Laura Kempenaar Als games naar een ander platform worden geport, dan is dat over het algemeen niet iets om heel enthousiast van te worden. Vaak wordt alleen maar pijnlijk duidelijk dat de game echt gemaakt is voor het originele platform en wordt er weinig aan gedaan om de port meerwaarde te geven. Nintendo pakt dat met Yoshi’s Woolly World anders aan en niet alleen door “Poochy &” voor de titel te zetten.
De extra’s komen in de vorm van ondersteuning, want het al vrij makkelijke Yoshi’s Woolly World is door de nog grotere aanwezigheid van hondje Poochy een eitje geworden. In de Mellow modus krijg je een aantal puppy Poochy’s, een soort mini-variant op de hond, die aanwijzen waar juwelen en wonderwol zitten. Hartstikke schattig, maar Mellow maakt de game een lachertje. De Poochy pups geven je voortdurend tips en zijn zo snel achter elkaar te gooien (als stand-in eieren) dat je echt je best moet doen het level niet te halen. Bovendien heeft Yoshi ook nog vleugels in Mellow modus, waardoor je over alle mogelijke ellende heenvliegt en wonderwol op de gekste plekken kunt bereiken.
DIY Yoshi
Die bolletjes wonderwol zijn leuk om te sparen, want je speelt er nieuwe Yoshi-varianten mee vrij toffe kleuren. Echt iets voor verzamelaars. Creatievelingen zullen dit niet zo interessant vinden, want die gebruiken waarschijnlijk al de optie om een eigen Yoshi-kostuum te creëren. Je kunt dat in een versimpelde editor doen, maar ook in een iets uitgebreidere die het mogelijk maakt om specifiek alleen de neus of alleen de linkerarm van Mario’s dino een bepaalde kleur te geven. Of een zelfgetekend patroon, want je kiest tot op de pixel hoe het eruit komt te zien. Nintendo laat met deze editors enerzijds goed zien dat er bij alle elementen in de game een uitweg is naar een lagere moeilijkheid. Anderzijds toont Nintendo zichzelf van haar beste kant: door gameplay toch heel intuïtief te maken.
In onze review van Yoshi’s Woolly World op Wii U vergaven we de game de lage moeilijkheidsgraad, want dat hoort bij die wolletjes-en-bolletjes-franchise. Wat we echter juist zo waarderen aan de Wii U-game, komt totaal niet uit de verf op 3DS: de zuurstokkerige graphics vol texturen en kleine draadjes. Op Wii U zie je in HD zoveel meer detail, dat gaat allemaal verloren nu de game naar het kleine niet-HD-formaat is overgezet. Die grappige baby-Poochy’s? Hun koddige uiterlijk is amper zichtbaar op de kleine schermen van 3DS en daarmee mist de port een groot deel van de aantrekkelijkheid die de originele game wel heeft.
Behalve baby Poochy en de mogelijkheid je eigen Yoshi te ontwerpen, kun je enkele mini-games doen in een apart gedeelte genaamd Poochy’s hok. Het zijn een soort Super Mario Run-games, waarbij het personage maar blijft rennen en jij op het juiste moment een sprong moet maken om hem over een ravijn te loodsen. Het is moeilijk om te stoppen als je eenmaal een level bent gestart, want het speelt in op die oerdrang om de game de baas te kunnen zijn. En misschien wordt dat versterkt door die zoete graphics en aanpasbare moeilijkheidsgraad, waardoor een beetje gamer helemaal meent dit varkentje wel te kunnen wassen. Dat blijkt een hele kluif, want je moet vijanden handig gebruiken om hoger te springen en zulke sprongen moeten secuur worden getimed.
Tot slot is de gamehub iets veranderd. In het origineel kon je vrij rondlopen, maar nu is er gekozen voor een lineaire gamewereld waardoor je snel en zonder te veel tijd te verliezen snel naar dat hondenhok kan gaan voor die verslavende mini-game, of juist naar dat level waarin je nog niet alle wonderwol had gepakt. De basis van het spel is niet anders, maar veel eromheen dus wel en dat maakt de ervaring in veel gevallen net wat soepeler. Verder is dit nog steeds het zeer vermakelijke Yoshi’s Woolly World, met zijn aandoenlijke en originele eindbazen, veel invloeden van Yoshi’s Island en werelden met bekende thema’s uit de Mario-franchise.