Bert de Vries No good deed goes unpunished. Creo, een groot techbedrijf dat een centrale rol speelt in The Surge, wilde alleen maar de wereld redden. Helaas liep het wat anders en kampt het bedrijf door een onbekende oorzaak nu met op hol geslagen medewerkers en veiligheidsrobots. Het lukt Creo om dit bij het grote publiek weg te houden zodat er zelfs nog een nieuwe medewerker aankomt die het puin mag ruimen. Een bijzonder vervelende klus voor hoofdpersoon Warren, maar een genot om als speler mee aan de slag te gaan. The Surge is een hele fijne verrassing. Een actie-rpg waar weinig gamers op zaten te wachten maar waar veel gamers van kunnen genieten.
Bijna net zo uitdagend als de moeilijkheidsgraad van de game is het om een review over The Surge te schrijven zonder die andere serie aan te stippen. The Surge is een game in de trant van de Dark Souls-games. Als je die games hebt gespeeld dan voelt The Surge heel bekend, al is de setting natuurlijk een tikje meer scifi. Ontwikkelaar Deck13 is zich hier heel bewust van en heeft in The Surge zoveel mogelijk dingen gestopt die net wat anders werken om de game een eigen gezicht te geven.
Hand tot hand
Zo maakt The Surge gebruik van horizontale en verticale aanvallen in plaats van zware en lichte aanvallen. Dat lijkt een klein detail maar het heeft een behoorlijk invloed op de game. Je moet bij elke vijand namelijk niet alleen letten op diens aanvalspatronen maar ook op hoe deze beschermd is, en op de juiste manier aanvallen. Je kunt met behulp van het uitstekend werkende targeting-systeem precies die onbeschermde delen aanvallen. Daarbij moet je wel goed letten op je eigen aanvallen: een hoofd kun je beter van boven aanvallen en een romp van de zijkant. Er is bovendien veel diversiteit in speelstijlen door de verschillende wapentypes, maar één ding hebben ze gemeen: het zijn allemaal hand-tot-handwapens.
Het is zaak om onbeschermde delen aan te vallen want zo deel je de meeste schade uit en zorg je dat vijanden redelijk snel de pijp uit gaan. Maar er is wel een twist: om nieuwe loot te vergaren moet je juist de beschermde delen aanvallen. Zie je een vijand met een cool wapen dat je nog niet hebt? Of draagt deze een stuk armor dat jou ook wel wat lijkt? Val dan dat deel aan en hak het met een toffe slow motionexecutie af om dit item te bemachtigen. Die executies kosten wel weer energie, die op te bouwen is door klappen uit de delen en waarmee je naast executies ook verschillende andere skills kunt activeren.
Rennen voor je voortgang
Tijdens het vechten vergaar je ook scraps, de valuta van de game. Hoe langer je killstreak, hoe groter de bonus waardoor je nog meer kunt vergaren. Maar als je dood gaat, dan moet je ze snel weer zien te verzamelen vanaf de plek waar je stierf om ze veilig te stellen. Gelukkig kun je die tijd oprekken door weer opnieuw vijanden te verslaan.
Dit alles zorgt ervoor dat je de gehele game goed moet blijven nadenken. Kan ik het me veroorloven nu langer te vechten voor meer loot of ga ik voor de snelle kill? Kan ik nu die executie uitvoeren of kies ik voor een heal om mijn energie aan te spenderen? Ga ik mijn scraps inleveren voor upgrades of ga ik verder met mijn bonus, met alle risico’s van dien? Non-stop zit je in die keuzestress en mede daardoor is de game bijna altijd spannend.
Het is desondanks jammer dat bepaalde vijanden buitenproportioneel sterk zijn en dat je soms een te grote groep vijanden tegenkomt. Hier werkt het beter om dit alles simpelweg voorbij te rennen en op zoek te gaan naar de juiste knop, schakelaar of lift om in te schakelen zodat je weer verder kan. Het voelt wat goedkoop om te doen maar het loont wel. En dat zou eigenlijk niet mogen.
Niet zo Creotief
De levels zitten goed in elkaar en zien er goed uit. Met name de lichteffecten staan als een huis. Alles is gemaakt in dezelfde industriële stijl, maar er is diversiteit en kleur genoeg om alles de hele game lang fris te laten voelen. Het verhaal blijft iets minder lang fris. Wat begint als een redelijk interessante start over een bedrijf dat de bijna vergane aarde wil redden, mondt al snel uit in een verhaal met voorspelbare plotwendingen en een redelijk hoog clichégehalte. Het zijn vooral de te vinden personen en logs die de wereld nog wat interessant maken. Maar die moet je dan wel eerst vinden.
Verkenning is sowieso erg belangrijk, niet alleen voor het verhaal. De enorme levels zitten vol met kleine tunneltjes, alternatieve routes en geheimen. Elk level heeft een basisstation, het zogeheten OPS Station, en door alle delen van het level te verkennen kun je snelle routes ontdekken die jou weer sneller van en naar je OPS laten reizen. Wat in eerste instantie lastig is, is de afwezigheid van een minimap. Later merk je dat het vrij snel went en dat je redelijk snel je weg vindt door de diverse complexen van Creo.
Lords of the Fallen 2.0
In elk geval is The Surge een fijne game geworden. Wanneer je de game vergelijkt met Deck 13’s eerdere game, Lords of the Fallen, merk je niet alleen enkele overeenkomsten op maar vooral dat The Surge op bijna alle vlakken beter is. Alleen de looks van de gear die er in Lords of the Fallen werkelijk fenomenaal uitziet is in The Surge niet zo bijzonder. Met name de wapens van The Surge zijn veelal wat lomp en generiek. Voor de rest is het een fijne game met een lange campaign die goed is voor vele tientallen uren plezier, toffe levels die uitnodigen tot verkenning en goede gameplay qua combat. Ook technisch is de game een stuk beter. In tegenstelling tot Lords of the Fallen kent The Surge geen framedrops en draait alles heerlijk stabiel. Wel heeft The Surge de nodige ruwe randjes qua animaties en clipping, maar niets wat het speelplezier in de weg zit of niet verholpen kan worden met een patch.
Wat betreft moeilijkheidsgraad is de game ook vergelijkbaar met Lords of the Fallen. The Surge is meer dan uitdagend en je gaat zeker niet lachend door de levels – zelfs simpele vijanden slaan je zo tegen de vlakte als je niet oplet – maar echt onoverkomelijk moeilijk is de game nergens. De eindbaasgevechten zijn wel vrij pittig en vergen beheersing en kunde om ze te doorstaan. Het geeft dan ook een hoop voldoening wanneer je de bazen na vele pogingen verslaat.
Al met al is er ontzettend veel plezier te beleven met The Surge. Deck13 levert een game af die op het gebied van gameplay wellicht lijkt op de bekendere Souls-serie, maar ook zeker op eigen benen kan staan. De ontwikkelaar had het er moeilijk mee om altijd maar vergeleken te worden met die andere serie. The Surge is echter goed genoeg om te dienen als referentiemateriaal in plaats van weggezet te worden als simpele kopie. Als The Surge de stijgende lijn is van Deck13 dan zijn we nu al heel benieuwd naar het volgende project.
The Surge is sinds 16 mei verkrijgbaar op pc, Xbox One en Playstation 4. Voor deze recensie speelden we de PlayStation 4-versie.