Wilbert Meetsma Bij indiegames denk je aan verloren gewaande genres als roguelikes, 8-bit graphics en diepsnijdende thema’s als het verlies van kinderlijke onschuld. Waar je minder snel aan denkt is een game waarin je stukje voor stukje de schedel wegschiet van een misvormd monster met zwaarden waar handen zouden moeten zitten. Killing Floor 2 dus, ontwikkeld en uitgegeven door Tripwire Interactive.
De opzet is even simpel als effectief: een Umbrella-achtige corporatie is een tikkeltje te ver gegaan met z’n genetische en biomechanische experimenten en de straten van Europa zijn overspoeld met honderden gedrochten. De laatste hoop van de mensheid is een ratjetoe van over the top personages als een beurshandelaar met een voorkeur voor gasmaskers, een uit cryo-slaap gewekte Wehrmacht-soldaat, en Sean Connery. Samen met maximaal vijf andere spelers probeer je wanhopig golven van tientallen monsters te overleven en tijdens de rustmomenten ren je naar een handelaar om je munitie aan te vullen en je arsenaal uit te breiden. Waarom zijn die handelspunten elke Wave weer op een andere plek, vraag je? Minder nadenken en meer headshots maken, gekkie!
Goede wapens, goede shooter
En wat een genot is het maken headshots in Killing Floor 2! Als Tripwire iets heeft bewezen in de afgelopen jaren, dan is het wel dat het snapt wat de kern is van een goede shooter. De studio heeft veel tijd en liefde gestopt in het zo bevredigend mogelijk laten aanvoelen van elk van ruim vijftig wapens. Alleen al op de herlaadknop drukken en je ziet animaties afhankelijk van of het magazijn vol is, half vol, een enkele kogel in de kamer heeft of helemaal leeg is. Haal de trekker over en geniet van een donderde knal, vlammen uit de vuurmond en een felle terugslag. En bovenal: grijns demonisch bij het zien van de overdadig bloederige gevolgen.
Killing Floor 2 is een van de meest ranzige, gore en bloederige games ooit gemaakt. Dat bedoelen we als een compliment. De beste schietactie in de wereld gaat verloren als je geen geschikt schietvoer hebt en de we-mogen-geen-zombies-zeggen-dus-we-noemen-het-maar-Zeds staan garant voor zorgeloos en gewetensvrij slachten. Killing Floor 2 houdt het niet bij een rood wolkje, maar laat de ledematen vrolijk rondvliegen, vaak in slow-motion. Hoofden ontploffen in een regen van roze smurrie en bot, en de geniepige mens/spin-hybriden knisperen kalmerend onder een deken van napalm. Als je de beschikking hebt over een recente Nvidia-videokaart, maakt dat je plaatje helemaal af. Dan lijkt de game namelijk een verjaardagsfeestje van de DOOM-marinier, met darmen in plaats van slingers en lichaamsvloeistoffen die als een chocoladefontein uit de nekken van je slachtoffers blubberen.
CTRL + F, ‘1’ vervangen met ‘2’
Al die hilarische viezigheid ten spijt, een gevoel van déjà vu blijft zich aan ons opdringen. In grote lijnen is Killing Floor 2 exact hetzelfde als deel 1. Het is pas zodra je inzoomt op de details dat de verschillen zich aandienen. Er zijn iets meer klassen, zoals de Gunslinger en de SWAT, met elk hun voorkeur voor een bepaald type wapens. De monsters zijn daarnaast iets slimmer in het afschermen van hun zwakke plekken, maar het bestiarium blijft vrijwel hetzelfde. KF2 kent wel een Left 4 Dead-achtige Versus-modus, waarin je als extra sterke mutanten het opneemt tegen de overlevenden, maar die spelmodus wordt grotendeels genegeerd door de community. En ook al betaal je niet de volle mik voor Killing Floor 2, het blijft zuur om microtransacties tegen te komen, zelfs al gaat het om zuiver cosmetische extra’s.
Ook de zwakheden van de zeven jaar oude Killing Floor zijn bewaard gebleven. De Perks die je na veel grinden vrijspeelt om je klasse mee aan te passen zijn uitgebreid, maar op de Medic na is er nog steeds weinig nadruk op samenwerking. Hogere moeilijkheidsgraden schroeven de spanning op door de monsters sterker te maken, maar doen daarbij direct afbreuk aan het basale plezier van iets helemaal overhoop schieten. Er is een tweede eindbaas, maar los van een actievere methode om zichzelf te healen, kun je de tactiek om deze Nazi-cyborg neer te halen nog altijd samenvatten als ‘Fire everything!’. Van een game die lange tijd in Early Access is geweest, zou je meer verwachten.
Killing Floor 2 is nu beschikbaar voor pc en PlayStation 4. De review is op basis van de pc-versie.