ThijsBarnhard De populariteit van survivalgames is ook Ubisoft niet ontgaan en hoewel Far Cry in zekere zin altijd al om overleven draait, gaat het nieuwste deel nog ietsje verder. Geen verwende toeristen gevangen op een tropisch eiland, geen verloren zoon die zijn vaderland moet redden, maar een oermens dat moet zien te overleven in een nieuwe en gevaarlijke wereld is de hoofdpersoon in Far Cry Primal.
Deze prehistorische spin-off speelt in grote delen zo goed als hetzelfde als zijn voorgangers en het is vooral de oeroude setting die de game weet te onderscheiden. Als holbewoner die na een mislukte jacht met zijn stam gescheiden is van de rest moet je in een nieuw en vreemd land je soort weer bij elkaar vinden en je dorp zien te herbouwen.
Doe-het-zelf oermens
In Primal speel je als een echte jager/verzamelaar. Met knots, speer en pijl en boog ga je vele wilde dieren te lijf voor hun vlees en huid. Scherpe stenen, hout en geneeskrachtige planten zijn ondertussen minstens zo belangrijk in het overlevingsproces. Deze gameplay zit natuurlijk ook al in de vorige games, maar het voelt in Primal stukken belangrijker. Medkits, of geld om betere wapens en ammunitie mee te kopen, kom je niet meer tegen, waardoor je veel meer moet rekenen op wat je zelf vindt en produceert. Omdat je er veel meer gebruik van maakt, zijn dingen zoals het maken van pijlen gelukkig een stuk sneller en vloeiender uit te voeren, zonder dat je daarvoor in allerlei menu’s moet duiken.
De zeer primitieve middelen waarmee je te maken hebt, zorgen er ook voor dat het gebied doorkruisen niet zo gemakkelijk meer is. Ubisoft meent dan wel dat het speelbare gebied uiteindelijk net zo groot is als in Far Cry 4, maar omdat je geen helikopters of andere voertuigen hebt om die afstand te overbruggen, is dat misschien een beetje aan de te grote kant. Het is daarom niet meer dan logisch dat de kaart deze keer veel meer is opgevuld met fast travel-punten. Deze speel je onder andere vrij door bonfires aan te steken, die door hun grote vlammen ook goed functioneren als herkenningspunten in de omgeving.
Prehistosiche helpers
Hoewel je het als eenzame oerman vooral in je eentje opneemt tegen andere stammen die ieder op hun eigen manier een bedreiging vormen, sta je er technisch gezien niet helemaal alleen voor. Een even vriendelijke als vreemde sjamaan geeft je namelijk al na een paar opdrachten en een flinke hallucinatie de mogelijkheid hulp in te schakelen van de lokale fauna. Een uil dient bijvoorbeeld als prehistorische verrekijker waarmee je vijanden vanuit de verte alvast kan taggen, zodat ze ook vanaf de grond makkelijker te vinden zijn. Een speciale ‘jagersvisie’ helpt daar nog verder mee. Zelfs de bloedsporen van een ontvluchtte prooi zijn hiermee te vinden.
De uil is niet je enige compagnon, want door wilde dieren te temmen, kun je beesten zoals wolven en sabeltandtijgers ook aan je kant krijgen. Met simpele commando’s zijn deze dieren op vijanden af te sturen. Op die manier kun je een afleiding creëren of gewoon jouw beest al het zware werk laten doen. Afhankelijk van de speelstijl die je kiest, zijn er ook compagnons te kiezen. Een beer past beter bij iemand die vol de aanval ingaat, terwijl een katachtige meer aansluit op een speler die het sluipend en stilletjes wil aanpakken.
Vechten als een holbewoner
Met name die laatste manier van spelen is heel erg leuk. Met pijl en boog is er prima met de meeste vijanden af te rekenen en de manier waarop je sluipend een complete nederzetting kan leegruimen geeft net zoals in de vorige Far Cry-games een enorme kick. Opvallend minder strak is de manier waarop de handwapens zoals een knots en een speer werken vanuit het eerstepersoonsperspectief. Er is bijvoorbeeld geen manier om hiermee aanvallen te blokkeren, waardoor het allemaal toch een beetje neerkomt op lomp zwaaien. Wie weet kan Ubisoft hier nog wat anders van maken, al is het best toepasselijk voor een oermens natuurlijk. Het weegt daarentegen absoluut niet op tegen de lol die je met de boog kan hebben, helemaal wanneer je de mogelijkheden van dat ding uitbreidt.
Skill-punten die je verdient met zo’n beetje iedere actie in de wereld zijn namelijk weer in te wisselen voor nieuwe vaardigheden. Deze zijn weer gekoppeld aan verschillende belangrijke personages die je in de loop van het verhaal tegenkomt. Of je meer investeert in overlevingstechnieken, waarmee je bijvoorbeeld meer eten kunt halen uit een gedood dier, of je meer richt op betere vechtkunsten, hangt helemaal af van je eigen speelstijl.
Dat Far Cry Primal gewoon weer heel erg hetzelfde is als zijn voorgangers is duidelijk, maar de unieke setting weet de game wel echt iets interessanter te maken. Daardoor voelt Primal als meer dan alleen een makkelijke spin-off en voor de hand liggend zoethoudertje. Hoe lang de verder vrij bekende gameplay echter leuk blijft na een heleboel soortgelijke games is volledig afhankelijk van hoe afwisselend en verrassend die prehistorische setting blijft naarmate je meer land verovert. Ergens koester ik namelijk nog steeds de stille hoop dat nog dino’s in het verder prima Far Cry Primal schuilen.