Laura Kempenaar De komende weken kiest steeds een andere redacteur van InsideGamer een game die hij of zij de beste game ooit gemaakt vindt. Vervolgens legt die redacteur uit waarom. Vandaag: Laura met Super Mario World (1990).
Mijn broer en ik speelden een lange tijd alleen maar Super Mario World, want het was het enige spel dat we in ons bezit hadden op de SNES. Maar, al hadden we er nog tien, dan zat ik alsnog alleen maar Super Mario World te spelen. Die game had me meteen in zijn greep, deels dankzij het felle kleurenpracht. En die graphics waren slechts de voorbode van nog veel meer goeds, waarvan het grootste goed uit een ei komt.
Vroeg in de game vind je het: een blok waaruit je een wit-groen gestippeld ei krijgt. Een ei dat direct met een heel vrolijk pingelgeluidje verandert in een groene dinosaurus – hopelijk stel ik niemand teleur die denkt dat hij een draak, schildpad, kikker of paard is – met de naam Yoshi.
Die groene dinosaurus had alles wat ik wilde als vierjarige: je kan erop rijden (paardengek), hij heeft een lief gezicht en hij helpt Mario door op vijanden te stampen, ze op te likken en als je handig bent, kun je hoger springen door in de lucht van Yoshi te springen. Likt hij bijvoorbeeld een rood schildje op, dan spuugt hij het uit als vuurballen, en zo zijn er meer toepassingen afhankelijk van de vijand. Yoshi maakte ineens veel meer mogelijk, vooral met zijn tong. Slikt hij wat in, dan klinkt hij bovendien als de Roadrunner!
Sowieso is geluid belangrijk in Super Mario World, want de achtergronddeuntjes dragen veel bij aan de vrolijke toon van de game. Ze geven het geheel een tropisch gevoel, zelfs als je je begeeft in de grotten vol irritant geplaatst vleerbeesten.
Ik speelde die game zonder enig besef te hebben van een verhaal, waarin Mario onder nare omstandigheden belandt in Dinosaurland. Yoshi schakelt hem in nadat King Koopa de boel overnam. Wat volgt is een reis door zeven werelden, die uiteraard eindigt in een memorabel eindbaasgevecht waarin Bowser in de bekende Koopa Clown Car kruipt om vervolgens Big Steelies, Mechakoopas en vuurballen naar beneden te gooien. Princess Peach heeft een kleine rol, maar dat viel mij niet op. Mario’s trouwe tweevoeter Yoshi stal voor mij de show, door bijvoorbeeld met zijn pantoffeltjes op vijanden te springen die Mario niet alleen aankon.
De sterrenwereld is ook mijn favoriete wereld in de game, omdat je daar baby-Yoshi’s helpt uitgroeien tot volwassen Yoshi’s. Als kleine Laura kon ik er geen genoeg van krijgen. Ze hebben allemaal andere kleuren dan het normale groen, en daar komt nog bij dat ze een speciale gave hebben. De rode kunnen vuurballen maken van schildjes, de gele stampen in het rond om vijanden te pletten en de blauwe kunnen zelfs vliegen!
Die sterrenwereld heeft niet alleen iets magisch door die bijzondere Yoshi’s, maar ook door zijn geheime locatie. In menig level kun je een andere route nemen en verder komen in de gamewereld. Ze zitten op goede plekken verstopt en maken de grote ontdekkingstocht die Super Mario World is, nog groter. Toen ik bijvoorbeeld de sterrenwereld vrijspeelde, voelde het alsof ik de game had gehackt! In werkelijkheid was ik er waarschijnlijk per ongeluk op gestuit in de bijzondere wereld van de game.
Super Mario World brengt je naar Donut Plains, wat veel zoeter klinkt dan het in werkelijkheid is, en naar Forest of Illusion. Op de landkaart ziet die wereld er schattig uit, vol boompjes met gekke grimassen en een spookhuis in het midden. Maar het zijn vooral de Wigglers, een soort rupsen die koddig in het rond lopen en vuurrood en boos worden als je op ze gaat staan. Ik had nog niet vaak een Mario-vijand zo’n gedaanteverwisseling zien doorgaan door mijn eigen toedoen, dus die Wigglers maakten indruk.
Sowieso bewijzen de vijanden dat Super Mario World beter is dan zijn voorganger. Chargin’ Chucks, Magikoopas, The Big Boo, Dino-Rhino, Dino-Torch, de Monty Moles en de Rex-dinootjes zijn originele personages met allen een compleet eigen uiterlijk. De Chargin’ Chucks zijn bijvoorbeeld enorme footballspelers die ballen gooien en met hun brede lichaam op je afstormen, en de Rex-dino’s worden half geplet als je op ze springt, waardoor er nog een sprong nodig is om ze helemaal uit te schakelen. Ze vormen allemaal nieuwe uitdagingen voor Mario, waarbij hij Yoshi goed kan gebruiken. Ik was zó trots toen ik er als eerste in ons gezin achter kwam hoe je die Chargin’ Chucks voorgoed kan uitschakelen.
Ik zeg gezin, want niet alleen mijn broer en ik waren fans van Super Mario World. Niet dat mijn ouders zelf speelden, maar ze kwamen regelmatig nieuwsgierig op zolder kijken wat we aan het doen waren. Enigszins verrast dat we voor de verandering geen ruzie maakten, begonnen ze gamen dankzij het toegankelijke Super Mario World beter te begrijpen. Door de grappige vijanden, vrolijke gamewereld en natuurlijke besturing was dit een game die zelfs ouders aansprak. Duwden we hen een controller in de hand, dan konden ze de game zo oppakken en zoals hun vierjarige dochter zoefden ze moeiteloos door de levels.
Niet dat de levels per se makkelijk zijn, want Super Mario World is nog steeds de Mario-game met het beste en uitdagendste levelontwerp. Van onmogelijk lijkende sprongen tussen buizen tot luchtlevels waar je soepel doorvliegt alsof het een glijbaan is, Super Mario World heeft een goede flow. De vele nieuwe power-ups, zoals de bekende capes waarmee Mario niet alleen kan vliegen, maar ook grondstompen maakt vanaf grote hoogte, zitten precies op de juiste plekken verstopt. Voor het eerst kon je bovendien een extra power-up meenemen, waardoor je de kansen op sterven verkleinden (tenzij je keihard in een ravijn keilt natuurlijk).
Super Mario World introduceerde veel nieuwe werelden, vijanden en power-ups. Die power-ups uit Super Mario Bros. 3 maakten plaats voor varianten die gamers zich eigen maakten om daarmee alle geheime sluipweggetjes te kunnen ontdekken. Naast dat en alle andere kwaliteiten van Super Mario World, markeert het de introductie van het meest epische rijdier uit de wereldgeschiedenis: Yoshi. En ook zonder Yoshi is de game zo sterk, dat dit niet alleen de beste Mario-game ooit is, maar de beste game ooit.
Geschreven door: Laura Kempenaar.