Brian Artiles Govita In de Op Verzoek van vorige week keken we terug naar franchises die hun magie na verloop van tijd verloren. Vandaag kijken we naar controllers die nooit de magie van een goede controller wisten te pakken. Een goede game is niet alleen leuk omdat er een meeslepend verhaal in zit, het er grafisch mooi uit ziet en de audio lekker klinkt. De manier waarop je de game speelt is minstens zo belangrijk en een controller draagt voor een groot gedeelte bij aan dit speelplezier. Daarom in de Op Verzoek van deze week: de meest onhandige controllers.
Chainsaw-controller
In 2005 kwam de Chainsaw-controller voor de GameCube-versie van Resident Evil 4 op de markt. Het was de bedoeling om kopers van de limited edition van deze grensverleggende survival-horrorgame te voorzien van iets extra’s, maar dat pakte heel anders uit. Op het uiterlijk van de controller is niets aan te merken. De rode bloedspetters op de gele behuizing zijn tof gedaan en het koord aan de zijkant produceert zelfs echte kettingzaaggeluiden en een verbazingwekkend realistische trilling.
Helaas is het apparaat zelf de boeken in gegaan als een gedrocht van een controller. De vormgeving wekt de indruk dat hij als bewegingsgevoelige controller gebruikt kon worden, maar in plaats daarvan zitten er daadwerkelijk knoppen op. Het is bijna onmogelijk om het zware apparaat comfortabel vast te houden, door de ongelukkig geplaatste knoppen en sticks. Destijds vroegen gamers zich af wat ze in hemelsnaam met de Chainsaw-controller aan moesten, en dat weten we vandaag de dag nog steeds niet.
Tony Hawk: Ride skateboard
Activision had in 2009 door dat Electronic Arts met hun Skate-reeks de zieltjes van gamers had gewonnen. Als antwoord op dit succes kwam de uitgever met Tony Hawk: Ride, dat uiteindelijk een nekschot voor de franchise bleek te zijn. Het idee van de game was innovatief en ambitieus, maar het bijgeleverde skateboard om ‘echt’ op te skaten was dusdanig slecht ontwikkeld dat Ride de slechtst beoordeelde game uit de serie werd.
Dit kwam vooral door de subtiele bewegingen die men moet maken om skateboardtrucs te simuleren, die de controller de helft van de tijd niet registreert. Dit heeft als gevolg dat de skater regelmatig bewegingen maakt die niet de bedoeling zijn en genadeloos op zijn gezicht gaat. Het skateboard is ontzettend lastig om het onder de knie te krijgen en het komt niet in de buurt van de strakke controls van de oude Tony Hawk-games. Het kostte ook nog eens een hoop geld en als je niet oppast breek je ook nog een been.
Wii Bowling Ball
Nintendo heeft innovatie hoog in het vaandel staan. Zo zijn veel vernieuwingen wat controllers betreft bedacht door de Japanse consolemaker. Ruim tien jaar geleden lanceerde Nintendo de Wii met een unieke controller die lijkt op een afstandsbediening. Dat bracht een geheel nieuwe spelervaring met zich mee. Wat het ook met zich meebracht was een hoop onhandige accessoires, maar de meest onhandige moet toch wel de Wii Bowling Ball zijn. Misschien was de naam Wii Sloopkogel passender geweest, want met een controller als deze is de kans vrij groot dat spelers iets breken, bijvoorbeeld hun televisie.
Om te controller werkend te krijgen moet de Wii Remote in de Wii Bowling Ball geplaatst worden. Vervolgens plaatst de speler zijn vingers in de drie vingergaten, net als in een echte bowlingbal. Dit is niet bepaald logisch en comfortabel gamen, omdat de speler drie vingers niet kan gebruiken om de knoppen op de controller in te drukken. Op de Wii Remote zelf kunnen spelers gemakkelijk alle knoppen bereiken tijdens het spelen. Gebruiksvriendelijkheid stond dus overduidelijk niet hoog op het lijstje van CTA Digital, de ontwikkelaar van de Wii Bowling Ball. Gezien de vorm van de controller is het niet vreemd dat het bedrijf twee keer op de productpagina moesten vermelden (waarvan één keer geheel in hoofdletters) dat ze niet aansprakelijk zijn voor eventuele vernieling. Gelukkig beschikt de controller wel over een polsbandje, maar gamers doen er goed aan om Wii Sports gewoon met de oude vertrouwde Wii Remote te spelen.
ASCII Keyboard Controller
Gamen op de pc is toch net even anders dan op de console. Beide platformen hebben zo hun voordelen, maar dat weerhoudt bepaalde fabrikanten er niet van om deze verschillende ervaringen meer naar elkaar toe te trekken. Neem bijvoorbeeld de ASCII Keyboard Controller. Een GameCube-controller met een toetsenbord in het midden. Op zich geen slecht idee, maar uiteindelijk is dit erg onhandig.
Het toetsenbord werd specifiek voor Phantasy Star Online ontwikkeld, waardoor dit eigenlijk nutteloze randapparatuur was als GameCube-bezitters Phantasy Star Online niet zagen zitten. Het toetsenbord was helaas niet wat mensen ervan hadden verwacht. De toetsen zijn erg klein, waardoor spelers gemakkelijk fouten maken tijdens het gamen. Dit is ook precies waar het vaak misgaat als fabrikanten console- en pc-gaming naar elkaar toe proberen te trekken. Het gaat vaak ten koste van gebruiksvriendelijkheid, waardoor het een fijne speelsessie in de weg zit. De ASCII Keyboard Controller is dus ook nooit een succes geworden.
De Xbox controller (Duke)
De Xbox 360-controller wordt door veel gamers bejubeld als een van de beste controllers ooit gemaakt. Sommigen vinden zelfs dat de Xbox One-controller net iets beter is dan die van de Xbox 360. We zouden dus kunnen stellen dat Microsoft wel raad weet met het ontwerpen van kwalitatief hoogstaande controllers. Toch was dit tijdens de lancering van de eerste Xbox in 2001 een heel ander verhaal. Toen de Xbox gelanceerd werd in Noord-Amerika werd de console gebundeld met de Xbox-controller, die bekend stond als de ‘Duke’ (aanvankelijk ‘Fatty’). Dat klinkt als een grootse naam en past perfect bij de controller, want de Duke is op zijn zachtst gezegd enorm.
Microsoft bracht twee varianten van de Xbox-controller uit. Een kleine variant die exclusief in Japan werd gelanceerd voor spelers met kleinere handen en de Duke die wereldwijd werd gelanceerd voor mensen met grotere handen. Microsoft had duidelijk overschat hoe groot de handen van gamers die niet in Japan wonen zijn, want ergonomisch ligt de controller niet bepaald lekker in de hand en niet alle knoppen zijn goed te bereiken. Spelers moeten regelmatig de grip loslaten om de wat hogere knoppen te kunnen bereiken.
Vanwege de enorme vraag naar de kleinere controller werd de Duke uiteindelijk vervangen door de ‘Japanse’ Xbox-controller. In 2008 behaalde de Duke de Guinness World Book of Records met het record voor ‘s werelds grootste controller. Ook komt de Duke nog regelmatig voor in lijstjes van slechtste controllers en het is dus geen verrassing dat ook wij niet de grootste fan zijn van deze controller.
