MichelMusters Op Gamescom was dezelfde demo van de aankomende Switch-game Super Mario Odyssey speelbaar als tijdens E3. Doordat we iets uitgebreider aan de slag zijn gegaan met de platformer zijn ons desalniettemin wat dingen opgevallen, die we in deze preview voor je op een rijtje zetten.
Dit is het echte vervolg op Super Mario 64
Hoe goed games als Mario Galaxy en Super Mario 3D World ook zijn, veel fans wachten al sinds 1996 op een echt ‘vervolg’ op Super Mario 64. Die game bevat vijftien levels die aanvoelen als minispeeltuinen, kleine versies van grote open werelden waarin je kan gaan en staan waar je wil. De levels uit Galaxy en 3D World zijn in vergelijking veel lineairder en geslotener, met één einddoel en vaak maar één manier om daar te geraken.
Odyssey kijkt af van Mario 64 en dus bevat de game weer diverse open levels waarin je zelf bepaalt welke route je aflegt en wat het einddoel is. Dat dit even wennen is, blijkt wanneer we in Sand Kingdom een grote tempel beklimmen. Wanneer we met Mario’s pet controle krijgen over een Bullet Bill (daarover later meer) en we tegen een muur aanvliegen, veranderen we weer in Mario en vallen we de afgrond in. Game over… dachten we. In plaats daarvan staat Mario gewoon met zijn voeten in het zand. Nog geen minuut later lopen we terug naar de entreetrap van de tempel en proberen we het opnieuw. We moeten echt weer even wennen aan het feit dat levels geen afgebakende, abstracte hindernisparkoersen zijn.
Super Mario Odyssey wordt uitdagend
Dat betekent ook dat er vanuit allerlei onverwachte hoeken weer obstakels of vijanden op je af kunnen komen. Je kan maar twee keer door een vijand geraakt worden, de derde keer ben je af. Tegen een kleine betaling word je gelukkig weer teruggezet bij het meest recente checkpoint (mits je genoeg muntjes hebt natuurlijk), maar dat neemt niet weg dat dit tijdens onze speelsessie vaker voorkomt dan we gewend zijn van de afgelopen paar driedimensionale Mario-games.
Daarbij lijken de uitdagingen ook veel gevarieerder dan voorheen. In het bovengenoemde Sand Kingdom-level bijvoorbeeld komen we vele verschillende platformsecties en puzzels tegen. Van lopen over dunne, voor Mario onzichtbare paden boven een giftig goedje, tot doolhoven doorkruizen en de muren beïnvloeden met de werpbare pet; je krijgt genoeg te doen. Daarbij is er bij al die verschillende dingen genoeg dat Mario naar een checkpoint terug kan sturen.
Andere gedaantes aannemen is echt leuk
Veel van de oplossingen van bovengenoemde puzzels liggen bij de mogelijkheid voor Mario om te transformeren in vele vijanden en objecten die hij onderweg tegenkomt. Door zijn pet te werpen (wat je met losse Joy-Cons doet door een korte zwiep met de rechter Joy-Con te geven, iets dat heel natuurlijk voelt) kruip je zo in een Bullet Bill, Goomba, of abstractere objecten als een taxi, scooter of lichtflits die net zoals in Splatoon 2 door stroomkabels kan glijden.
Het voornoemde onzichtbare pad bijvoorbeeld, is wel te zien door de gedaante van een stenen beeld over te nemen en dat beeld, wederom met een zwaai van de Joy-Con, zijn zonnebril op te laten zetten. Plots is het pad zichtbaar en is het vervolgens de kunst om de precieze locatie te onthouden en het met Mario voorzichtig te bewandelen.
Mario Odyssey als platformversie van Zelda
Naast diverse platformmissies zijn er ook heel andere soorten opdrachten in Mario Odyssey. In New Donk City ontmoet je bijvoorbeeld Pauline, die burgemeester is van de stad en je de opdracht geeft diverse jazzmuzikanten te herenigen voor een optreden. Het vinden van deze muzikanten gebeurt vervolgens weer helemaal in de stijl van Mario-games, waarbij je vooral het level van top tot teen verkent en vele platformsecties aflegt om ze allemaal te spreken te krijgen.
Al die opdrachten voer je trouwens uit om Power Moons te verzamelen. Je hebt grote Power Moons die je na complete missies krijgt, maar door goed te zoeken vind je in elk level ook kleinere Moons. Daardoor loont het verkennen van de spelwereld, net als in Zelda: Breath of the Wild, absoluut. Deze Moons gebruik je vervolgens overigens om Mario’s luchtschip van energie te voorzien en naar nieuwe levels te vliegen. Het is nog niet bekend hoeveel levels er in de game zitten, al zijn er inmiddels al een stuk of zes onthuld.
Wat een variatie!
Daarbij valt de gigantische hoeveelheid variatie tussen de thema’s van deze levels op. Het contrast tussen de woestijn van Sand Kingdom en het stedelijke New Donk City kan niet groter zijn. Elk level lijkt daarbij naast de gebruikelijke gele muntjes een eigen munteenheid te hebben om kleren en hoeden te kopen in winkels, en elk level heeft ook nog eens unieke attributen om de acrobaat mee uit te hangen.
Sand Kingdom laat je bijvoorbeeld door pijpen gaan, waardoor Mario in twee dimensies op muren wordt afgebeeld. De game verandert dan kort in een 2D-platformer, afgebeeld op een muur in een 3D-wereld, inclusief de gebruikelijke blokken, vijanden en power-ups uit de originele Super Mario Bros. New Donk City heeft daarentegen, zoals het een stad betaamt, vele lantaarnpalen en stoplichten waar Mario op kan klimmen en aan kan hangen en zwiepen. Hij kan ook op de auto’s springen om met een flinke boost in de lucht te springen.
De andere getoonde levels, die we zelf nog niet konden spelen, lijken net zo verschillend te worden. Zo zagen we een bosrijk gebied met dinosauriërs, een felgekleurde wereld met allerlei rapen en knollen en natuurlijk ook een waterwereld waarin Mario een natte snor kan krijgen.
Super Mario Odyssey komt op 27 oktober uit, over grofweg twee maanden dus. Hoewel we het idee hebben dat de game nog maar voor een klein gedeelte is onthuld – hoeveel andere levels zijn er bijvoorbeeld? – mag dit geen verrassing heten voor iedereen die de game al eens heeft gespeeld. Odyssey lijkt namelijk al nagenoeg af, als een spel dat Nintendo al uitvoerig heeft getest en gepolijst. Mario voelt wederom als een verlenging van je handen en rent en springt precies de richting op die jij wil. We kunnen niet wachten om met hem op wereldreis te gaan.