ThijsBarnhard De futuristische racer is in de loop der jaren een verdwenen subgenre geworden. Het meest recente voorbeeld is Fast Racing RMX op de Switch, maar los van die uitstekende game zien we eigenlijk veel te weinig zwevende en supersnelle racemonsters. De WipEout Omega Collection is daarom een fijne opfrisser voor iedereen die was vergeten wat dit soort games zo verschrikkelijk tof maakt: pompende muziek, duizelingwekkende banen en onwaarschijnlijk hoge snelheden.
De WipEout Omega Collection biedt dat allemaal in overdaad. Deze verzameling (bestaande uit WipEout HD, de uitbreiding WipEout HD Fury en het draagbare WipEout 2048) bevat een heleboel futuristisch raceplezier. Alle voertuigen en banen die oorspronkelijk in deze games zaten zijn hier ook inbegrepen. Dat niet alleen, de games hebben waar nodig wat kleine verbeteringen gekregen en zijn in het geval van 2048 geoptimaliseerd voor het grote scherm.
WipEout 4K
Alle drie de games hebben de stap naar de volgende generatie met glans weten te overbruggen. Er zijn maar weinig andere racers die zo’n zalig strakke framerate behouden tijdens de soms best chaotische races. Ieder voertuig glijdt als het ware door de wereld. WipEout HD is bijvoorbeeld bijna tien jaar oud, maar dat zou je bij het zien van de bewegende beelden niet zeggen. Het speelt allemaal simpelweg fantastisch en het ziet er ook nog eens geweldig uit.
De Omega Collection is op technisch gebied ook echt genieten. Helemaal wanneer je een beetje een degelijke 4K televisie in huis hebt spat het racegeweld van je scherm af. WipEout HD en Fury hadden destijds al een soortgelijk effect op de PlayStation 3, maar 2048 moest het met de beperkte grafische kracht van de Vita doen. Vooral de 60fps zorgen echt voor een wereld van verschil bij deze game, maar ook het feit dat het spel ook niet meer op een klein schermpje gepropt hoeft te worden is een enorme plus. De stijl van de wereld in 2048 zit ergens tussen modern en futuristisch in, een subtiel verschil met de eerdere WipEout-games.
Stijlvol tot in de puntjes
Alle drie de games zien er fantastisch uit en spelen nog steeds uitstekend, maar de echte ster van deze show is de opzet van de campaign. In het hoofdmenu wissel je namelijk naadloos tussen HD, Fury en 2048. Iedere game heeft zo zijn eigen set uitdagingen bestaande uit races, time trials en kleine toernooien. Het doel in de bijenraat vol met challenges is zoveel mogelijk gouden medailles verdienen zodat je de volgende reeks uitdagingen vrijspeelt.
Wie er niet zo op zit te wachten om al die uitdagingen weer aan te gaan kan altijd nog in splitscreen of online de uitdaging aangaan. Vanuit de bijzonder strak vormgegeven menu’s spring je gemakkelijk van de ene naar de andere optie – net zoals het racen zelf barst ieder gedeelte van WipEout van stijl.
WipEout Deluxe
Naast de kenmerkende stijl is WipEout altijd redelijk uniek geweest ten opzichte van andere futuristische racers door de toevoeging van Mario Kart-achtige items. Verspreid over de tracks liggen niet alleen pijlen voor een directe boost, maar er zijn ook kruizen die je een tijdelijke power-up geven. Op die manier zijn je tegenstanders aan de kant te beuken met een salvo raketten of een goed geplaatste reeks mijnen. De andere racers zijn bovendien ook niet bang om wapens in te zetten, waardoor je zelf aan de kant gezet kan worden. Alleen maar vuren is ondertussen geen goed idee: items kunnen ook geabsorbeerd worden om schade te herstellen.
De campaign van Fury heeft een iets agressievere insteek dan de andere twee WipEouts. Hierin is er dus ook een grotere rol weggelegd voor het gebruik van items. Zo zijn er races waarin je punten moet verdienen door zoveel mogelijk tegenstanders op te blazen. Er is ook een speelstand waarin je over een uitgestrekte en pulserende baan als een soort shoot ’em up objecten uit de weg moet schieten.
Anders dan de rest
Deze speltypes vormen een aardige onderbreking, maar ze blijven niet lang leuk en de echte lol zit hem vooral in het pure racen. Wat dat betreft zijn WipEout HD en 2048 een stuk beter oud geworden. Het racen zelf voelt nog steeds bijzonder vloeiend, omdat de voertuigen zo goed als frictieloos boven de banen zweven. Daardoor voelt WipEout echt anders dan de meeste andere racegames en dat is even wennen. De banen lijken er zelfs niet altijd even goed op ingericht. Sommige stukken zijn zo krap dat het met meerdere racers een enorm geduw en gebeuk is. Het is een probleem waar de originele games helaas ook al mee te maken hadden en deze heruitgave verandert daar niets aan.
De aantrekkingskracht van de WipEout Omega Collection zit hem vooral ook in het opnieuw beleven van deze uitstekende games in een nieuw en strakker jasje. Kleine aanpassingen hadden dat misschien net wat plezanter gemaakt. Zo verschilt de userinterface tijdens de races per game. Schakelen tussen de verschillende games is daardoor steeds even zoeken. Het is een klein detail, maar gezien de geliktheid van de rest van het pakket is het best gek dat dit onderdeel met rust gelaten is.
WipEout Omega Collection is vanaf deze week verkrijgbaar voor de PlayStation 4.