Alicia Tai In “Van Tokio tot Hier” doet Alicia verslag over alles wat met Japan en games te maken heeft, rechtstreeks vanuit Japan zelf. Dit keer een hands-on met de Nintendo Classic Mini: Famicom.
Nintendo weet als geen ander hoe je flink kunt cashen met nostalgie en het laatste voorbeeld daarvan is de Nintendo Classic Mini: NES. De kleine variant van de retroconsole blijkt een populair hebbedingetje en is al enige tijd overal uitverkocht. Nintendo laat geen geld links liggen en heeft het apparaat ook in het thuisland Japan uitgebracht, maar daar ligt-ie onder een andere naam (niet) in de winkels: Nintendo Classic Mini: Famicom.
De Famicom, oftewel Family Computer, is dus de Japanse variant van de NES en ziet er in alle opzichten anders uit. Over welk design nou beter is, zijn vele internetdiscussies ontstaan, maar gelukkig bedient Nintendo beide markten door van beide ontwerpen een mini-editie uit te brengen. De Famicom Mini is net zo koddig als zijn grijze broertje, maar op zijn eigen manier.
Eén groot eerbetoon
Net als de NES Mini wordt de Famicom Mini geleverd in een miniatuurversie van de oorspronkelijke verpakking uit de jaren 80. De authenticiteit houdt daar echter niet bij op, want ook het meegeleverde papierwerk blijft trouw aan het bronmateriaal. Het zal de meeste westerlingen misschien weinig zeggen, maar zelfs de gebruiksaanwijzing is bijna hetzelfde als het origineel.
Wanneer we de doos uitpakken vinden we naast de bekabeling de Famicom Mini zelf, inclusief twee controllers. Ja, dat lees je goed: twee controllers! Net als bij de originele Famicom zijn er twee gamepads bij deze mini-editie geleverd en in tegenstelling tot de NES Mini zijn ze op schaal gemaakt. Mini-controllers dus. Ter referentie: één controller past bijna in zijn geheel in de palm van mijn hand, hoewel ik misschien relatief kleine handen heb. Zorgen over handkrampen verdwijnen gelukkig als sneeuw voor de zon zodra je begint te spelen. De controllers liggen namelijk verdraaid goed in de hand. Of ze ook geschikt zijn voor urenlange speelsessies, durf ik alleen (nog) niet te zeggen.
Net als de controllers ziet de Famicom Mini zelf er ook fantastisch uit. Het apparaat heeft dezelfde glossy afwerking en hetzelfde classy kleurpalet als de originele console, en van dichtbij is de console bijna niet te onderscheiden van het origineel. Wanneer je eraan gaat peuteren merk je wel dat het klepje dat de cartridgepoort beschermt vastzit en dat de poort aan de voorkant waar je normaal bijvoorbeeld de Zapper aansluit ook dicht is gemaakt. De vakjes aan de zijkant van het systeem waar je de controllers in kan steken, werken echter wel. Zodra je klaar bent met spelen, zijn de controllers dus makkelijk op te bergen in de console zelf. Dit betekent ook dat de kabels van de controllers vastzitten aan de console zelf, wat het op zijn beurt onmogelijk maakt om de controllers helemaal los te koppelen, of om andere controllers aan te sluiten. Dat kan de NES Mini bijvoorbeeld wel.
Classic zonder klassiekers
Net als zijn westerse broertje bevat de Famicom Mini in totaal dertig voorgeïnstalleerde games, maar de selectie is net wat anders. In totaal zijn er acht games exclusief voor de Famicom Mini (en dus ook aan de NES Mini). Op alleen de Famicom Mini vinden we Downtown Nekketsu Monogatari (in het westen flink aangepast en uitgegeven als River City Ransom en Street Gangs), Final Fantasy III, Mario Club Golf, Yie Ar Kung-Fu, Atlantis no Nazo, Solomon’s Key, Tsuppuri Ozumo en Downtown Nekketsu Koshinkyoku: Soreyuke Daiundokai. Hiertegenover zijn de volgende games enkel op de NES Mini te vinden: Bubble Bobble, Castlevania II: Simon’s Quest, Donkey Kong Jr, Final Fantasy, Kid Icarus, Punch-Out!!, Startropics en Tecmo Bowl.
Het ligt natuurlijk een beetje aan wat je zoekt, maar op het eerste gezicht lijkt de Europese gameselectie superieur aan die van Japan. Vooral het ontbreken van games als Kid Icarus en Punch-Out!! zijn een flink gemis, maar dat titels als Dragon Quest en Mother er niet opstaan is praktisch een misdaad. Hoewel beide Downtown Nekketsu-games ontzettend tof zijn, moet ik toch concluderen dat je de Famicom Mini niet voor de fantastische selectie aan games in huis hoeft te halen.
Importvriendelijk
De games die exclusief zijn aan de Famicom Mini zijn echter wel bijna allemaal prima te spelen in het Japans. Het betreffen namelijk vooral actiegames (beide Downtown Nekketsu-games), fighters (Yie Ar Kung Fu, Tsuppuri Ozumo) en platformers (Atlantis no Nazo, Solomon’s Key). Bovendien is de Famicom Mini bijzonder importvriendelijk, aangezien je hem gewoon via een USB-adapter aansluit en games uit het NES-tijdperk sowieso bar weinig tekst bevatten.
Of je hem nou wilt halen voor de games of zodat je NES Mini wat gezelschap heeft, de Nintendo Classic Mini: Famicom is zeker een leuk verzamelaarsobject dat ook nog wat praktische waarde heeft. De gratis tweede controller is namelijk ideaal voor als je even een potje Mario of Balloon Fight wil spelen met een vriend of vriendin – daar hoef je immers geen Japans voor te kunnen lezen. Moet je hem alleen nog wel ergens vinden, want net als zijn westerse tegenhanger is de Famicom Mini maar moeilijk verkrijgbaar.
De Nintendo Classic Mini: Famicom kost 6,458 yen (zo’n 52 euro) en is te koop bij onder andere Amazon Japan (momenteel uitverkocht).