Peter Paardekooper In 2010 verscheen Darksiders. De game werd geprezen door zijn snelle gameplay, goed doordachte dungeons en sterke, post-apocalyptische verhaal. Twee jaar later verscheen Darksiders II, welke vorig jaar in een geremasterede vorm voor de huidige generatie consoles en pc verscheen. Deze week was het eerste deel weer aan de beurt. We leggen ons even neer bij de vreemde volgorde van de remasters, en kijken of Wars avontuur zes jaar na dato nog steeds hoge ogen gooit.
Haarscherp
Het eerste dat opvalt wanneer je Darksiders Warmastered Edition opstart is hoe haarscherp alles van je beeldscherm spat. Er is geen kartelrandje te herkennen, zelfs niet wanneer je met je neus tegen het scherm gedrukt zit. De Warmastered Edition wordt in Full HD-resolutie en 60 frames per seconden op je beeldscherm getoverd. Als je de game in 4K op een PlayStation 4 Pro speelt geloof je helemaal je ogen niet, want Sony’s nieuwe PlayStation draait de volledige game in 4K-resolutie én met 60 frames per seconde.
De game is dus een stuk scherper, maar wat gameplay betreft is dit nog steeds exact dezelfde game als uit 2010. Geen nieuwe opties, modi of extra’s zoals bijvoorbeeld de making-of-filmpjes die in de BioShock Collection te vinden zijn. De game ligt echter voor een heel schappelijk prijsje van 20 euro in de winkels. Voor dat geld verwachten we ook geen compleet nieuwe game, al hadden we graag wat extra neergelegd voor wat achter-de-schermen-materiaal, digitale comics of nieuwe wapens. De pc-versie is toendertijd fysiek verschenen als Hellbook Edition, met een artbook, soundtrack en andere leuke extra’s. Waarom die niet uitgeven voor de consoles?
God of Zelda
Enfin, je speelt als War, een van de vier ruiters van de Apocalyps. Hij wordt onterecht beschuldigd van het te vroeg starten van ‘The Endwar’, een grote oorlog tussen de Hemel, Hel, en mensheid. Hij krijgt de kans om zijn onschuld te bewijzen op twee voorwaarden: hij raakt zo goed als al zijn krachten kwijt en moet ze dus herwinnen, wil hij zijn taak voltooien, en hij wordt gebonden aan The Watcher, een bijdehante sidekick die ervoor moet zorgen dat War er niet vandoor gaat.
Wars avontuur is nog het best te omschrijven als een mengeling van God of War en The Legend of Zelda. War is een grote, logge gast die met zijn zwaard Chaoseater vijanden op de meest gruwelijke manieren om zeep helpt. De combat is bijna een op een overgenomen uit God of War, maar omdat War een veel grotere dude is dan Kratos voelt het natuurlijk allemaal wel een stukje trager aan. Hoe verder je in de game komt, hoe meer wapens en speciale moves je tot je beschikking krijgt.
Die wapens zijn te verdienen in typische Zelda-kerkers. Ze staan dus vol met puzzels met drukschakelaars, hendels en ‘sleutels’ die de deur naar de eindbaas openen. In het midden van de kerker ontvang je een voorwerp waarmee je de het andere gedeelte van de kerker moet zien te klaren, en aan het eind een eindbaas mee moet verslaan. Tussen deze God of War-combat en Zelda-puzzels kan er af en toe gevlogen worden op een Angelic Beast, of gegaloppeerd op je trouwe ros Ruin.
Niet synchroon
De zes jaar oude gameplay van Darksiders blijft opvallend goed overeind in het huidige gamelandschap. Het blijft gewoon heerlijk om demoon na demoon met Chaoseter van zijn ledematen te ontdoen. Elke vijand kan, wanneer hij genoeg schade heeft opgelopen, bovendien afgemaakt worden met een brute finisher. Hoofden slingeren in het rond en armen worden afgehakt – het is nog net geen Mortal Kombat! Een bepaald soort vijand, de vleermuisachtige Duskwings, kan zelfs direct vanuit de lucht afgemaakt worden, wat kan leiden tot een heerlijke jongleersessie van bloederige knokkels en verpletterde vleermuisvleugels.
Net op de momenten dat de combat toch een beetje repetitief begint te worden, weet de game het af te wisselen door de introductie van een nieuw wapen, gameplayelement of type vijand. Zo heb je de Harvester, de zeis van Wars grote broer Death, waarmee je bereik meteen een stuk groter wordt. Later in de game krijg je zelfs toegang tot Strifes pistool Mercy, dat een long range-combat-element aan de game toevoegt. De combat is dus nog prima, maar er is af en toe wel te merken dat je een oudere game zit te spelen. De animaties zijn bijvoorbeeld nogal verouderd en gevallen vijanden verdwijnen na een paar seconden in het niets. Maar, dat doet niet af aan de toffe ervaring van de game.
Waar we dan wel over vallen is de voice-acting, die in de meeste cutscenes niet synchroon loopt. Het verschilt per scène, maar in het ergste geval loopt het stemgeluid een volle seconde achter op het beeld. We hoopten dat dit een pre-release-probleem was en opgelost zou zijn met de onvermijdelijke Day 1-patch, maar we hebben de game na release gespeeld en het probleem houdt aan. Zeker voor een remaster is dat een kwalijke zaak.
Daarnaast moet gezegd worden dat als je het origineel al gespeeld hebt er niet heel veel reden is om deze remaster op te pakken, zeker niet met alle andere mooie titels die dit jaar te brengen heeft. Heb je Darksiders toentertijd overgeslagen, dan is dit de ultieme versie van een game die je minstens één keer gespeeld moet hebben. Dan kun je daarna meteen verder met de remaster van deel twee, die ondertussen ook lekker schappelijk geprijsd is.
Darksiders Warmastered Edition is beschikbaar op PlayStation 4 en Xbox One, en pc. De Wii U-versie volgt later.