volledige originele game en de uitbreiding Added Attractions uitgespeeld. Ik ben ergens halverwege Loopy Landscapes gestopt, maar wie weet pak ik dat binnenkort weer op. Als opwarmertje voor RollerCoaster Tycoon World bijvoorbeeld, of om mezelf te troosten mocht die game drie keer niets zijn.
Thijs Barnhard
Het is niet alleen mijn schuld dat ik zeker duizend uur in Super Smash Bros. Melee heb gestoken. Het is vooral de schuld van mijn buurjongen die altijd net iets beter was in die game waardoor ik mij genoodzaakt voelde om die game dagelijks te spelen totdat ik hem een keer kon verslaan. Toen die dag eenmaal aanbrak was de lol er voor hem wel een beetje af, maar nog steeds kan je mij ’s nachts wakker maken voor een potje Melee of Smash Wii U. Die laatste game heb ik overigens ook alweer achterlijk veel gespeeld…
Laura Kempenaar
De game die ik het vaakst heb aangeslingerd en waaraan ik de meeste uren heb besteed, dat moet wel Rollercoaster Tycoon zijn. Ik was enorm verslingerd aan die game toen ik een jaar of 14 was. Rollercoaster Tycoon werd vooral zoveel gespeeld omdat ik in die periode een beetje tussen twee consoles zat. Ik was in de jaren daarvoor altijd afhankelijk van de consoles die mijn broer kocht, waardoor ik heb kunnen genieten van de NES, SNES en CD-I (ik maak geen grap, maar dank je wel broer!). Daarna speelde ik thuis vooral PC-games voordat de Nintendo DS uitkwam. Mijn eerste jaren als tiener was ik met heel veel andere dingen bezig en minder met een groot scala aan games. Maar de games die ik speelde, speelde ik veel. Rollercoaster Tycoon had het geluk eerder uit te komen dan The Sims, waardoor ik daar enorm veel tijd in kon steken voor mijn bloeiende sociale leven voorgoed zou worden verpest door die Simlish sprekenden. Tegenwoordig moet ik mijn tijd verdelen over aanzienlijk meer games, maar Rollercoaster Tycoon heeft altijd een bijzonder plekje in mijn hart. Het is een fijne game vol gemene truukjes, geldcheats en die heerlijke uitdaging om zoveel mogelijk invloed uit te oefenen op die arme nietsvermoedende bezoekertjes. Ik weet zeker dat als ik die game nu weer voor me zou krijgen, ik weer net zo hard verslaafd zal raken. Ik geef mijn vriendinnen daarom nu alvast wat extra aandacht voor als Rollercoaster Tycoon World dan eindelijk een keertje verschijnt.
Eelco Hanou
Een slordige 1000 uur staan er bij mij op de teller in Destiny. Dat is nogal een prestatie, voor een game die zó repetitief is en zó hunkert naar nieuwe content die er niet of nauwelijks komt. Wanneer ik terugkijk op al die uren heb ik er toch geen moment spijt van gehad. Ik heb toffe mensen ontmoet en onvergetelijke momenten met ze beleefd. We deden wekelijks een vreugdedansje op het lijk van Atheon, Crota of Oryx. Elk weekend ging ik met vrienden flawless in Trials of Osiris om tot ieders jaloezie te poseren voor de lootchest. Maar na veertig, vijftig keer hetzelfde ritueel begint plezier plaats te maken voor frustratie en verveling. En als je dan tóch door blijft spelen besef je: we zijn een stel verslaafde konijnen die achter Bungies wortel aanhobbelen. Inmiddels ben ik de game spuugzat en een steeds groter wordend deel van de community lijkt ook z’n biezen te pakken. Vaarwel Destiny, hallo backlog!
Wessel Schillemans
Voor mijn meest gespeelde game moet ik zo’n 15 tot 18 jaar terug in de tijd. Op de Playstation speelde ik destijds vrijwel niets anders dan… FIFA: Road to World Cup 98. Als jong ventje had ik natuurlijk het geld niet om elkaar de nieuwste FIFA-editie te spelen, dus heb ik zeker drie jaar aaneen, nagenoeg dagelijks, deze FIFA-editie gespeeld. Kampioen worden met Ajax waarin een glansrol was weggelegd voor Martijn Reuser, glansrijk het WK winnen, Sampdoria met 14-0 oprollen, zaalvoetbal spelen tegen alle vrienden die over de vloer kwamen, het hield niet op. Een teller heb ik niet bijgehouden, maar ik ben zeker 1000 uur (maar waarschijnlijk nog veel meer) bezig geweest met FIFA 98. Tot die game het niet meer deed en bleef vasthangen bij het laadscherm. Exact, deze game heb ik letterlijk kapot gespeeld.
Sam Beesems
Een beschamend groot deel van 2014 en 2015 speelde zich voor mij af op het digitale veld van FIFA 15. Dagen lang speelde ik FIFA Ultimate Team met als heilige graal het winnen van de eerste divisie. Toen die mijlpaal bereikt werd liet ik me verleiden tot een nieuwe uitdaging: Het winnen van diezelfde titel zonder gelijk te spelen of te verliezen. Maanden later bereikte ik ook dit tweede doel en besloot ik voorlopig met FIFA 15 te stoppen. Maar niet voordat ik mijn gewonnen toernooigeld aan een pakje besteed had. Het lot nam een wrede wending, want niemand minder dan de zeldzame ‘in-form’ versie van Gareth Bale kroop uit dat pakje. Gareth maakte een recordtransfer en van de recordopbrengst kocht ik een sterrenelftal. En elk elftal moet goed ingespeeld worden toch?
Fast forward naar twee maanden later. Ik besluit de digitale velden voorlopig niet te betreden om andere virtuele werelden te verkennen, maar niet voordat ik even de balans op maak. Krap over de 500 uur FIFA staat er op de teller. Tot op de dag van vandaag schaam ik me daar net zo hard voor als ik er trots op ben.
Ferdi Nelemans
Terwijl Sam als veldspeler het digitale grasveld betreed sta ik langs de zijlijn mijn spelers instructies toe te schreeuwen in Football Manager. Alle edities bij elkaar heb ik zeker wel 2000 uur op de teller staan, met als hoogtepunt Football Manager 2012, waar volgens Steam 942 uur aan besteed is. Ik heb alle uithoeken van de wereld wel gezien, promotie en degratie meegemaakt, overal prijzen gewonnen, uitgeroepen tot beste trainer aller tijden, er zijn stadions naar mij vernoemd en inmiddels staan er zeker veertig Champions League-trofeeën boven de open haard. Toch ben ik nog niet klaar met de managementgame van Sports Interactive; elk jaar probeer ik er weer een paar trofeeën bij te verdienen.
Bastiaan Vroegop
In Final Fantasy XIV staat de teller op 1.677 uur volgens trackingdienst Raptr, en dat zijn dus alleen uren die ik in de pc-versie heb gestoken. Ik gok dat als je de uurtjes op de Playstation 4 erbij optelt, dat ik op zo’n 2.000 uur zit. Dat aantal had ik niet zomaar: ik een periode van twee jaar tijd heb ik alle classes naar het maximale level getild en ook op vaste avonden geraid. Uiteindelijk speelde ik vooral voor de community, waarin ik vrienden heb gemaakt die ik nog steeds dagelijks spreek.
