Ron Vorstermans TrackMania is razen in zijn puurste vorm, met als voornaamste spin dat je vaak rijdt op bizarre tracks die zijn volgestouwd met loopings en kurkentrekkers. Ook TrackMania Turbo omarmt het racen zonder poespas met poespas. Geen terugspoelen van de tijd, geen hulpmiddelen: gewoon racen om sneller te zijn dan tegenstanders.
TrackMania Turbo teert op zijn basis. De game heeft weinig onderscheidende modi. Multilap-potjes met meerdere rondes, verschillende Challenges waarin je vrienden of vreemden kunt verslaan, een offline split-screen mogelijkheid en een simpele Party-modus; ze verschillen niet of nauwelijks. De Double Driver-modus, waarin je met tweeën in split-screen één auto bestuurt, valt nog het meest uit de toon, maar is uiteindelijk niet meer dan een (buitengewoon onhandig) extraatje.
Onbestuurbaar
Enfin, ben er vooral niet al te rouwig om. Het is niet alsof een grote hoeveelheid verschillende modi van TrackMania Turbo een betere game hadden gemaakt. Turbo spreekt juist aan omdat het concept zo simpel en behapbaar is. TrackMania Turbo is een arcaderacer pur sang, zo stelt ook ontwikkelaar Nadeo. Binnen de wetten van dat genre excelleert Turbo. Het gevoel van snelheid is onwerkelijk goed neergezet en van het driften door bochten word je oprecht heel erg vrolijk.
Turbo is sowieso een hele vrolijke en mooie game, met zijn olijke kleurtjes, kabbelende riviertjes en zonovergoten tropische omgevingen. Ook ‘s nachts, als de zon is gaan liggen en de banen omringd zijn door pulserende neonlichtjes, weet Turbo te imponeren.
In totaal zijn er vier omgevingen om in rond te rijden, ieder gekoppeld aan één type wagen. Er zijn in principe dus vier soorten rijstijlen. Op het losse zand van het jungle-achtige Valley en de stranden van Lagoon is het slippen en driften geblazen met je buggy. In Canyon rijd je op enigszins zanderige wegen, maar omdat je in een logge pick-up zit, heb je in Canyon altijd het gevoel in controle te zijn.
Het volgende is persoonlijk, maar voor ons heeft het crossen over de zachte ondergronden, zoals gras of los zand, niet die heerlijke feel van het racen op geasfalteerde tracks. Zeker omdat de Stadium-omgeving veruit de meest overzichtelijke banen oplevert. Met name vergeleken met de dichtgegroeide en smalle banen in Valley. Het is bovendien lastig schakelen tussen de verschillende ondergronden en voertuigen.
Alles went, is ons verteld door een TrackMania-expert, maar wij kunnen er nog niet over meepraten. Wel signaleren we verbetering, met name in de Campaign-modus, zeg maar, dé singleplayermodus in Turbo. Je strijdt in Campaign op tweehonderd door Nadeo gemaakte racetracks voor bronzen, zilveren of gouden medailles. Hoe meer medailles je haalt, hoe moeilijker en complexer de banen worden die je vrijspeelt.
Om dat te illustreren: wij hebben tot nu toe zeventig zilveren of gouden medailles gehaald op de in totaal tachtig banen die we hebben vrijgespeeld. Voordat we de volgende serie met veertig nieuwe banen vrijspelen, moeten we nog tien races op zilver of hoger afronden. Aanvankelijk leek ons dat onmogelijk, maar we worden steeds beter in het perfectioneren van onze rondetijden. Omdat we blijven oefenen, boeken we gestaag kleine successen. We komen er wel. One corner at a time, zeg maar.
Ouderwets en goed
Online race je net als offline voor de beste rondetijden, met als voornaamste verschil dat het niet de tijden van de computer, maar de tijden van andere spelers zijn waartegen je het opneemt. In een server kunnen maximaal 99 anderen. Die spelers worden als ghosts weergegeven. Je kunt elkaar dus niet van de baan beuken, en dat is prima, aangezien je soms met wel twintig mensen dezelfde bocht in vliegt. Het oogt met al die ghosts bovendien al druk genoeg op de baan.
Gelukkig hoef je het niet te doen met de 200 banen van Nadeo zelf: iedereen kan zelf aan de slag in de Track Editor, die zowel in hele complexe als hele simpele vorm beschikbaar is. Zelf bouwden we in de versimpelde versie aan een baan, wat ook een versimpelde baan opleverde. Om geslaagde tracks met loopings, lange jumps, boosterpads en obstakels op het wegdek te kunnen bouwen, heb je duidelijk meer ervaring nodig. Of tijd.
De game is nu nog niet uit, maar online zijn er al servers beschikbaar die volledig teren op banen die door de community in elkaar gezet zijn. Sommige van die banen zijn imponerend, met vele loopings, gigantische jumps, smalle paden zonder zwaartekracht en een aaneenrijging van kurkentrekkers. Het is dan een uitdaging om überhaupt de finish het halen. Andere banen zijn daarentegen verrassend simpel van aard, en nodigen enkel uit om een zo strak mogelijke tijd neer te zetten.
Vind je een baan zo tof dat je ‘m later nog een keer wilt spelen, dan kun je ‘m toevoegen aan je favorietenlijstje. Hetzelfde gaat op voor leuke servers: door ze te favoriten kun je op een later tijdstip gemakkelijk terugkeren. Simpel en efficiënt. Bovendien kun je op inzichtelijke wijze zien in welke servers je vrienden op dat moment rijden.
Grijns op je bek
TrackMania Turbo doet eigenlijk heel weinig fout, maar dat betekent niet dat er niets mis kan gaan. We schreven het ook al in de preview, maar de game valt of staat bij de community. Als nou blijkt dat niemand de game speelt, heeft TrackMania Turbo weinig tot geen kans op overleven. Krijgt de game daarentegen een actieve community, dan is er een constante aanvoer aan nieuwe en toffe tracks, en is Turbo in theorie nog heel lang speelbaar.
We hopen en vermoeden het laatste. De voortekenen in de servers die wél online zijn, zijn op dit moment in elk geval gunstig. TrackMania Turbo is simpelweg een erg goede racegame. Het racen op Hot Wheels-achtige banen die lijken te zijn gebouwd in de diepste krochten van de hel, is topvermaak, het rijden van strakke tijden is ouderwets, maar onderschat amusement en van het perfect inzetten van een lange drift krijg je altijd wel een onverwachte grijns op je bek.
Voor deze review is TrackMania Turbo gespeeld op de PlayStation 4. De game is ook verkrijgbaar op de Xbox One en pc.