Alicia Tai Vorige week werden we verblijd met het nieuws dat er een live action-film komt van Detective Pikachu. Ongeacht of je het leuk lijkt dat de wereld van Pokémon op deze manier naar het witte doek komt, is de keuze voor een film over Detective Pikachu opmerkelijk. De speurdersmuis maakt namelijk tot nu toe zijn enige verschijning in een downloadbare 3DS-game, die alleen in Japan is uitgekomen. Deze week in Van Tokio tot Hier hebben we daarom zelf de detectivepet opgezet om uit te zoeken wat voor game Detective Pikachu precies is.
Kleine game, groot verhaal
In Detective Pikachu treed je in de schoenen van Tim Goodman, een doodnormale jongen die naar Rhyme City is gekomen om op zoek te gaan naar zijn vermiste vader. Onderweg naar het detectivebureau waar zijn vader werkzaam was, komt hij in aanraking met een Pikachu wanneer een stel losgeslagen Aipom een ketting van een meisje stelen. Tim komt erachter dat hij Pikachu kan verstaan en andersom ook. De twee slaan de handen (en poten) ineen en besluiten de zaak van de gestolen ketting op te lossen.
Het verhaal van de game lijkt door deze opzet in eerste instantie erg simpel, maar gaandeweg vormt er zich een rode draad en blijken bepaalde zaken met elkaar in verband te staan. Dankzij de vele tussenfilmpjes, die ook nog eens erg goed geanimeerd en prettig voor het oog zijn, begint de game zelfs een beetje op een tv-serie of anime te lijken. De drie zaken waarin de game verdeeld is, volgen elkaar bovendien logisch op en zijn geen onsamenhangende stukken. Als speler krijg je na iedere voltooide zaak daadwerkelijk het gevoel dichterbij de ontknoping van het achterliggende mysterie te komen.
De zaken los je op zoals je zou verwachten van een detectivegame: je ondervraagt mensen en Pokémon door Pikachu als tolk in te zetten, verzamelt bewijsstukken en legt verbanden. In de praktijk ren je voornamelijk heen en weer tussen verschillende personages, omdat je steeds nieuwe gespreksonderwerpen ontgrendelt bij het vinden van nieuwe bewijsstukken. Daardoor wordt de gameplay wat repetitief. Gelukkig worden de zaken af en toe opgeschud door een spontaan quick time event (die grappige resultaten hebben als je niet op tijd reageert), of een overhoring over de voortgang van de zaak door niemand minder dan Pikachu.
Pokémon als levende wezens
Ware het niet voor die gele muis, dan zouden we deze game overigens al snel hebben afgeschreven. Dankzij facial capture komen Pikachu’s gezichtsuitdrukkingen goed uit de verf en ook qua persoonlijkheid steelt hij de show. Pikachu klinkt namelijk als een oude vent, drinkt koffie en flirt met alle dames die op zijn pad komen. Maar Pikachu is meer dan een grappige assistent: tijdens het speuren roept hij af en toe de aandacht van Tim door zachtjes “Oi! Oi!” te fluisteren en te zwaaien met zijn armpjes. Wanneer je zijn silhouet op de touchscreen aantikt, deelt hij theorieën of hints over wat je volgende stap moet zijn, maar wilt hij ook weleens grappige kunstjes vertonen of een grap uithalen.
Dergelijke menselijkheid, hoe vreemd het ook klinkt, is niet uniek aan Pikachu. Detective Pikachu blinkt vooral uit in de manier waarop het een Pokémon-thema weet toe te passen op een detectivegame. De ontwikkelaars hebben niet gewoon een Pokémon-sausje over een Sherlock Holmes-spel gegoten, maar juist de unieke karakteristieken van de wezens op een realistische manier verwerkt in de verschillende casussen. De pokémon Burmy verandert bijvoorbeeld zijn mantel op basis van de omgeving waarin hij voor het laatst is geweest. In Detective Pikachu gebruik je dit gegeven als aanwijzing. Door dit soort vernuftigheden komt de wereld van Detective Pikachu geloofwaardig over en moet je je echt verdiepen in de eigenschappen van pokémon om zaken op te lossen.
Het is daarom jammer dat de game je niet altijd voldoende uitdaagt om die kennis toe te passen. Maar al te vaak komen we voorwerpen tegen waarvan je al een inschatting kunt doen over wat voor rol ze spelen in de zaak, maar laat de game ons ze niet inspecteren. In de laatste casus is de identiteit van een bepaald figuur al snel duidelijk dankzij het verzamelde bewijs, maar mag het verband in-game nog niet gelegd worden vanwege een bepaald voorwerp. Het is daarom duidelijk dat de game bedoeld is voor een wat jonger publiek.
Desalniettemin is Detective Pikachu een hele fijne eShop-titel die we graag zouden terugzien in de Europese eShop. De game bevat geen obscure verwijzingen naar Japanse gewoontes of andere passages die een potentiele lokalisatie in de weg zouden kunnen staan. Sterker nog: alle personages hebben Engelse namen en een westers uiterlijk, en de game speelt zich duidelijk af in een westerse setting. Maar, gezien de vele Japans ingesproken tussenfilmpjes vergt het lokaliseren van de game misschien wat meer tijd. Met een beetje mazzel maakt de game binnenkort de oversteek naar de andere kant van de oceaan, nog voordat het onvermijdelijke vervolg is verschenen, of de film in de bioscoop draait.