Laura Kempenaar “Pop! Pop! Pop!” Drie erwten schieten in rap tempo tegen de labjas van een gestoorde zombieprofessor. De eerste Plants vs Zombies: Garden Warfare was een verrassende game. Het is een shooter gebaseerd op een mobiele titel, die ook nog eens enorm koddig is. Waarschijnlijk waren EA en Popcap vandaar wat voorzichtig in de hoeveelheid content die erin zat. De schattige shooter was een groot succes, waardoor Garden Warfare 2 voornamelijk een uitgebreidere versie is geworden van de eerste game.
Dat betekent dat je wederom kunt kiezen of je aan de kant van de vrolijke flora of de onnozele ondoden staat. In Garden Warfare 2 zijn de zombies uitgebreid met onder andere superheldenzombie Super Brainz, met enorm krachtige aanvallen, en het snelle opdondertje Imp, die verandert in een lompe reus als hij in zijn zwaar bewapende Z-mech stapt. Aan de kant van de bloemen zijn bijvoorbeeld de commandantachtige legermaiskolf Kernel Corn en een elegante roos genaamd Rose, die met haar toverstaf geitjes maakt van zombies, toegevoegd. Het zijn goede vernieuwingen, want de eerste game voelt daarin wat beperkt. Nu kun je kiezen uit veertien klassen zombies en planten, die allemaal weer hun eigen speciale versies kennen.
Zengarden
Alle personages zijn goed in balans. Zo is het zonnebloemetje nog steeds ideaal als oplaadpunt voor gezondheid, maar is Kernel Corn dankzij zijn snelle maisgeweer juist de persoon om in te zetten als er zware gevechten met groten getale aan vijanden plaatsvinden. Rose is weer een veilig personage voor mensen die nog niet heel bekend zijn met de serie, of met shooters in het algemeen, en die dus nog willen uitzoeken of ze liever van veraf of dichtbij vechten.
De personages gebruik je in de vele modi die Garden Warfare 2 rijk is. Er zijn spelmogelijkheden waarin je een tuin moet bewaken van hordes vijanden, of waarin je drie omcirkelde gebieden van de vijand moet binnendringen. Dat kan op iets minder chaotische manier alleen met CPU, of met zijn tweeën in co-op met wat CPU-hulp. Het forte van Plants vs Zombies Garden Warfare is echter al sinds het eerste deel de online multiplayer. Het niveau is hoog, maar er zijn startersmaps voor gamers die de samenwerking met hun bloem of zombie rustig willen perfectioneren.
Altijd online
Een van de grote kritiekpunten op Garden Warfare is dat er weinig content is en dat er altijd online gespeeld moet worden. Dat laatste probleem is er helaas nog steeds. Praktisch voor het opslaan van je game, maar natuurlijk al snel een nadeel als je internetverbinding hapert. De game is dan redelijk onspeelbaar.
Niet dat EA en Popcap totaal niet naar de spelers hebben geluisterd, want er waren ook wat klachten over het uitblijven van een verhaallijn voor solospelers. Die is er nu in de vorm van missies waar robot Crazy Dave-bot3000 je op stuurt. Zo vecht je tegen monsterlijk grote geiten en tientallen vijanden (afhankelijk van aan welke kant je strijdt). Het heeft niet zozeer een verhaal en is meer een verzameling kleine opeenvolgende missies. Zo geldt het meer als een tutorial om je bekend te maken met de modi, maar het loont zich deze te doorlopen, want er volgt een toffe modus als je er helemaal doorheen speelt. Plus je leert hoe de fantastische hubwereld die de game bevat in elkaar steekt, want die is ook even wennen.
Goede communicatie
De hub is een bonte verzameling van een boel dingen: je kunt er naar een speciale terminal om je multiplayerpotje in te stellen, maar er is ook een vreemde kast om je personages te wisselen, een garage waar de robot op je wacht voor de campaign enzovoort. Zo is er van alles te ontdekken in dat stukje Zomburbia, waar aan de ene kant een kamp is opgezet voor de bloemen, en aan de andere kant voor de zombies.
Aan welke kant je ook vecht, je moet uiteindelijk je personage zo sterk mogelijk maken om ten strijde te trekken in online multiplayergevechten of de hogere moeilijkheidsgraden in de campaign. Het levelen van je personages gaat heel natuurlijk: door vijanden neer te halen, verdien je punten die je level bepalen. De game onthoudt het level van jouw specifieke personage, zelfs als je splitscreen speelt, of hele andere modi speelt. Zo lijkt er toch een verband te zijn tussen de losse onderdelen van de game en vindt er een heel solide ontwikkeling van het personage plaats.
Dat personage ontwikkelt zich niet alleen qua level, maar qua uiterlijk en krachten. Je kunt bijvoorbeeld van de gewone Citron een ijs-versie krijgen die vijanden tijdelijk bevriest. Die mogelijkheden krijg je onder andere door het openen van ‘stickerzakjes’, een van de vele verzamelitems in deze game die je koopt met in-game geld. Dat geld laten sommige vijanden achter na hun dood en je verdient ook door quests te voltooien. Hiermee kun je volledig nieuwe varianten van een bepaald personage vrijspelen, maar de stickerzakjes bevatten ook dingen zoals grappige hoedjes, of plantjes die je kunt neerzetten als turret voor hulp bij de tower defense-gameplay.
Lekker chaotisch
Garden Warfare 2 heeft dus qua gameplay te bieden en de chaos van die blijft heel aantrekkelijk om naar te kijken. De planten en zombies zien er haarscherp uit en knallen van je scherm. Tijdens onze speelsessie liep de game ook maar zelden vast en deed die dat wel, dan pakte hij zichzelf weer terug. Een knappe prestatie, want Garden Warfare 2 vraagt soms veel van je console. Het is wel spijtig dat er geen gebruik wordt gemaakt van volledig nieuwe muziek, want de ietwat irritante achtergrondmuziek uit het eerste deel is schaamteloos overgenomen.
Die muziek is een van de weinige nadelen van Garden Warfare 2, want waar je deze game eigenlijk voor speelt zijn fantastisch online multiplayerpotjes, het upgraden van je personages en de fun. Garden Warfare 2 barst van de popcultuurreferenties en droge humor, die extra tot leven komt dankzij Crazy Dave, die elk moment zijn neus om de hoek steekt en ongevraagd advies serveert. Crazy Dave is altijd een achtergrondfiguur geweest, maar dat maakt hem niet onbelangrijk. Zijn tips zijn in deze chaotische post-apocalyptische wereld juist een fijne houvast. Zeker als je je in de online multiplayer stort, waarin de chaos tot zijn hoogtepunt komt, is het goed af en toe even te denken aan die goede, oude Dave, om weer enigszins gerust verder te vechten.