ThijsBarnhard Terwijl de Switch alle aandacht opslokt wordt de inmiddels ietwat bejaarde 3DS nog volop ondersteund. Dit tot grote irritatie van iedereen die liever Nintendo-games speelt op een veel nieuwere en bovendien veel krachtigere console. Iedere nieuwe game voor de 3DS wordt daarom argwanend aangekeken. Weer een spel dat kostbare ontwikkelingstijd voor de Switch heeft weggestolen. Het meest tragische slachtoffer van die oneerlijke houding is Ever Oasis, een game die je met gerust een klein zomerhitje mag noemen.
Het zit Ever Oasis alleen niet echt mee. Nintendo zelf besteedt er nauwelijks aandacht aan en het is een compleet nieuwe game van een ontwikkelaar die nog niet bepaald naamsbekendheid heeft. Toch is het eerdere werk van Grezzo niet het minste. Deze obscure Japanse ontwikkelaar maakte eerder al de twee uitstekende ports van de N64-Zelda’s. Ever Oasis is de zeldzame game waarvoor de ontwikkelaar zich niet aan het vaste stramien van een Zelda moest houden.
Inwonersbonus
Dat levert een game op die merkbaar inspiratie put uit Zelda maar tegelijkertijd een compleet andere richting in slaat. In Ever Oasis bouw je aan je eigen veilige haven in een zee van zand. Terwijl de buitenwereld in de greep van Chaos is werk je met behulp van bezoekers en nieuwe inwoners aan een stadje dat uiteindelijk de duisternis moet verdrijven. Maak je je oasis een aantrekkelijke plek dan krijg je meer gasten die kunnen besluiten om permanent te blijven hangen. Dat is niet alleen gezellig, maar ook nodig om je oasis in level te laten stijgen.
De bron die voor dit stukje veiligheid in de woestijn verantwoordelijk is helpt je namelijk wanneer je de veilige zone buiten je thuisbasis betreedt. Des te hoger je level des te meer uitrusting je tot je beschikking hebt en met des te meer hitpoints je de gevaarlijke buitenwereld betreedt.
Always Oasis
Ever Oasis heeft daarmee een bijzonder fijne spelopbouw. Bezoekers geven je bijvoorbeeld opdrachten of hints naar de locaties van andere zieltjes in de woestijn. Door er vervolgens op uit te trekken kom je nieuwe personages tegen die weer een verrijking zijn voor jouw oasis. Nieuwe inwoners kun je een winkeltje geven waarmee ze gasten van een dienst voorzien en ondertussen verdien jij er ook nog een zakcentje aan dat je weer kunt besteden aan nieuwe winkeltjes of speciale uitrusting.
Op die manier is er eigenlijk altijd wel iets te doen. Je bouwt een winkeltje en dat betekent dat je deze ook moet bevoorraden met de juiste materialen. Daarvoor trek je erop uit en bij terugkomst blijkt er een reiziger te zijn die een tip geeft over een verdwaald figuur ergens buiten de oasis. Je trekt weer de woestijn in en wanneer je weer thuis bent heb je genoeg inwoners om je oasis in level te laten groeien. Omdat er altijd iets nieuws te doen is ben je al snel bereid om gewoon nog even verder te blijven spelen.
De perfecte podcastgame
Dat is knap gedaan want om heel eerlijk te zijn is Ever Oasis nou niet bepaald de meest diepgaande of complexe game. Het inrichten van de nederzetting rondom de waterbron wordt grotendeels automatisch gedaan en veel ruimte voor eigen inzicht is er niet. Hetzelfde kan eigenlijk gezegd worden over het ontdekken van de buitenwereld.
De real-time gevechten tegen de woestijnmonsters komen vooral neer op veel knoppenrammen en zichtbaar zwakke plekken aanvallen. De puzzels vragen ondertussen nooit om te veel hersenkracht, maar echt vervelend is dat niet. Ever Oasis speelt gewoon heel lekker weg zonder om je volledige concentratie te vragen. Daarmee is het de perfecte game om te spelen tijdens het luisteren van een podcast of het bekijken van een niet al te interessante serie. Alleen in de hoofdkerkers is er iets meer aandacht vereist dan anders. Met sterkere vijanden, verborgen schatten en behoorlijke eindbazen zijn dit misschien wel de interessantste gedeeltes van Ever Oasis.
Buiten de oasis kun je overigens twee volgelingen meenemen. Ieder figuurtje dat zich bij je heeft aangesloten heeft zo zijn eigen speciale vaardigheid, en omdat je vaak op verschillende klussen de woestijn doorkruist, ga je eigenlijk zelden met hetzelfde tweetal op stap. De ene inwoner kan bijvoorbeeld rotsblokken kapotslaan om doorgangen vrij te maken en de ander is in staat zichzelf tot een bal op te rollen en kleine gangen te betreden. Het voelt allemaal erg netjes ontworpen en in elkaar gezet.
Té gelikt
Daarbij is de ervaring van Ever Oasis zo keurig uitgedokterd en gestroomlijnd dat het haast even prettig als irritant is. De mogelijkheid om op ieder moment naar huis te teleporteren en om exact dezelfde plek met een nieuwe partymember terug te keren is bijvoorbeeld bijzonder fijn. Maar daartegenover staat dat de manier waarop het spel de hele tijd je handje vasthoudt ronduit kleinerend is. Hoewel je een Oasis opbouwt en de wereld daarbuiten open is om te verkennen, word je constant beperkt door het geringe aantal quests of kleine bouwruimte. Vrijheid om de Oasis compleet naar eigen inzicht in te richten is er niet. Iets dat in het begin prima is, maar op de lange duur steeds meer begint te irriteren. Op slechte momenten lijkt Ever Oasis verdacht veel op werk.
Na een ietwat trage start waarin het spel maar mondjesmaat nieuwe dingen om te doen geeft komt Ever Oasis desondanks steeds beter tot zijn recht. De bezigheidstherapie – zoals het onderhouden van een tuin of het bijvullen van winkelvoorraden – kun je op latere punten in het spel ook steeds meer automatiseren. Hierdoor komen vooral de leuke gameplayelementen meer naar voren.
Ever Oasis is verkrijgbaar voor de Nintendo 2DS en (New) )3DS.