Bert de Vries Kafkaësk is een begrip, vernoemd naar schrijver Franz Kafka, waarmee je werelden of situaties typeert die bijzonder raar zijn, maar toch heel realistisch aanvoelen. Werelden en situaties waarbij de hoofdpersoon heel duidelijk verstrikt raakt in rare regeltjes en situaties en totaal overrompeld wordt. Dat kan toffe games opleveren. Helaas lijkt The Franz Kafka Video Game vooral een simpel feest van herkenning te willen zijn.
Net als in veel verhalen van Kafka, draagt de hoofdpersoon in deze game de naam K. K is een psychotherapeut die zijn cliënten van hun fobieën probeert af te helpen. Maar voordat K goed en wel kan beginnen op zijn nieuwe locatie, wordt hij op reis gestuurd. Er wordt hem een baan aangeboden die hij niet kan weigeren. Letterlijk. Dit alles leidt tot een rare reis naar Amerika waarbij, zoals het een adventure game betaamt, de nodige puzzels opgelost moeten worden.
Monty Python?!
Wanneer je de game opstart, verschijnt een stripvariant van Kafka’s gezicht in een soort Looney Tunes-logo, gevolgd door een menu gevuld met de surrealistische kunst van Magritte. Alles is bont gekleurd en oogt lekker vrolijk. In combinatie met de gezellige achtergrondmuziek doet het geheel een beetje denken aan de stijl van Monty Python. Tof, maar heel anders dan je zou verwachten bij een game die de naam Kafka in de titel draagt. In eerste instantie maakt dat de speler nieuwsgierig: er zal natuurlijk wel twist zijn.
Helaas, die is er niet. Natuurlijk, er zitten zeker veel verwijzingen naar Kafka in de game, zowel naar diens verhalen als zijn eigen leven, maar het is allemaal heel oppervlakkig. Dat kan ook bijna niet anders, gezien de game slechts anderhalf à twee uur aan gameplay biedt waarvan puzzelen het grootste deel uitmaakt. Her er der zijn zeker toffe ideeën te vinden, alsmede inspirerende quotes, maar nergens voelt het als een geheel, als iets belangrijks wat jou moet motiveren om vooral verder te gaan.
Voor de liefhebber, van trial and error
Je zou verwachten dat wanneer je een game vernoemt naar een schrijver, je de spelers van je game wil uitnodigen om diens werk te gaan lezen, of hen er in ieder geval mee bekend wil maken. Dat doet deze game ook, maar wel op een misleidende wijze. De game is te vrolijk, te simpel en veel te kort om een correcte weergave van Kafka’s werk te bieden. Wie na het spelen van deze game één van Kafka’s verhalen wil lezen, merkt snel dat dit echt iets anders is dan wat de game doet vermoeden. Het is dan ook leuker om de game te spelen wanneer je al enkele verhalen van Kafka kent.
Het enige wat Kafkaësk zou kunnen zijn aan deze game, is dat de puzzels een beetje lak hebben aan de speler. Het leuke hieraan is dat sommige puzzels op zo’n ontzettend simpele en voor de hand liggende manier opgelost moeten worden dat je het jezelf wel een beetje kwalijk neemt dat je er niet meteen op kwam. Vaak zijn de puzzels echter zo onduidelijk dat je al snel overgeleverd bent aan trial-and-error, wat in het geval van een adventuregame al snel neerkomt op overal en nergens klikken op je scherm tot er iets gebeurt. Misschien is het wel de bedoeling geweest, maar leuk is anders.
Even snel uitspelen
Het is dan ook vooral de leuke presentatie van de game, samen met de vrolijke deuntjes, waardoor je deze korte adventure toch even uit wilt spelen. Voor een adventuregame is dat niet goed: dit is een genre dat drijft op goede verhalen in combinatie met toffe puzzels.
Zodoende is The Franz Kafka Videogame niet echt een kafkaëske game geworden. Een game als Papers Please, waarin jij een nietszeggend radertje in een gewetenloos geheel wordt, weet dat veel beter te benaderen. Zonde, want de game had kunnen putten uit fantastisch bronmateriaal en waanzinnig interessante gameplay kunnen bieden. Wellicht was het beter geweest om een volledig eigen verhaal te bieden in de stijl van Kafka, in plaats van een samenraapsel van kenmerken uit zo veel bestaande verhalen.
The Franz Kafka Videogame is beschikbaar voor pc.