ElineOosterloo De meeste mensen kennen Pokémon als die game waarin ze gave monsters vangen om mee te vechten. We weten hoe deze wezens eruitzien, wat ze doen en vaak ook wat voor type ze zijn. Maar de echte details die we kunnen lezen in de Pokédex, de encyclopedie met specifieke informatie over elke afzonderlijke pokémon, die laten we dikwijls voor wat ze zijn. We missen zo een hoop, want de befaamde Pokédex heeft soms behoorlijk wat mafs te vertellen over onze geliefde zakmonsters.
Alakazam
“Its brain can outperform a super-computer. Its interlligence quotient is said to be 5,000.” – Pokémon Red
Alakazam is een psychische pokémon met een IQ van 5000. Op het eerste gezicht is dat niet zo vreemd; aangezien de pokémon psychische krachten heeft, zal hij wel heel slim zijn. Laten we hier echter even stil bij staan: een IQ van 5000?! Als we nagaan dat het gemiddelde intelligentiequotiënt van mensen 100 is, en het benchmark van een genie een quotiënt van 140 is, wat houdt het dan in om een IQ van 5.000 te hebben?
Ten eerste zou de pokémon te intelligent zijn om meetbaar vast te kunnen stellen hoe slim hij wel niet precies is. Echter, zelfs als we dat feit links laten liggen, is het nog steeds vreemd, want waarom zou Alakazam nog luisteren naar mensen als hij zo slim is? Waarom zou hij luisteren naar een stelletje trage, onderontwikkelde, agressieve mensen? Misschien vindt hij wel ons wel schattig, omdat we zo dom zijn. Een beetje zoals wij kleine, domme puppy’s lief vinden.
Drifloon
“Stories go that it grabs the hands of small children and drags them away to the afterlife. It dislikes heavy children.” – Pokémon Sun
Drifloon is mogelijk een van de schattigste pokémon die er bestaat. De paarse ballon met praaloogjes zou nog geen vlieg kwaad kunnen doen. Hij heeft zelfs nog een wolkje op zijn hoofd dat ergens ook wel op een foefje slagroom lijkt. Maar achter de ballon-pokémon schuilt een duister geheim.
Laat hem niet in de buurt komen van je kinderen, want hij neemt ze mee. Niet naar een vrolijk pretpark of een kinderboerderij, maar rechtstreeks naar het hiernamaals. De pokédex specificeert niet of hij kinderen naar de hemel of naar de hel brengt. Misschien moeten we nog een keer in de ogen van Drifloon kijken. Zo schattig zijn ze eigenlijk niet. De koude, kille ogen – die nooit hoeven te knipperen! – steken je rechtstreeks door je ziel. Blijf maar uit de buurt van die angstaanjagende zak met lucht. Hij houdt echter niet van dikke kinderen, dus misschien toch maar je kroost dat extra toetje geven waar ze altijd over zeuren.
Yamask
“Each of them carries a mask that used to be its face when it was human. Sometimes they look at it and cry.” – Pokémon Black
Tragisch gevallen, die Yamasks. Het masker dat ze met zich meedraent is van hun eigen gezicht, toen ze nog menselijk waren. Dit is afkomstig van Egyptische cultuur. Vroeger maakten Egyptenaren maskers van de gezichten van overleden mensen als herinnering aan hoe de persoon in kwestie eruitzag.
Een Yamask is dus eigenlijk een mens die overleden is. Af en toe kijken ze ook naar hun eigen masker en moeten er spontaan van huilen. Wat een mens moet doen om in een Yamask te veranderen is niet bekend. Er is sowieso verder niet veel bekend over hoe de Yamask uiteindelijk mag sterven om naar het hiernamaals te mogen gaan. Zo zwaar zien ze er niet uit, dus misschien moeten ze gewoon Drifloon eens een hand geven. Dan kunnen ze eindelijk in vrede rusten.
Magcargo
“Magcargo’s body temperature is approximately 18,000 degrees F. Water is vaporized on contact. If this Pokémon is caught in the rain, the raindrops instantly turn into steam, cloaking the area in a thick fog.” – Pokémon Sapphire
De Pokémon-serie gaat al ruim twintig jaar mee en het is daarom ook niet geheel verbazingwekkend dat er pokémon tussen zitten waar we als fans soms enigszins van moeten fronsen. Zo ook bij Magcargo, die een lichaamstemperatuur heeft van maar liefst 18.000 graden Fahrenheit, wat ongeveer neerkomt op zo’n 10.000 graden Celsius; 4.000 graden warmer dan de oppervlakte van de zon.
Blijkbaar is een pratende Meowth toch niet zo raar, als we nagaan dat er in de verschillende regio’s die het Pokémon-universum rijk is een slakachtige rondtrekt die heter is dan de zon. Het is knap dat trainers in staat zijn deze pokémon überhaupt te vangen, aangezien alles wat dichtbij het wezen komt binnen een paar tellen kapot gaat, inclusief pokéballs. Ook zouden andere pokémon een gevecht tegen Magcargo om deze reden niet kunnen waarderen. We mogen van geluk spreken dat logica in games vaak ver te zoeken is.
Larvitar
“It feeds on soil. After it has eaten a large mountain, it will fall asleep so it can grow.” – Pokémon Gold
Wie is opgegroeid met de eerste twee generaties pokémon kan zich hoogstwaarschijnlijk nog wel de kleine Larvitar herinneren. Een pokémon met een huid zo hard als steen en een stoere blik in zijn ogen, maar tegelijkertijd oh zo schattig.
Laat je echter niet door dit snoezig beestje inpalmen, want zijn eetlust spreekt boekdelen. Zijn Pokédex-beschrijving zegt dat Larvitar zich niet alleen voedt met aarde, maar dat hij zelfs bergen kan eten. Als er nu een ding is dat we niet achter Larvitar hadden gezocht dan was het zijn honger naar bergen wel. Maar als we dan kijken naar zijn uiteindelijk evolutie, kunnen we met een gerust hart stellen dat dat bergendieet toch nog ergens goed voor is.
