Crew Is het al weer tijd voor een nieuwe Diablo-kloon? Als het aan Kalypso en ontwikkelaar Games Farm ligt wel, en daarom is anderhalf jaar geleden Vikings: Wolves of Midgard in het leven geroepen. Een actie-RPG die wat betreft gameplay direct als bekend aan zal voelen, maar dan in een Noors mythologisch jasje.
Sinds Diablo in de maak is hebben andere ontwikkelaars dan Blizzard het maar moeilijk met de top-down actie-RPG, maar wat wil je als de drie games van de franchise het hack & slashen bijna tot een kunst hebben verheven en de hedendaagse standaard vormen? Je wordt al snel bestempeld als “nog een Diablo-kloon” en elk game-element dat verkeerd is overgenomen uit die serie loopt risico uitgespuugd te worden door fans van het genre. Gelukkig lijkt ontwikkelaar Games Farm zich dit te realiseren; in Berlijn legt lead programmer Jan Turan uit dat Vikings: Wolves of Midgard de Diablo-vergelijkingen eerder omarmt dan afstoot. De basis van beide franchises is juist gelijk om te voldoen aan de gameplay-eisen die vandaag de dag aan dit soort games worden gesteld, en dat merk je direct wanneer je de controller oppakt en om je heen begint te hakken.
Constante pijn
Het leven van een Viking is niet makkelijk, en in de wereld van Vikings: Wolves of Midgard vind je daar geen uitzonderingen op. De game, die compleet gebouwd is in de Unity engine, laat de speler beginnen door een mannelijke Viking of vrouwelijke Shield Maiden te ontwerpen – wat niet verder gaat dan de keuze tussen een handjevol baarden, kapsels en enkele tatoeages. Daarbij moet je een eerste keuze te maken tussen de verschillende soorten wapens en schilden; van eenhandige en tweehandige zwaarden tot bogen en magische staffen. Later blijkt dat elk type wapen een eigen lading aan skills met zich meebrengt, en Turan meldt dat de replaywaarde van de game voor een deel gevonden moet worden in het verzamelen en perfectioneren van deze wapen-skill-combinaties – je kunt maximaal voor twee wapenspecialisaties gaan in één playthrough.
De combat voelt vertrouwd maar heeft wel een kleine twist; op de Xbox 360-controller waar wij mee speelden (de pc-versie heeft nog geen toetsenbord-ondersteuning) was een normale aanval een druk op de A-knop, moest ontweken worden met het rechterpookje en werd de rest van de knoppen bewaard voor skills. Hierdoor merk je meteen hoe actie-georiënteerd Wolves of Midgard eigenlijk is; niet alleen vallen de vijanden je in groepen aan, maar omdat je ook constant bezig bent met het inrennen op vijanden, de cooldowns van de skills, je uithoudingsvermogen en het aanrichten van zo veel mogelijk schade op een zo groot mogelijke schaal, is het geen schande als er wat adrenaline vrijkomt. Dit gebeurt ook bij de Viking, die door vijanden te verslaan een rage bar vult. Met een druk op LB+RB wordt de rage-modus geactiveerd, wordt het rood voor zijn ogen en doet hij natuurlijk meer schade.
Vanwege de grote groepen vijanden en een lading aan mini-bosses en eindbazen heeft de Viking beschikking over health charges waarmee hij zichzelf moet oplappen, maar niet alleen de vijanden zullen schade aanrichten. Uniek aan Vikings: Wolves of Midgard is namelijk dat de verschillende omgevingen (koud, warm, giftig, om het maar even basaal te brengen) invloed hebben op de gezondheid van je Viking. In het winterwonderland waar we in de demo doorheen liepen vormt bevriezing de doodsteek en het enige wat je daar aan kunt doen is van kampvuur naar kampvuur rennen. Dit geeft een interessante dynamiek aan de game; niet alleen ben je druk bezig met jouw skills en het neerhakken van vijanden, maar ook moet je snel genoeg van het ene naar het andere warmtebron lopen om in leven te blijven, met een aanzienlijk gameplaytempo tot gevolg. Het is nu hopen dat de moeilijkere gebieden je niet constant terug laten lopen om in leven te blijven in plaats van je aansporen om door te gaan en nieuwe vuurtjes te vinden.
Oost, West, Noord best en vrienden maken het beter
Het Vikingverhaal begint wanneer je een klein Noors dorpje van de ondergang moet redden. Enkele introbeelden lieten al weten dat we te maken krijgen met Ragnarok (letterlijk: het lot van de goden), de kosmische strijd die in de Noorse mythologie het einde van de goden en daarmee de wereld betekent – maar ook het nieuwe begin. Het dorpje wordt de hub-wereld van de game waaruit alle quests gestart kunnen worden, en een van de elementen die Wolves of Midgard moet onderscheiden van andere hack & slash-games is de noodzaak om dit dorpje te upgraden. Dit doe je door resources te verzamelen en dus elke vijand die je tegenkomt te looten, iets waar je niet aan kunt ontkomen. Onderdeel van het verhaal is namelijk ook een reis naar Engeland, waar boten uit een geüpgradede haven voor nodig zijn.
Eén van de gebouwen in je dorpje is die van de smid, waarbij je naast het kopen van standaard wapens ook terecht kunt voor het craften van legendarische wapens. Dit doe je met behulp van wapenfragmenten die in kisten door de levels liggen verspreid, meestal buiten het hoofdpad van de quest. Dat de speler vanuit zijn eigen hub werkt en gebonden is aan deze quests – al kun je levels meerdere keren doorlopen – wil niet zeggen dat hij er alleen voor staat. Wolves of Midgard krijgt ook een co-op modus waarbij één vriend of vriendin op elk moment een controller kan oppakken en in de game kan vallen. Helaas was de co-op-modus nog niet beschikbaar in de demo, en moest ik alleen de ijzige eindbaas Jokul verslaan door hem in verschillende stadia van zijn troon af te krijgen en kapot te maken met mijn twee bijlen.
Meer dan een Diablo-kloon?
Wolves of Midgard lijkt na één speelsessie te worden wat ontwikkelaar Games Farm er allereerst mee wilde creëren: een leuke hack & slash-game die beperkt is wat betreft de skills en de mogelijkheid om unieke personages te creëren – maar daardoor voelt het geheel wel erg veilig aan. Hoewel de controller goed samenging met de actie valt het daarnaast nog te bezien of de muis- en toetsenbord-besturing ook tegen het niveau van een Diablo 3 op kan; de pc-versie is geport van een consoleversie en loopt daardoor de kans niet te kunnen voldoen aan de eisen van dit pc-genre. Co-op, de nu nog onbekende levels en zelfs het verhaal – de Noorse mythologie blijft interessant – kunnen nog het een en ander goedmaken, maar voor nu lijkt Vikings: Wolves of Midgard niet boven de (Noorse) vloedgolf aan hack & slash-games uit te kunnen stijgen.
Geschreven door Marvin Toepoel.
Vikings: Wolves of Midgard moet aan het begin van 2017 uitkomen voor PS4, Xbox One en pc.