ThijsBarnhard Wie zat er te wachten op een vervolg op Knack? De bijzonder matige PlayStation 4 launchgame was jarenlang vooral een makkelijke grap. Een inkoppertje als gratis game voor PlayStation Plus, maar uiteindelijk niet veel meer dan dat.
De eerste Knack was verre van geweldig, dus logischerwijs valt er bij een vervolg genoeg te verbeteren. Er is echter vooral veel hetzelfde gebleven. Je speelt de game weer als Knack. Dit uit eeuwenoude relieken bestaande mannetje groeit in formaat wanneer hij meer van deze blokjes vindt. Met een druk op de knop verandert de volgroeide Knack weer in zijn mini-vorm waardoor hij over smalle richeltjes kan sluipen of kleine openingen kan betreden. De grote variant van Knack is juist weer beter in staat om zijn vijanden tot moes te stompen.
Simpele bedoening
Er wordt ondertussen weinig moeite gedaan om nieuwkomers te introduceren in wat er allemaal speelt in de wondere wereld van Knack. Ten eerste bestaat er een wezen zoals Knack – die met een uitzonderlijk diepe stem praat – maar er zijn ook mensen met hele grote neuzen, goblins en robots die niet het beste met de mensheid voorhebben. De grappen en het verhaal maken wel duidelijk dat het hier gaat om een spel voor een jonge doelgroep. Knack 2 zou ook prima doorkunnen als tekenfilm op Nickelodeon. Als game komt het lang niet zo sterk uit de hoek.
Knack-op
Het is mogelijk om alle levels van Knack 2 met zijn tweetjes te doorlopen. Een tweede speler neemt met deze optie de leiding over een blauwe variant op het koddige figuurtje. Zelfs de niet zo heel erg spannende optionele challenges kunnen op deze manier samen gespeeld worden, maar je kunt je afvragen of je iemand anders wil onderwerpen aan de bijzonder eentonige gevechten.
Je houdt je vijftien hoofdstukken lang namelijk maar bezig met twee dingen: simpel platformen en simpel vechten. Met een beperkt aantal moves wandel je eigenlijk van de ene naar de andere arena. Je mag pas weer verder lopen nadat je iedere vijand hebt verslagen. De platformstukken voelen minstens zo benauwend. Als Knack ren je vooral door veel op elkaar lijkende gangen en moet je gebruikmaken van zijn dubbelsprong om op allerlei bewegende obstakels te springen. Er wordt geen enkele poging gedaan om deze omgevingen een beetje geloofwaardig te maken. Ze zijn enkel en alleen gemaakt voor Knack. De andere personages die met je mee op avontuur gaan verschijnen en verdwijnen wanneer dat het verhaal uitkomt.
Herhalingsoefening
Dat verhaal is niet echt van hoog niveau, maar het is genoeg motivatie om verder te spelen. Knack 2 is wat locaties betreft wel behoorlijk afwisselend. Ieder hoofdstuk heeft een duidelijke opbouw en brengt Knack van de ruïnes van een verloren beschaving naar gigantische futuristische basissen van de kwaadaardige robots. Wie bovendien een beetje rondneust kan overal geheimen vinden. Van kisten met extra ervaringspunten tot speciale artefacten die je tijdens de gameplay helpen. Denk bijvoorbeeld aan een gadget die Knack meteen weer terugplaatst wanneer hij een afgrond invalt of een hebbeding waarmee je alle speciale kristallen op het scherm in een keer kan verzamelen.
Hoewel de omgevingen allemaal best afwisselend zijn, valt het op hoeveel Knack 2 in herhaling valt. De puzzels komen vaak neer op het verplaatsen van een kist, dezelfde vijanden moeten zeker twintig keer per level verslagen worden en ook de platformstukken voelen nauwelijks anders. Dat zou misschien niet zo’n probleem zijn ware het niet dat het hele spel wel heel erg simpel in elkaar steekt. Voor een game die zoveel om gevechten draait is het gevechtssyseem echt heel erg basic. Je kunt wel nieuwe aanvallen vrijspelen, maar die zijn lang niet allemaal even nuttig. Bovendien duurt het veel te lang voordat je een fatsoenlijk arsenaal aan moves hebt. De eerste paar uur val je dus steeds terug op dezelfde patronen om je vijanden uit te schakelen en dat gaat al snel vervelen.
Knack Knullig
De tekortkomingen van Knack 2 worden des te pijnlijker wanneer je tien uur lang hetzelfde moet doen. Op de meest kunstmatige manier wordt het spel opgerekt. Zo mag je later in het spel het eerste hoofdstuk weer helemaal opnieuw spelen. Knack 2 probeert overduidelijk een klassiek soort platformer te zijn zoals ze tegenwoordig nauwelijks meer gemaakt worden, maar het is absoluut geen goed voorbeeld van dit genre.
Dat is pijnlijk want Knack 2 is geen compleet verschrikkelijke game. Wat het probeert te doen is redelijk goed gedaan. Zo is hersenloos knoppenrammen op normal bijvoorbeeld al een slechte optie en sommige puzzels komen verrassend slim uit de hoek. Het is eigenlijk vooral jammer dat dit vervolg zo weinig ambitie heeft. Natuurlijk, het gevechtssysteem is wat opgepoetst en je bent deze keer meer bezig met rennen en springen, maar er valt niet te ontsnappen aan het feit dat hier meer in had gezeten. Op zijn best is Knack 2 nu vooral heel erg knullig.
